Bali Trip 03 : Departure

Bali Trip 01 , Bali Trip 02 ဖတ္ရန္။

Air Ticket, Hotel Booking Confirm ျဖစ္ၿပီးတ့ဲေနာက္ ယူစရာရွိတ့ဲ စာရင္းမ်ားကို ျပဳစုၿပီးရင္ ခရီးထြက္စို႔လား...။

စင္ကာပူ ေလေၾကာင္းလုိင္း ခရီးစဥ္ SQ 946 န႔ဲ ညေန ၄း၄၀ ခ်န္ဂီေလဆိပ္ တာမီနယ္ ၂ ကေန ထြက္ခြာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဗီဇာကေတာ့ ဘာလီေလဆိပ္ေရာက္မွာ Visa On Arrival ယူရံုပဲ ဆုိေတာ့ ကိစၥ မရွိပါဘူး။
ပတ္စ္ပို႔ကလဲ ၂၀၁၃ ၇ လပိုင္းမွ ကုန္မွာဆုိေတာ့ အားလံုး အဆင္ေျပပါတယ္။
Airport  က Singapore Air Counter မွာ ေန႔လည္ ၂ နာရီ Check In ဝင္ပါတယ္။ ဂ်ဴတီဖရီးေရွာ့ထဲမွာ ေရွာ့ပင္ထြက္ခ်ိန္ရေအာင္ပါ။ တစ္ကယ္က မနက္ပိုင္းေလယာဥ္န႔ဲ သြားခ်င္ေသာ္လည္း ထုိင္ခုံျပည့္ေနလုိ႔ ညေနဖလုိက္န႔ဲ သြားတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ခ်က္အင္ ၿပီးေတာ့ လဝက ကို ျဖတ္ပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ ဘယ္ဘယ္ျခမ္းက ေငြလဲ ေကာင္တာ ရွိတ့ဲ ဘဏ္ေတြဆီ သြားၿပီး အင္ဒိုနီးရွား ရူပီး လဲပါတယ္။ ခ်န္ဂီေလဆိပ္ကေတာ့ ရိတ္တယ္။ စင္ကာပူ တစ္ေဒၚလာကို ၆၉၆၀ ရူပီးပဲ ေပးပါတယ္။ လဲၿပီးတ့ဲေနာက္ တစ္ျခားဆိုင္ေတြကို ေလွ်ာက္ၾကည့္ပါတယ္။
ထူးထူးေထြေထြေတာ့ မဝယ္ျဖစ္ပါဘူး။
ေနကာမ်က္မွန္ တစ္လက္ေတာ့ ဝယ္ျဖစ္ခ့ဲတယ္။ အေရွ႕ဖက္ ပို႔စ္မွာ ေျပာခ့ဲၿပီးပါၿပီ။

အင္ဒုိနီးရွားကို သြားမယ္ဆုိရင္ ေငြသားကို ရူပီး သန္း၁၀၀ ပဲ ယူသြားလုိ႔ရပါမယ္။ အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၁၁,၀၀၀ နီးပါးေပါ့ေလ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ စင္ကာပူ ေငြသား ၁၀၀၀ ေဒၚလာ ယူသြားပါတယ္။

စင္ကာပူကေန ဘာလီကၽြန္းက Denpasar ေလဆိပ္ကို ပ်ံသန္းခ်ိန္ ၂း၂၀ နာရီေလာက္ ၾကာပါတယ္။ ေလယာဥ္ေပၚမွာ ညေနစာ ေကၽြးပါတယ္။ စားလုိ႔ ေကာင္းေအာင္ ဝုိင္နီႏွစ္ခြက္ဆင့္ ေသာက္ပစ္လုိက္တယ္။

ေလယာဥ္ေပၚမွာ ရုပ္ရွင္ေတြ ျပေပးပါတယ္။ အသြားကိုေတာ့ ကိုရီးယားကား Spell Bounce ဆုိတ့ဲ Horror Movies ၾကည့္သြားတယ္။ အဲယားကြန္း ေအးလုိ႔ ေစာင္ေတာင္းၿခံဳရတယ္။

ဘာလီကို ည ၇း၀၀ နာရီေလာက္မွာ ေလယာဥ္ဆုိက္ပါတယ္။ ေလယာဥ္ဆုိက္တာ ၃ စီးတုိက္ေနလုိ႔ အဝင္မွာ လူေတြ က်ပ္ညွပ္ေနပါတယ္။ ဗီဇာေၾကး USD 25 ကို ဗီဇာေၾကး ေကာက္ခံတ့ဲ ေကာင္တာ ငါးခုကေန ေကာက္ခံေပးပါတယ္။ လူတန္းရွည္ႀကီးက ေျမြလိမ္ေျမြေကာက္ပါပဲ။ အမ်ားပိုင္းေတြ႔ရတာ ၾသဇီေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ေလဆိပ္ ဖြဲစည္းပံုက ျမန္မာျပည္ ျပန္ေရာက္သြားတ့ဲ အတုိင္းပဲ...။ ေလွ်ာက္လမ္း တစ္ေလွ်ာက္မွာလဲ ဘာလီ လက္ရာ ပန္းပုေတြ လက္စြမ္းျပထားတ့ဲ အရုပ္ေတြ ေတြ႔ရပါတယ္။

ဗီဇာေၾကးေပးဖုိ႔ လူနည္းတယ္ ထင္ရတ့ဲ အတန္းကို တန္းစီပါတယ္။ ေရွ႔မွာ အေယာက္ ၃၀ ေလာက္... တန္းစီေနပါတယ္။ တစ္ေမ့တစ္ေမာေလာက္ တန္းစီၿပီးမွ ကိုယ့္အလွည့္ ေရာက္ပါတယ္။ ေဒၚလာန႔ဲ ေပးေဆာင္ႏိုင္သလုိ ရူပီးန႔ဲလဲ ေပးေဆာင္ႏိုင္ပါတယ္။ ကိုယ့္လက္ထဲက ပတ္စ္ပို႔န႔ဲ ယူအက္စ္ေဒၚလာကို အသင့္ေဆာင္ထားရံုပါပဲ။

ေကာင္တာက ေငြလက္ခံတ့ဲ ဝန္ထမ္းက ကုိယ့္လက္ထဲက ပတ္စ္ပို႔ အနီေရာင္ကို ျမင္တာန႔ဲ ေတာင္းၾကည့္ၿပီး No Need to pay Visa Fees for Myanmar လုိ႔ ေျပာပါတယ္။ အဲလုိမွန္း သိရင္ အစကတည္းက တန္းမစီပါဘူး။ သတိေပးစာတမ္းလဲ ကပ္ထားတာ မေတြ႔မိပါဘူး။ ကိုယ္ေတြပဲ မ်က္စိလွ်မ္းသြားတာလား မသိဘူး။ အေနာက္က တန္းစီေနတ့ဲ သူေတြက ကုိယ္ေတြကို အားက်တ့ဲ အၾကည့္န႔ဲ ၾကည့္ေနၾကတယ္ (လို႔ ထင္ပစ္လုိက္တယ္။ ၂ ေယာက္စာ ေဒၚလာ ၅၀ သက္သာတာ နည္းလား...။ :P ) အာဆီယံႏိုင္ငံ မုိ႔လုိ႔လား မသိဘူး။ ဒီအတုိင္းဆုိ အင္ဒုိနီးရွန္းေတြ ျမန္မာျပည္ သြားလည္ရင္ အျပန္အလွန္အေနန႔ဲ ဗီဇာေၾကး ေပးစရာ မလုိေတာ့ဘူးေပါ့။

အဲဒီေနာက္ လူဝင္မႈ ႀကီးၾကပ္ေရး လဝက ေကာင္တာ Immigration Counter ကို သြားၿပီး တန္းစီပါတယ္။ ေကာင္တာက ဗီဇာ တံဆိပ္တံုး ထုေနတ့ဲ လဝက ဝန္ထမ္းက ကိုယ္ေတြအလွည့္လဲ ေရာက္ခါနီးေရာ၊ ကိုယ့္လက္ထဲက စာအုပ္ အနီေရာင္ကို ေတြ႔ေရာ ညာဘယ္ျခမ္းက အထူး သံတမန္၊ Airplane Crew Member န႔ဲ Special Case မ်ား အတြက္သာ လုိ႔ ေရးထားတ့ဲ လဝက ေကာင္တာကို သြားဖုိ႔ လက္လွမ္းညႊန္ပါတယ္။ ကိုယ္ေတြကလဲ အဲဒီကို သြားခုိင္းတာ ေသခ်ာလားလုိ႔ လက္ဟန္ေျခဟန္ န႔ဲ ေမးေတာ့ ေခါင္းညိတ္ျပၿပီး သြားမွာသာ သြားစမ္းပါလုိ႔ လက္ေဝွ႔ယမ္းျပျပန္ပါတယ္။

အဲဒါန႔ဲ ႏွစ္ေယာက္သား ေကာင္တာ ႏွစ္ခုသာ ရွိတ့ဲ စပါယ္ရွယ္ လဝက ေကာင္တာကို သြားပါတယ္။ အဲဒီမွာ တန္းစီေနတ့ဲသူ တစ္ေယာက္မွ မရွိပါဘူး။ သူတုိ႔က ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လက္ထဲက စာအုပ္ကို ေသခ်ာေတာင္ စစ္မေနေတာ့ပါဘူး။ တံဆပ္တံုးန႔ဲ ဒုန္းကနဲ ထု၊ Arrival Form White Card ကို ၿဖဲယူ၊ Departure Form ကို စာအုပ္ၾကားထဲ ညွပ္ေပးပါတယ္။ ၿပီးၿပီလား ဆုိေတာ့ ၿပီးၿပီတ့ဲ...။ Return Ticket ေတာင္းတာ ဘာညာ ဘယ္ဟုိတယ္မွာ တည္းမယ္ ဘာညာ မေမးပဲ အေမးအျမန္း မရွိ တံုးထု ေပးလုိက္ေတာ့ အ့ံၾသေနမိ....။

တစ္ျခားႏိုင္ငံသြားလုိ႔ အနီေရာင္စာအုပ္ ကိုင္ထားတာ ေတြ႔ရင္ ဖင္ျပန္ ေခါင္းျပန္ စစ္၊ အျပန္ ေလယာဥ္လက္မွတ္ ေတာင္းစစ္တတ္တ့ဲ တစ္ျခားႏိုင္ငံက လဝက ေတြန႔ဲ မတူျဖစ္ေနလုိ႔ ကိုယ္က အထူးအဆန္း ျဖစ္ေနတာ။

ႏွစ္ေယာက္သား စာအုပ္ကို စစ္ၾကည့္ေတာ့လဲ ရက္ ၂၀ ၃၀  (Typo Error : It is supposed to be 30 dyas by default. Thanks to မမမမ who commented in C-Box) အလည္ဗီဇာ တံုးထုေပးထားတာ ေတြ႔ရတယ္။ အဲဒါန႔ဲ Luggage ေတြ ေရြးဖုိ႔ ပစၥည္းေတြ ရွိရာဆီကို သြားတာေပါ့။ ပစၥည္းေတြက ဝန္ထမ္းေတြက ေအာက္ကို ခ်ထားေပးသား ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဒီမွာလဲ Custom ကို သြားတ့ဲ လမ္းမွာ မ်ားလုိက္တ့ဲ လူေတြ။ နည္းနည္းေတာ့ လူလည္လုပ္ၿပီး သူမ်ား တန္းစီတာကို ၾကားျဖတ္တုိးလုိက္တယ္။ ဘယ္သူ႔ကို ဘယ္သူမွလဲ ဂရုမစိုက္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ အဲယားကြန္းကလဲ မႏိုင္၊ ပူက ပူဆုိေတာ့ ထြက္ခ်င္တာပဲ သိေတာ့တယ္။ ႏိုင္ငံျခားသားေတြလဲ ဒီလိုပဲ တန္းစီမေနပဲ ႀကံဳရင္ ႀကံဳသလုိ ျဖတ္ျဖတ္ ဝင္ေနတာ ျမင္ရတယ္။ ျပည္မႀကီးက တရုတ္၊ ေဟာင္ေကာင္ ထုိင္ဝမ္ တရုတ္န႔ဲ ၾသဇီ အေတြ႔မ်ားတယ္။ စလံုးတရုတ္မ်ား မေတြ႔မိသလုိပဲ...။

အေကာက္ခြန္ကို Green Channel ကေန ျဖတ္ခ့ဲတာေပါ့။ ကိုယ္ေတြက ဥပေဒန႔ဲ မလႊတ္ကင္းတာ ဘာမွ မပါေတာ့ ဒီအတုိင္းပါပဲ။ မျဖတ္ခင္မွာ X-ray စက္ကို ပစၥည္းေတြ အကုန္လံုး ျဖတ္ရပါတယ္။ အိတ္ေဆာင္၊ လက္ဆြဲအိတ္ အကုန္ ျဖတ္ရပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ အိတ္ေတြ ပံုပ်က္ပန္းပ်က္ ျဖစ္ေနတာ၊ ဥပဓိရုပ္ သိပ္မေကာင္းတာ ျမင္ရင္ ေခၚၿပီး အိတ္ဖြင့္ခိုင္းၿပီး စစ္ပါတယ္။ ေရွ႕က Foreigner ကေတာ့ ေဆးဘဲရုပ္ ေပါက္ေနလုိ႔ သူ႔ပစၥည္းေတြ စစ္ေနပါတယ္။ ဘီးဖာတ့ဲ ေကာ္ဗူးလုိဟာကို ေသခ်ာပိတ္ၿပီး တိတ္န႔ဲ အဖံုးေတြကို အလံုပိတ္ထားတ့ဲဟာကို အေကာက္ခြန္က ေမးေတာ့ သူက ယိုေတြလုိ႔ ေျပာပါတယ္။ ဘာေတြ ျဖစ္က်န္ခ့ဲလဲ မသိဘူး။ ကိုယ္ေတြလဲ သူတုိ႔ကို ျဖတ္ေက်ာ္ခ့ဲတယ္။

အေကာက္ခြန္က ထြက္တာန႔ဲ ေကာ္ရစ္ဒါ ေဘးမွာ ေငြလဲဆုိင္ မွန္လံုခန္းေလးေတြ တန္းစီေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ တုိးရစ္မ်ားက ပထမဆံုး ေတြ႔တ့ဲ ဆုိင္မွာ လဲၾကတာ မ်ားတယ္။ ၁၂ ဆုိင္ေလာက္ ရွိမယ္ ထင္တယ္။ သူတုိ႔တစ္ေတြလဲ လာသမွ် လူေတြကို ေငြလဲဖုိ႔ ေခၚေနတာ ေရႊတိဂံုဘုရားက ပန္းေရာင္းသည္ေတြ ဘုရားဖူးကို ပန္းဝယ္ခုိင္းသလိုပဲ။ ေငြလဲႏႈ႕န္းက စလံုး တစ္ေဒၚလာကို ရူပီး ၇၁၀၀ တ့ဲ။ ၿမိဳ႕႕ထဲက ဘဏ္မွာဆို ၇၃၀၀ အနည္းဆံုး ေပးပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က လဲစရာ မလုိေတာ့ ဒီအတုိင္းပဲ ထြက္ခ့ဲပါတယ္။ ေလဆိပ္ အတြင္းခန္းက လူႀကိဳတ့ဲ အခန္းကို ထြက္လုိက္ေတာ့ လာႀကိဳတ့ဲ လူေတြ မနည္းပါဘူး။ ဆုိင္ရာ ဆုိင္ရာ ဟုိတယ္က လာႀကိဳသူေတြဟာ လက္ထဲမွာ လူနာမည္န႔ဲ ေလယာဥ္ဖလုိက္ ခရီးစဥ္ အမွတ္န႔ဲ...ဆုိင္းဘုတ္ေတြ ကိုယ္စီ ကိုင္ထားပါတယ္...။ ဘုရားပြဲ က်ေနတာပဲ။ သူတုိ႔ကို ေရွာင္ကြင္းၿပီး ေလဆိပ္ခန္းမ အျပင္ဖက္ကို ထြက္လုိက္ပါတယ္။ ကုိယ္တုိင္ တက္စီငွားမွာ ဆုိေတာ့ ဟိုတယ္ကို ကား မစီစဥ္ခုိင္းဘူးေလ။ Tripadvisor ထဲမွာ ေရးထားတာက BlueBire Taxi ကိုသာ ငွားပါတ့ဲ။ သူတုိ႔က Meter န႔ဲ ေမာင္းလုိ႔တ့ဲ။ တစ္ျခား တက္စီသမားေတြက မတန္တဆ ေတာင္းတတ္လုိ႔ပါတ့ဲ။ အဲဒါန႔ဲ BlueBird လုိက္ရွာေတာ့ ေလဆိပ္ ကားပါကင္ပဲ ေတြ႔ပါတယ္။ ေလဆိပ္အျပင္ဘက္က တံခါးေပါက္ ညာဘက္ျခမ္းမွာ TAXI ဆုိၿပီး ဆုိင္းဘုတ္ႀကီးႀကီး တပ္ထားတာ ေတြ႔ေတာ့ ဝမ္းသာအားရန႔ဲ သြားလိုက္ပါတယ္။ မွန္ကာထားတ့ဲ အခန္းမွာ တက္စီေတြကို လက္ခံ ငွားေပးေနပါတယ္။ ေကာင္တာေနာက္မွာ ဇယားတစ္ခု ဆြဲထားၿပီး ကိုယ္သြားလုိတ့ဲ ေနရာအလုိက္ တက္စီ ေစ်းႏႈန္းေတြကို ေရးထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က Kuta သြားရမွာ ဆုိေတာ့ 50000~60000 က်ပါတယ္။ လက္မွတ္ျဖတ္ေတာ့ IDR 60,000 က်ပါတယ္။ လက္မွတ္ျဖတ္၊ သက္ဆုိင္ရာ တက္စီသမားန႔ဲ လုိက္သြား ကားေပၚတက္ၿပီး ဟိုတယ္ကို လုိက္ပုိ႔ခုိင္းပါတယ္။

ေကာင္းကင္မွာေတာ့ ပုဇြန္ဆီေရာင္ သမ္းေနတ့ဲ ဆည္းဆာက လွခ်င္တုိင္း လွေနပါတယ္။
ကိုယ္လာၿပီ ဘာလီေရ.....။

Bali Trip 02 : What to Bring and Necessity

Bali Trip 01 ဖတ္ရန္။

Air Ticket လဲရၿပီ။ ဟိုတယ္ ဘြတ္ကင္လဲ အဆင္ေျပၿပီ။ သြားလည္ရမယ့္ ေနရာေတြကိုလဲ အသည္းေလးကို တာဝန္ေပးထားၿပီး သူကလဲ အိမ္စာေတြ ေၾကေနၿပီ ဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ဖက္ျခမ္းက လုိအပ္တာေတြ စီစဥ္ရပါေတာ့တယ္။
ေအာက္က စာရင္းကေတာ့ လုိအပ္တယ္လုိ႔ ထင္တာေတြ ျပဳစုထားတာပါ။

၁။ ခရဒ္ဒစ္ကဒ္
၂။ ႏိုင္ငံတကာမွာ ေငြသားထုတ္ႏိုင္တ့ဲ ATM Card (DBS, POSB သံုးသူမ်ား အေနန႔ဲ ႏိုင္ငံျခား မထြက္ခင္ ကုိယ့္ ေအတီအမ္ကဒ္ကို ႏိုင္ငံျခားမွာေငြသား ထုတ္ႏိုင္ေအာင္ Activate လုပ္သြားသင့္ေၾကာင္း။ ဘဏ္က ပင္လယ္ရပ္ျခားမွာ ေအတီအမ္ကေန ေငြသား ထုတ္ယူခြင့္ကို ေအာ္တုိ ပိတ္ထားပါတယ္။)
၃။ ေငြသား (စင္ကာပူ ၅၀၀ အနည္းဆံုး ယူသြားပါရန္။)
၄။ ပတ္စ္ပို႔
၅။ ေနေလာင္ခံ လိမ္းေဆး (SPF 50 ႏွင့္အထက္ ကိုသာ ဝယ္ယူပါရန္)
၆။ ေနကာမ်က္မွန္ (ေနပူခ်က္ ရက္စက္တယ္။)
၇။ ေရကူးဝတ္စံု (၂ စံုေလာက္ဆုိ ေတာ္ပါၿပီ။)
၈။ ထသြား ထလာ ဝတ္စံု (ေခၽြးစုပ္လြယ္တ့ဲ ၊ ပါးတ့ဲ အက်ီ ေဘာင္းဘီ တုိ မ်ား)
၉။ ဖုန္း (ဆက္သြယ္ေရး မျပတ္ေစရန္ ဖုန္းကို Roaming ႀကိဳဖြင့္ရန္။)
၁၀။ Flip Flop ဖိနပ္ န႔ဲ Shoe ဖိနပ္
၁၁။ အေႏြးထည္
၁၂။ ခရီးသြား အာမခံ 

၁။ ခရဒ္ဒစ္ကဒ္

အရင္ကေတာ့ ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာ ခရဒ္ဒစ္ကဒ္ မသံုးခ်င္ပါဘူး။ မသံုးခ်င္တ့ဲ အေၾကာင္းကေတာ့
(က) ကိုယ့္ကဒ္ကို မိတၱဴပြားၿပီး ခုိးသံုးမွာ စိုးရိမ္တာရယ္။
(ခ) ေဒသခံ ေငြေၾကးကေန ကိုယ့္သံုးေနက် စင္ကာပူ ေဒၚလာကို ျပန္ေျပာင္းေပးတ့ဲ ေငြလဲႏႈန္းေတြ ကြာေနတာရယ္။
(ဂ) တစ္ခ်ိဳ႕ႏိုင္ငံေတြက ခရဒ္ဒစ္ကဒ္ သံုးရင္ ကဒ္ဝန္ေဆာင္ခကို ၃ % ထပ္ျဖတ္တာရယ္။
စတာေတြေၾကာင့္ သိပ္မသံုးျဖစ္ပါ။

အခုေတာ့ ဘာလီမွာ ကၽြန္ေတာ့ ကိုယ္ေတြ႔အရ အထက္က အေၾကာင္းအခ်က္ေတြ ကင္းရွင္းပါတယ္။ ဒီကို ျပန္ေရာက္လုိ႔ ဘဏ္ရွင္းတမ္းေတြ ျပန္တုိက္ၾကည့္ေတာ့ ေငြလဲႏႈန္းက မဆုိစေလာက္ပဲ ကြာတာမုိ႔လုိ႔ အဆင္ေျပပါတယ္။ ဘာလီမွာ ေငြလဲႏႈန္းက ၇၃၀၀ ဆုိရင္ ဘဏ္က ျဖတ္တာက ၇၂၀၀ ေလာက္ ရွိပါတယ္။

၂။ ATM Card

 

DBS န႔ဲ POSB ဘဏ္က ၿပီးခ့ဲတ့ဲ သံုးေလးလ ေလာက္တုန္းက မသမာသူေတြက သူ႔ေအတီအမ္စက္မွာ လ်ိဳ႕ဝွက္ ကင္မရာေတြ တပ္ၿပီး ေငြလာထုတ္သူရဲ႕  ေအတီအမ္ကဒ္ အခ်က္အလက္ကို ခုိးယူ၊ ကဒ္ကို ပြားၿပီး မေလးရွားမွာ ေငြသားေတြ သြားထုတ္ခ့ဲပါတယ္။
အဲဒီအတြက္ေၾကာင့္ ဘဏ္ကေနၿပီးေတာ့ ေအတီအမ္ကဒ္ေတြကို ပင္လယ္ရပ္ျခားမွာ ထုတ္ယူခြင့္ကို Default ပိတ္ထားပါတယ္။ ကိုယ္က အလည္ခရီး ထြက္လုိ႔ ေအတီအမ္မွာ ေငြထုတ္ခ်င္ရင္ ဘဏ္ကို အေၾကာင္းၾကားၿပီး ဖြင့္ခုိင္းရပါတယ္။
တစ္ျခားေသာ ဘဏ္ေတြက ပိတ္မပိတ္ေတာ့ မသိပါ။ ကိုယ္န႔ဲ သက္ဆုိင္ရာ ဘဏ္ကိုသာ ဆက္သြယ္ ေမးျမန္းၾကပါ။

၃။ ေငြသား

 

ကၽြန္ေတာ္ စင္ကာပူ ေဒၚလာ ၅၀၀ ပဲ ယူသြားပါတယ္။ (မေလာက္ပါဘူး။ :P )
ခ်န္ဂီေလဆိပ္က ေငြလြဲေကာင္တာကေန ေဒၚလာ ၂၀ ဖုိးေလာက္ပဲ ေငြလဲသြားပါ။ တက္ကစီဖုိးပါ။ (Hotel ကေန Airport Transportation ကို ႀကိဳစီစဥ္ထားရင္ေတာ့ တက္စီ ငွားစရာ မလုိပါ။ ကိုယ့္ကို လာႀကိဳတ့ဲသူေတြကို လူအုပ္ေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာ ေထာင္ထားတ့ဲ နာမည္ ဆုိင္းဘုတ္ကေန ျပဴးျပဲ ရွာဖုိ႔ေတာ့ လုိပါတယ္။)
ကၽြန္ေတာ့္ ဟုိတယ္ ရွိရာ အရပ္ျဖစ္တ့ဲ Kuta ကို သြားခ်င္ရင္ ရူပီး ၆၀,၀၀၀ ပဲ က်ပါမယ္။
ေလဆိပ္က အေဆာက္အဦက ထြက္တာန႔ဲ အေဆာက္အဦ အျပင္ဖက္ ညာဘက္ျခမ္းမွာ တကၠစီငွားလုိ႔ရတ့ဲ အခန္း ရွိပါတယ္။ TAXI ဆိုၿပီး ဆုိင္းဘုတ္တပ္ထားပါတယ္။ အဲဒီအခန္းေရွ႕က ေကာင္တာမွာ ကိုယ္သြားခ်င္တ့ဲ ဧရိယာကို ေျပာၿပီး က်သင့္ေငြ ေပးလုိက္ရင္ ေဘာက္ခ်ာ တစ္ေစာင္ ျဖတ္ေပးပါတယ္။ အဲဒီနားက အသင့္ေစာင့္ေနတ့ဲ ဒရိုင္ဘာန႔ဲ အတူ ကားပါကင္ထဲက တကၠစီဆီ ေလွ်ာက္သြားၿပီး စီးရံုပါပဲ။
ဘာလီေလဆိပ္မွာ ေငြလဲ ေကာင္တာေတြ ရွိပါတယ္။ မလဲပါန႔ဲ။
ၿမိဳ႔ထဲနားက ေငြလဲတ့ဲ ေနရာေတြ ရွိပါတယ္။ Money Exchange ဆုိတ့ဲ နာမည္န႔ဲ ဖြင့္ထားတ့ဲ ေငြလဲဌာနက စိတ္အခ်ရဆံုးလုိ႔ ဆုိပါတယ္။ လုိဂိုက အနီန႔ဲ အျပာကို Money Exchange ဆုိၿပီး သရုပ္ေဖာ္ထားပါတယ္။
Jalan Pantai Kuta တုိ႔ တစ္ျခားေနရာက လဲေပးတာတုိ႔ဟာ ေငြလဲႏႈန္း ပိုေပးတတ္ေပမယ့္ Trick ေတြ လုပ္တတ္လုိ႔ နာမည္ႀကီးပါတယ္။ မသိတ့ဲ သူေတြ သြားလဲမိရင္ အခ်ဥ္ဖမ္းပါတယ္။
ကုိယ္လဲတုန္းမွာ ေငြကေတာ့ ကိုက္ပါရဲ႕။ ေဟာ္တယ္ ျပန္ေရာက္လုိ႔ ျပန္ေရလုိက္ရင္ ေငြက မကိုက္တတ္တာ ခဏခဏ ႀကံဳတတ္ပါတယ္။ အဲလုိ ေနရာေတြကို ေရွာင္ပါလုိ႔ အသိေပးခ်င္ပါတယ္။
အေပၚက ေျပာတ့ဲ Red and Blue တံဆိပ္ပါတ့ဲ ေငြလဲဌာနကိုသာ သံုးပါလုိ႔ အႀကံေပးခ်င္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္သြားတုန္းက ေမ ၄-၈ ရက္ေန႕႔ ေငြလဲႏႈန္းကေတာ့ စင္ကာပူ တစ္ေဒၚလာကို ၇၃၀၀ ရူုပီး ရပါတယ္။

၄။ပတ္စ္ပို႔

ေျခာက္လ သက္တမ္း အနည္းဆံုး ရွိရပါမယ္။ Visa On Arrival ယူရပါမယ္။

၅။ ေနေလာင္ခံ လိမ္းေဆး

ပင္လယ္ကမ္းေျခ ရွိရာ အရပ္ ျဖစ္တ့ဲ အတြက္ ေနအေတာ္ပူပါတယ္။ ေနေလာင္ခံ လိမ္းေဆးေတြ လိမ္းထားမွ သင့္ေတာ္ပါမယ္။ ဖူးကက္သြားတုန္းက ေသခ်ာ မလိမ္းခ့ဲမိလုိ႔ ျပန္ေရာက္ၿပီး အေရခြံေတြ အသားနီလန္တာ၊ အေရခြံကြာတာ ျဖစ္ဖူးပါတယ္။ SPF 50 န႔ဲ အထက္ ေနေလာင္ခံ လိမ္းေဆးေတြ လိမ္းေပးရင္ ပိုအဆင္ေျပပါမယ္။ အေပၚမွာ ျပထားတ့ဲ ဗူးလုိမ်ိဳး ျဖန္းေဆး သံုးပါတယ္။

၆။ ေနကာမ်က္မွန္

UV န႕ဲ  Polarized  စတာေတြ ပါတ့ဲ အမ်ိဳးအစား မ်က္မွန္ေတြက စူးရွျပင္းျပတ့ဲ ေနဒဏ္ကေန ကာကြယ္ေပးပါတယ္။

 

ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေနကာမ်က္မွန္ အဆင္သင့္ မရွိလုိ႔ ခ်န္ဂီၤေလဆိပ္ထဲက ဂ်ဴတီဖရီးဆုိင္ေတြကေန ဝယ္ပါတယ္။ Sunglass Hut ကေန ဝယ္တာပါ။ Immigration ကို ျဖတ္ၿပီးရင္ ညာဘက္ ခ်ိဳးလုိက္ပါ။ ဂိတ္ E,F သြားတ့ဲ ဖက္ျခမ္းမွာ ရွိပါတယ္။
Oakley Holbrook Polarized Polished Black အမ်ိဳးအစား ဝယ္ပါတယ္။ SGD 244.77 ေပးရပါတယ္။ ဘာလီ ေလဆိပ္က ဂ်ဴတီဖရီးမွာေတာ့ ၂၇၀ ေက်ာ္ က်ပါတယ္။ ခ်န္ဂီက ပိုတန္ပါတယ္။

၇။ ေရကူးဝတ္စံု။

ေရကူးဝတ္စံုကေတာ့ ပင္လယ္ကမ္းေျခမွာ ေရကစားခ်င္သူေတြ Water Sport Activities  လုပ္ခ်င္သူမ်ားအတြက္ သယ္ေဆာင္သြားသင့္ပါတယ္။ ေဟာ္တယ္ခန္းမွာ ဝရန္တာ ပါရင္ အျပင္မွာ တစ္ညလွမ္းရံုန႔ဲ ေျခာက္ႏိုင္ပါတယ္။ ဓါတ္ပံုေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာ ရိုက္ခ်င္သူမ်ား၊ ေရကူးဝတ္စံု မထပ္ခ်င္သူမ်ား အတြက္ ၄ ထည္ေလာက္ေတာ့ သယ္သြားပါ။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ၂ ထည္ပဲ ယူသြားတယ္။

၈။ ထသြားထလာဝတ္စံု။

ထသြားထလာ အတြက္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ရွိမယ့္ အဝတ္အစားေတြ ေရြးခ်ယ္သင့္ပါတယ္။ ေနပူတာ ပက္စက္တယ္။ ေရမ်ားမ်ား ေသာက္ေပးသင့္တယ္။

၉။ ဖုန္း။

ဘာလီမွာ ဖုန္းေအာ္ပေရတာ မ်ိဳးစံု ရွိပါတယ္။
ကိုယ္န႔ဲ သင့္ေတာ္ရာကို ေရြးခ်ယ္ ဝယ္ယူႏုိင္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မသံုးခ့ဲဘူး။
ကိုယ့္ရဲ႕ မိတ္ေဆြမ်ားန႔ဲ အဆက္အသြယ္ မျပတ္ေစဖုိ႔ စင္ကာပူက ဖုန္းကို ခရီးမထြက္ခင္က ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳၿပီး Roaming ဖြင့္ထားခ့ဲပါတယ္။
စတားဟဘ္ဖုန္း သံုးထားပါတယ္။ စတားဟဘ္က ဖုန္းေျဖဆုိသူ ည့ံဖ်င္းပံု ေျပာခ်င္လုိ႔ပါ။
အရင္ အလုပ္တုန္းက ပင္လယ္ရပ္ျခား ခရီး ခဏခဏ ထြက္ျဖစ္ေတာ့ Roaming ကို လစဥ္ေၾကး ေပးၿပီး ဖြင့္ထားပါတယ္။ တစ္လ ၈ က်ပ္ ေပးရတယ္။ အဲဒါက ႏုိင္ငံျခား ေရာက္ေနရင္ သူက စတားဟပ္ရဲ႕ Roaming Partner Network ကို ခ်ိတ္ေပးပါတယ္။ ဖုန္း အဝင္အထြက္ ပိုက္ဆံေပးရပါတယ္။ မက္ေဆ့ခ်္ကေတာ့ အဝင္ ဖရီးပါ။ အထြက္ ေပးရပါမယ္။

အလုပ္သစ္ ေျပာင္းသြားေတာ့ ခရီး သိပ္ထြက္စရာ မလုိေတာ့တာန႔ဲ တစ္လ ၈ က်ပ္ ေပးရတ့ဲ Roaming စရိတ္ကို ႏွေျမာလုိ႔ ျပန္ပိတ္လုိက္ပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ ႏိုင္ငံျခား ခရီးထြက္ရင္ Pay As You Roam ဆုိတ့ဲ ပလန္ကို သံုးပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ ခရီး တစ္ခါထြက္တိုင္း Roaming Function ႕ကို ဖြင့္ေပးဖုိ႔ စတားဟဘ္ကို အေၾကာင္းၾကားရပါတယ္။ တစ္ခါဖြင့္ေပးတုိင္း ၁၀.၄၇ က်ပ္ ေပးရပါတယ္။
(I just received the bill from Starhub and there was no activation charges at all. I'm not sure they waived for me or it will be reflected and next month bill. But the Roaming call charge and SMS charges were reflected in this bill. So I assume that no activation fees was charged. Let's see next month bill.)
ခရီးမထြက္ခင္ တစ္ရက္အလုိမွာ ဖုန္းဆက္ေျပာေတာ့ မအူမလည္ ဖုန္းေအာ္ပေရတာန႔ဲ တုိးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ခရီးထြက္ဖုိ႔အတြက္ Pay As You Roam Plan  ကို Activate လုပ္ေပးဖုိ႔ ေျပာေတာ့ ဒီပလန္က စင္ကာပူ ႏိုင္ငံသားမ်ားအတြက္သာ ျဖစ္ပါေတာ့တယ္တ့ဲ။ ၂၀၁၂ ဇန္နဝါရီလက စၿပီး အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ရွိတာပါတ့ဲ...။
အဲဒါန႔ဲ မဖြင့္ခ့ဲရဘူးေပါ့ဗ်ာ...။

ဘာလီေရာက္လုိ႔ ဝုိင္ဖုိင္ရေတာ့ စတားဟပ္ဆုိဒ္ကို ဝင္ၾကည့္ေတာ့မွ ကိုယ့္အေကာင့္ထဲကို ဝင္ၿပီး ဖြင့္ဖုိ႔ apply လုပ္ရတာ ေတြ႔တယ္ဗ်..။ အဲဒါန႔ဲ Activate လုပ္ဖုိ႔ apply လုပ္လုိက္တယ္။ အီးေမးလ္တစ္ေစာင္ ျပန္ဝင္လာတယ္။ Next Working Day မွ ပြင့္ပါမယ္တ့ဲ...။
ေစာင့္ၾကည့္ေတာ့ ေနာက္တစ္ရက္လဲ ေနေရာ ပြင့္ေနတာဗ်ာ...။
ဖုန္းေျဖတ့ဲ မႏူးမနပ္ ေအာ္ပေရတာ CSO ကို စိတ္ထဲကေန က်ိန္ဆဲ ပစ္လုိက္တာ...။ @#@$#%$%@^$

ဘာလုိ႔ စင္ကာပူဖုန္းကို ဟိုမွာ သံုးခ်င္တာလဲ ဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕  ေအတီအမ္ကဒ္၊ ခြက္ဒစ္ကဒ္ Transaction အားလံုးကို SMS Alert, Notification အျဖစ္ ကၽြန္ေတာ့ဖုန္းထဲကို မက္ေဆ့ခ်္ပို႔ဖုိ႔ ဘဏ္န႔ဲ ကၽြန္ေတာ္ ခ်ိတ္ထားတာ ရွိပါတယ္။
အဲဒီအတြက္ ေအတီအမ္ကေန ငါးဆယ္န႔ဲ အထက္ ေငြထုတ္တယ္ဆုိရင္ ဘဏ္ကေန ဘယ္ေနရာက ေအတီအမ္စက္ကေန ဒီအခ်ိန္မွာ ဘယ္ေလာက္ ပမာဏ ရွိတ့ဲ ေငြကို ထုတ္ယူပါတယ္ ဆုိၿပီး မက္ေဆ့ခ်္ စာတုိ တစ္ေစာင္ကို ကုိယ္သတ္မွတ္ထားတ့ဲ ဖုန္းဆီက ပို႔လာေပးပါတယ္။ မွန္မမွန္ ကိုယ္ကလဲ တုိက္စစ္လုိ႔ ရတာေပါ့ေလ။ အကယ္၍မ်ား ကိုယ့္ကဒ္ကို ပြားၿပီး တစ္ျခား မသမာသူေတြ တစ္ေနရာက ထုတ္ယူမယ္ ဆုိရင္လဲ အဲဒီ မက္ေဆ့ခ်္က ဝင္လာမွာ ဆုိေတာ့ အလုိအေလ်ာက္ သိေနၿပီးသားေပါ့။

ခြက္ဒစ္ကဒ္လဲ ထုိနည္းလည္းေကာင္းပါပဲ။ Merchant တစ္ေယာက္ဆီမွာ ကုိယ့္ခြက္ဒစ္ကဒ္န႔ဲ ဝယ္သံုးလုိက္လုိ႔ Merchant ကေန တစ္ဆင့္ က်သင့္ပမာဏကို ျဖတ္လိုက္ရင္ ကုိယ့္အေကာင့္ထဲမွာ ဘယ္ေလာက္ ျဖတ္သြားပါတယ္ ဆုိတ့ဲ အေၾကာင္းကို ဘဏ္ကေန မက္ေဆ့ခ်္ ပို႔ေပးတယ္။ ကိုယ္ဝယ္ခ့ဲတ့ဲ ပမာဏ၊ ဆုိင္ မွန္မမွန္ ခ်က္ခ်င္း တုိက္စစ္လုိ႔ ရတာေပါ့...။ (ဘာလီမွာ ကၽြန္ေတာ့္ကဒ္ကို ၂ခါ ျဖတ္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားတ့ဲ ဆုိင္ အေၾကာင္း ထပ္ေရးပါမယ္။)

ဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာ ဖုန္း သံုးဖုိ႔က လုိပါတယ္။ ေျပာတာ မေျပာတာ အပထား .. မက္ေဆ့ခ်္ကေတာ့ အဝင္အတြက္ လုိလုိ႔ Roaming ကို ဖြင့္ဖုိ႔ လုိတယ္ ဆုိတာကို ရွင္းျပခ်င္တာပါ။

၁၀။ Flip Flop ဖိနပ္၊ ရႈးဖိနပ္။
ကမ္းေျခ သြားလည္မွာ ဆုိေတာ့ ညွပ္ဖိနပ္ကေတာ့ လုိပါတယ္။ ပူလြန္းလုိ႔ ရႈးဖိနပ္ အၿမဲတမ္း မစီးႏိုင္ပါဘူး။ Tour ထြက္ရင္ေတာင္ ေနရာ အခ်ိန္အခါ ၾကည့္ၿပီး ရႈးစီးမလား ညွပ္ဖိနပ္ စီးမလား ဆုိတာ ၾကည့္ရတယ္။ ေရွာ့ပင္ ဘာညာထြက္မယ္ လုိကယ္ေတြ ဘာလုပ္တယ္ အနီးအနား တစ္ဝိုက္ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ညွပ္ဖိနပ္ပဲ ေကာင္းပါတယ္။


၁၁။ အေႏြးထည္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေရြးခ်ယ္တ့ဲ ခရီးစဥ္မွာ မီးေတာင္တက္တ့ဲ ခရီးစဥ္ ပါတ့ဲ အတြက္ ခရီးသြားေအးဂ်င့္က အေႏြးထည္ ယူသြားဖုိ႔ ေျပာပါတယ္။ စင္ကာပူကေန လုိလိုမယ္မယ္ ေလယာဥ္ေပၚ ခ်မ္းရင္ ဝတ္လုိ႔ရေအာင္ မုိးကာေလကာ တစ္ထည္ ယူလာေတာ့ အေတာ္ပဲ ျဖစ္သြားတယ္။ ဒါကေတာ့ ေတာင္တက္ခ်င္တ့ဲ သူေတြမွပါ။ က်န္တာေတာ့ မလုိပါဘူး။

၁၂။ ခရီးသြား အာမခံ

ခရီးသြား အာမခံကေတာ့ ေလယာဥ္လက္မွတ္ဝယ္ကတည္းက Option တစ္ခုအေနန႔ဲ ေလေၾကာင္းလုိင္းက ေရာင္းေပးတတ္ပါတယ္။ ဝယ္တာ မဝယ္တာကေတာ့ ကိုယ့္က႑ေပါ့ေလ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဝယ္လုိက္တယ္။ အျပင္က DBS က ေရာင္းတ့ဲ Travel Shild ကိုလဲ သတ္သတ္ ထပ္ဝယ္လုိက္ပါတယ္။ သူက ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းကို ၂၀% ေစ်းေလွ်ာ့ေပးတာ အပါအဝင္ ၆၄ က်ပ္ က်သင့္ပါတယ္။ DBS ကေန ဝယ္ရင္ ပထမဦးဆံုး Customer ဆုိ ၂၀% ေစ်းေလွ်ာ့ေပးတ့ဲ အျပင္ တစ္ေယာက္ကို ပလန္ ၆၀ ေက်ာ္ တန္တ့ဲဟာ ဝယ္ရင္ ဖိနပ္ေတြ ထည့္လုိ႔ရတ့ဲ Adidas တံဆိပ္ အိတ္ေလးကို လက္ေဆာင္အေနန႔ဲ ျပန္ေပးပါတယ္။ ေလေၾကာင္းက ေရာင္းတာက တစ္ေယာက္က ၂၀ က်ပါတယ္။ အာမခံက အသြားအျပန္ အတြက္ အက်ံဳးဝင္ပါတယ္။
ဘယ္လုိေတြ အက်ိဳးေက်းဇူး ရမလဲ ဆိုေတာ့
၁။ ေလယာဥ္ထြက္ခြာခ်ိန္ထက္ ၆ နာရီ ေနာက္က် ထြက္ရင္ တစ္နာရီကို ဘယ္ေလာက္ဆုိၿပီး နစ္နာေၾကး ေပးပါတယ္။
၂။ ေလယာဥ္ခရီးစဥ္ (အသြားအျပန္ Single Trip အတြင္း) ကုိယ့္ Luggage ပစၥည္း ေပ်ာက္ရွခ့ဲေသာ္ အေလ်ာ္ ေပးပါတယ္။
၃။ ကြန္ျပဴတာေတြ၊ နာရီေတြ အဖုိးတန္ပစၥည္းေတြ ေပ်ာက္ခ့ဲလုိ႔ ရွိရင္ အေလ်ာ္ေပးပါတယ္။
၄။ ခရီးသြားေနစဥ္အတြင္း ဖ်ားနာ ေနမေကာင္း မေတာ္တဆ ျဖစ္လုိ႔ ေဆးရံု ေဆးခန္း သြားရသည္ ရွိေသာ္ ေဆးရံုတက္စရိတ္၊ လူနာတင္ကား ေခၚတ့ဲ စားရိတ္၊ ေဆးခန္းျပတ့ဲ အတြက္ ကုန္က်စားရိတ္မ်ား ျပန္ Claim လုိ႔ ရပါတယ္။
၅။ အသက္အႏၱရာယ္ ထိခုိက္ ဆံုးပါးမႈမ်ားအတြက္လဲ ေလ်ာ္ေၾကး ေပးပါတယ္။

ဆုိေတာ့ ခရီးသြား အာမခံ ဝယ္ထားတာ မမွားပါဘူး။ သူက ရက္ ၃၀ အတြင္း သြားလာတ့ဲ ခရီးစဥ္အတြက္ အက်ံဳးဝင္ပါတယ္။
အက်ယ္ကို ဖတ္ခ်င္ရင္ ဒီက လင့္ခ္မွာ ဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။

၁၃။ အျခား။

ကင္မရာ လုိပါတယ္။ ဘက္ထရီကို အားမ်ားမ်ား သြင္းပါ။ ဘက္ထရီ အပို ေဆာင္ပါ။ ခ်ာဂ်ာ ယူသြားပါ။
ဖုန္းအတြက္လဲ ခ်ာဂ်ာေတြ ယူသြားပါ။
ဘာလီက တည္းခုိခန္းေတြမွာ သံုးတ့ဲ မီးပလက္ေပါက္က စင္ကာပူကန႔ဲ မတူပါဘူး။ 2 Pin Plug အလံုး ျဖစ္ပါတယ္။ စင္ကာပူက သံုးတ့ဲ ပလပ္ေတြကေတာ့ အမ်ားစုဟာ 3 Pin Plug အျပား ျဖစ္ပါတယ္။





ဖူနန္က ခ်ယ္လန္ဂ်ာမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တစ္ျခား နီးစပ္ရာ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းဆုိင္မွာ ျဖစ္ျဖစ္ Universal Travel Power Adaptor ေတြ ေရာင္းတာ ရွိပါတယ္။

 

All in One Travel Power Adaptor

အဲဒါေလးကို ဝယ္ထားပါ။ ဒါမွ ဘာလီ ေရာက္ရင္ ခ်ာဂ်င္သြင္းဖုိ႔ သင့္ေတာ္တ့ဲ မီးပလပ္ေပါက္ လုိက္ရွာရတ့ဲ ဒုကၡက ကင္းေဝးပါမယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အဲဒီ All in One Travel Power Adaptor ကို ဝယ္ထားတာပါတယ္။
Camera, Camcorder ေတြမွာ Memory Card ေတြလဲ အပို ေဆာင္ထားဖုိ႔ မေမ့ပါန႔ဲ။ ဘာလီ ရႈခင္းေတြက လွလြန္းလုိ႔ ဓါတ္ပံု ဗီဒီယိုေတြ ခဏခဏ ရုိက္မိၿပီး Memory Card ေတြ ျပည့္သြားတတ္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ့ CamCorder န႔ဲ HD Video ေတြ ရိုက္လုိက္တာ CamCorder ထဲက Built-In Memory 32GB အျပင္ Memeory Card 32GB  ပါ ျပည့္သြားတယ္။ ကိုယ္ေတြ႔။
(စကားမစပ္ ခ်န္ဂီက ဂ်ဴတီ ဖရီးဆုိင္မွာ အီလက္ထေရာနစ္ ပစၥည္း ေရာင္းတာ ရွိတယ္။ နာမည္ႀကီး တံဆိပ္ေတြကို Discount ေတာ္ေတာ္ ခ်ေပးတယ္။)

ကဲ လုိအပ္တာေတြေတာ့ စီစဥ္ၿပီးပါၿပီ။
ေနာက္တစ္ပို႔စ္မွာေတာ့ ခရီးထြက္တာ စတင္ပါေတာ့မယ္။

ဟိုး တကၠစီ အုိင္ဝမ့္နားဂိုးတူ အဲယားပို႔တ္....။

Bali Trip 01 : Preparation

 

Credit to : Indo.com

မဂၤလာပါ ပိတ္သတ္ႀကီးတုိ႔...။

သႀကၤန္ၿပီးေနာက္ပိုင္း ေပ်ာက္ခ်က္သား ေကာင္းေနလိုက္တာ ခုမွ ျပန္ေပၚလာတယ္။
ေပ်ာက္ဆုိ ေခါင္းစဥ္ပါအတုိင္း ဘာလီကို ခရီးထြက္ဖုိ႔ စီစဥ္ေနရတာကိုး...။
အခုေတာ့ ခရီးထြက္ရာကေန ျပန္ေရာက္လာပါၿပီ။ အသားေတြလဲ မည္းလုိ႔......

တစ္ကယ္ေတာ့ ခရီးထြက္ဖုိ႔ အစီအစဥ္ မရွိပါဘူး။
တစ္ေယာက္ေသာ သူမက ခရီးထြက္ခ်င္တယ္ ခြင့္ရက္ေတြ ရွင္းစရာ က်န္ေနတယ္ ဆုိတာန႔ဲ စီစဥ္ျဖစ္လုိက္တာပါ...။
စစီစဥ္တုန္းက ဘာလီကို မဟုတ္ပါဘူး။
မေလးရွား ကို အလုပ္ကိစၥန႔ဲ ရက္ရွည္ ေရာက္ေနတ့ဲ သူငယ္ခ်င္းကို သြားေတြ႔ရင္ ဂ်န္းတင္းကို သြားဖုိ႔ စီစဥ္ၾကတာပါ...။
အဲဒီကို သြားဖုိ႔ ဗီဇာ လုိတယ္ ဆုိတာန႔ဲ ပင္နီစူလားက ဗီဇာေလွ်ာက္ေပးေနၾက Sin Myanmar ကိုခ်ီတက္ၿပီး ပတ္စ္ပို႔ စာအုပ္ေတြ သြားအပ္ၾကပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္လဲ ဂ်န္းတင္းကို လုိက္မယ္ဆုိၿပီး ဗီဇာေလွ်ာက္ဖုိ႔ တူတူသြားၾကပါတယ္။ စင္ကာပူ ေဒၚလာ ၂၅ က်ပ္ က်သင့္ပါတယ္။
မေလးဗီဇာအတြက္ စာအုပ္ေတြ ထားခ့ဲၿပီး ဗီဇာကိစၥကို စပ္စုၾကည့္ေတာ့ ကေမၻာဒီးယား ဗီဇာကို အြန္လုိင္းကေန E-Visa လွ်ာက္ရင္လဲ ရတယ္လုိ႔ သိရတယ္။ USD 25 က်သင့္မယ္ လုိ႔ သိရပါတယ္။

အဲဒီေနာက္ ဘယ္ရက္ေလာက္ကို ခရီးထြက္ျဖစ္မလဲ ဆုိတာကို ရွာၾကည့္လုိက္ေတာ့ Vesak Day ကို အစားထုိးပိတ္ေပးတ့ဲ ရက္ေတြက အဆင္ေျပေလာက္တယ္ လုိ႔ ဆံုးျဖတ္ၿပီး ေမလ ၅၊ ၆၊ ၇ ရက္ေန႔ေတြကို ေရြးလိုက္တယ္။

ရက္ေရြးၿပီး ကားလက္မွတ္အတြက္ Golden Mile Complex က ခရီးသြား ေအးဂ်င့္ေတြဆီ လက္မွတ္စံုစမ္းဖုိ႔ သြားၾကတယ္။ လက္မွတ္ေတြက အစားစားပ႕ဲ...။
ည ၁၀ နာရီထြက္တ့ဲ ကားေတြ ကို စီးသြားရင္ အသင့္ေတာ္ဆုံးဆိုတာ သိရတယ္။ ( လမ္းခရီး ၾကာခ်ိန္ စုစုေပါင္း ၁၀ နာရီဆုိတာ သိရတယ္။)
ဂုိက္ငွားခ၊ ကားခန႔ဲ မနက္စာ န႔ဲ ဟုိတယ္ခ န႔ဲ ကားေပၚတစ္ညအိပ္ ဟုိတယ္တစ္ညအိပ္ သံုးရက္ခရီးကို ၁၂၀ ေက်ာ္ က်တယ္။
တန္တယ္လုိ႔ ဆုိရမွာေပါ့။

ဒါေပမယ့္ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အတူလုိက္မယ့္ သူငယ္ခ်င္းက မလုိက္ႏိုင္ေတာ့သလုိ မေလးရွားကို ေရာက္ေနတ့ဲ သူငယ္ခ်င္းက စင္ကာပူကို အလုပ္ကိစၥန႔ဲ ဝင္လာမယ္ ဆုိေတာ့ မေလးရွားခရီးစဥ္က ပ်က္သြားေရာ...။

ဒါဆုိလဲ ကေမၻာဒီးယား သြားၿပီး ေရွးေဟာင္း အန္ေကာဝပ္ ဘုရားေတြ သြားဖူးၾကမယ္။ Siem Reap ကို သြားမယ္ ဆုိၿပီး ေလယာဥ္လက္မွတ္ေတြ လုိက္ရွာတာ ပိတ္ရက္န႔ဲ တုိက္ေနလုိ႔ Silk Air တစ္ခုပဲ ေနရာရွိေတာ့တယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ဘြတ္ကင္တင္ၿပီး Silk Air ဆုိဒ္က အယ္ရာ တက္ေနတာန႔ဲ ၂-၃ ရက္ ၾကာသြားတယ္။

ဆုိဒ္ျပန္တက္လာေတာ့လည္း ကိုယ္ ဘြတ္ကင္တင္ထားတ့ဲ ၂၃၀ တန္ အသြားအျပန္ က မရေတာ့ပဲန႔ဲ ၆၀၀ ေက်ာ္တန္ ခရီးစဥ္ပဲ ရွိေနတယ္။ ေနာက္ ခရီးစဥ္ရွိတ့ဲ ရက္ေတြက အဂါၤန႔ဲ ၾကာသပေတးေန႔ ျဖစ္ေလေတာ့ ခြင့္ေတြ အေတာ္ပုပ္ေနတယ္။

အဲဒါန႔ဲ တစ္ျခား ခရီးစဥ္ ရွိလုိ ရွိျငား လုိက္ရွာေတာ့ ဂ်က္စတားက အင္ဒိုနီးရွားက  ဘာလီ ကၽြန္းကို ခရီးစဥ္ ရွိတယ္ ဆုိလို႔ လက္မွတ္ေစ်းၾကည့္လုိက္ပါတယ္။ ဘာလီ ဆုိလုိ႔သာ ေရြးလုိက္တာ။ ဘယ္ေနရာမွာ ရွိတယ္ ဘယ္ေလဆိပ္လဲ ဆုိတာကို အဲဒီခ်ိန္က်မွ ကမန္းကတန္း Google လုိုက္ရတယ္။ ေလဆိပ္က Denpasar ၿမိဳ႕နားကို ဆင္းမယ္တ့ဲ။ (အဲဒီၿမိဳ႔က ဘာလီကၽြန္းမွာ ၿမိဳ႕ေတာ္လုိ ျဖစ္ေနတာပါ။)

ေလယာဥ္လက္မွတ္ၾကည့္လုိက္ေတာ့လဲ ကီလိုမပါ၊ အစားအေသာက္မပါ ေလယာဥ္စရိတ္က ေစ်းၾကီးေနတယ္။ တစ္ျခား ေလေၾကာင္းေတြ လုိက္ရွာေတာ့ Singapore Airlines ႕က ထူးထူးျခားျခား ဂ်က္စတားထက္ သက္သာတ့ဲ အျပင္ အသြားအျပန္ ကီလုိ ၄၀ ရေနေသးတယ္ ဆုိေတာ့ ဘာလီခရီးစဥ္ကို ေရြးၿပီး စင္ကာပူ ေလေၾကာင္းန႔ဲ သြားဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္လုိက္ပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခုက Krisflyer Member ဝင္ထားရင္ စင္ကာပူေလေၾကာင္းကို အသံုးျပဳၿပီး ကိုယ္သြားခ့ဲသမွ် မုိင္ခရီးေတြကို စုေဆာင္းထားႏိုင္ပါတယ္။  သူတုိ႔ သတ္မွတ္ထားတ့ဲ ပိြဳင့္တစ္ခု ေရာက္ရင္ ေလယာဥ္လက္မွတ္ အခမ့ဲ ျပန္ၿပီး Redeem လုပ္ႏိုင္တ့ဲ အခြင့္အေရး ရွိပါတယ္။ အဲဒါန႔ဲ ကၽြန္ေတာ့္ မန္ဘာကဒ္န႔ဲပဲ အသံုးျပဳၿပီး စင္ကာပူ ေလေၾကာင္းလုိင္းကေန ဝယ္ဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္လုိက္ပါတယ္။

ခြင့္တင္ထားတ့ဲ ရက္ေတြကလဲ ကပ္ေနေတာ့ ဘာလီကိုပဲ ေရြးလုိက္ပါတယ္။ အြန္လုိင္းကေနပဲ ခရဒ္ဒစ္ကဒ္န႔ဲ ဝယ္လုိက္ပါတယ္။ ေအးဂ်င့္ဆီ သြားေနရင္ လက္မွတ္ မက်န္ေတာ့မွာ စိုးလုိ႔ပါ။ ကံေကာင္းပါတယ္။ ဝယ္ၿပီးလဲ ၿပီးေရာ ေနရာ ထုိင္ခံုေရြးေတာ့ တစ္ေယာက္တစ္ခံုပဲ ရပါေတာ့တယ္။ ႏွစ္ေယာက္တြဲထုိင္လုိ႔ မရေတာ့ပါဘူး။ အျပန္ကိုေတာ့ တူတူ ထုိင္လုိ႔ရတ့ဲ ေနရာေတြ က်န္ပါတယ္။
(ဂ်က္စတားဆုိ ခံုေရြးခ ၁၅ က်ပ္ သတ္သတ္ ထပ္ေပးရမယ္။ ေနာက္ အစားအေသာက္လဲ ထပ္ေပးရမယ္။ ကီလုိခ၊ ေလယာဥ္ေပၚ ခ်မ္းလုိ႔ ေစာင္ငွားတာက အစ ပိုက္ဆံေပးရလုိ႔ အားလံုး တြက္ၾကည့္လုိက္ရင္ စင္ကာပူ ေလေၾကာင္းန႔ဲ တူတူေလာက္ က်သြားပါတယ္။)

ဘာလီ သြားမယ္ဆုိေတာ့ ဘယ္ကိုတည္းမယ္ ဘယ္သြားမယ္ဆုိတာ ခရီးစဥ္ ဆြဲဖုိ႔ လုိလာပါတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ရံုးကလဲ အလုပ္ေတြ ဆက္တုိက္ က်လာပါတယ္။ အဲဒါန႔ဲ ဘယ္ေနရာကုိ သြားမယ္ ဘယ္ေနရာမွာ တည္းမယ္ ဆုိတ့ဲ တာဝန္ကို တစ္ေယာက္ေသာ သူမ (အသည္းေလး) ေပးလုိက္ပါတယ္။ ကုိယ္လဲ လက္လွမ္းမီသမွ် ေမးၾကည့္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ ဘေလာ့ဂ္ဂါမ်ားက အင္ဒိုနီးရွားမွာ ရွိတယ္ဆုိတ့ဲ ဘေလာ့ဂါ ကိုေသာမတ္စ္ကို ဆက္သြယ္ဖုိ႔ ေျပာပါတယ္။ ကုိေသာမတ္က အင္ဒိုမွာ မေနေတာ့ပါဘူး။ ဘာလီပုိ႔စ္ကို ညႊန္းေပးတ့ဲ မိတ္ေဆြမ်ားအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ဘာလီ အေၾကာင္းကို Run Through ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ ေနစရာ တည္းစရာ ေပါမ်ားတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ လည္စရာ ပတ္စရာေတြက မ်ားလြန္းလုိ႔ အားလပ္ရက္ရွည္ရွည္ မ်ားမ်ား ျပင္ဆင္ထားပါမွ ႏွ႕ံပါမယ္တ့ဲ...။ ဒီအတုိင္း သြားလဲ ရတယ္ . ဟိုေရာက္မွ တည္းခုိခန္း လုိက္ရွာလဲ အဆင္ေျပတယ္ လုိ႔ ညႊန္းၾကပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ကိုယ္တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးတ့ဲ အရပ္ေဒသ ျဖစ္သည္က တစ္ေၾကာင္း သူတုိ႔ ေျပာစကားမ်ား မရွိသည္က တစ္ေၾကာင္း နယ္ခံ မိတ္ေဆြ မရွိသည္က တစ္ေၾကာင္းတုိ႔ေၾကာင့္ ဟိုတယ္ကို မသြားခင္ကပဲ ဘြတ္ကင္လုပ္ဖုိ႔ စီစဥ္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွ တစ္ခုမွ်ေဝခ်င္တာကေတာ့ ဘယ္အရပ္ေဒသကို မဆုိ သြားခ်င္တယ္ဆုိရင္ျဖင့္ Tripadvisor ဆိုတ့ဲ ဆိုဒ္ကေလးကို သြားၿပီး ဖတ္ၾကည့္ၾကပါလုိ႔...။ အစကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္ေလ့ မရွိပါဘူး။ ေနာက္ပုိင္း Today သတင္းစာက ခရီးသြား သတင္းေထာက္က ျမန္မာျပည္ ကို အလည္သြားတာ TripAdvisor ဖတ္ၿပီး သြားလည္တာ လုိ႔  ညႊန္းထားလုိ႔ အဲဒီ ဆုိဒ္ကို သြားဖတ္မိပါတယ္။ အဲဒီဆုိဒ္က တစ္ကမၻာလံုးက သူလက္လွမ္းမီသမွ် ဟိုတယ္၊ ေလယာဥ္ခရီးစဥ္၊ အားလပ္ရပ္ သြားလည္ဖုိ႔ ေနရာ၊ Tourist Attractions စတာေတြကို တစ္စုတစ္စည္းတည္း ထားေပးတ့ဲ ေနရာပါ။ ဟိုတယ္ ဆက္ရွင္မွာ ဆုိရင္ ဟိုတယ္ တစ္ခုခ်င္းစီအလုိက္ ႏိုင္ငံအလုိက္ တင္ထားၿပီး အဲဒီ ဟိုတယ္ တစ္ခုခ်င္းစီရဲ႕ ေအာက္မွာ သြားေရာက္ တည္းဖူးသူေတြက ဆုိးသည္ ေကာင္းသည္ ေကာ္မန္႔ ေပးထားတာကို ဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။

အဲဒါန႔ဲ အဲဒီ ဆုိဒ္ကေနတစ္ဆင့္ ဟိုတယ္အေၾကာင္းကို အရင္ ဖတ္ပါတယ္။ အသည္းေလးက သူ႔ေဖ့ဘြတ္ထဲက သြားဖူးတ့ဲ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီကလဲ အခ်က္အလက္ေတြ စုေဆာင္းပါတယ္။ TripAdvisor ကို ဖတ္ဖူးတ့ဲ အသည္းေလးက အႀကံေပးပါတယ္။ နာမည္ႀကီးဟုိတယ္ေတြကို လုိက္ၾကည့္ၿပီး အဲဒီေနရာနား တစ္ဝုိက္က ေစ်းသင့္တာေတြ ရွာဖုိ႔...။

အဲဒါန႔ဲ သူေပးတ့ဲ အႀကံအတုိင္း လုိက္ရွာပါတယ္။ ကမ္းေျခန႔ဲ ပိုနီးၿပီး လူစည္တ့ဲ ေနရာကို ေတြ႔ပါတယ္။ Kuta န႔ဲ Legian ကို ေတြ႔ပါတယ္။ Shopping Area, Night Life န႔ဲ Club ေတြက Kuta ဖက္မွာ ပိုမ်ားပါတယ္။ Jalan Legian တစ္ေလွ်ာက္၊ Jalan Poppies Lane 1,2 န႔ဲ အဓိအားျဖင့္ Jalan Patai Kuta တစ္ဝုိက္ေတြက အဓိက ေနရာ လူစည္တ့ဲ ေနရာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီနားတစ္ဝိုက္လုိက္ရွာၾကည့္ေတာ့ နာမည္ႀကီး Harris Resort Hotel ကို ေတြ႔တယ္။ ေနရာကုိလဲ သေဘာက်တာန႔ဲ TripAdvisor ထဲက Harris Hotel န႔ဲ ပတ္သက္တာကို ဖတ္မိတယ္။ ေနာက္ ဟိုတယ္ ဘြတ္ကင္ ဆုိဒ္ တစ္ခုျဖစ္တ့ဲ Agoda ထဲမွာလဲ Rating ေတြ ေပးထားတာ 4 Stars 5 Stars ေတြ ျပည့္ေနေတာ့ ေနရာကို ေရြးျဖစ္ပါတယ္။  Kuta နား တစ္ဝိုက္ျဖစ္ပါတယ္။ ေစ်းႏႈန္းကို စံုစမ္းၾကည့္ေတာ့ ၂၀၀ ေက်ာ္ ျဖစ္ေနတာန႔ဲ လက္ေလွ်ာ့ၿပီး သူ႔အနား တစ္ဝုိက္က ဟုိတယ္ေတြ ရွာတယ္။

Harris Hotel က ကမ္းနားလမ္း ျဖစ္တ့ဲ Jalan Pantai Kuta ေပၚမွာ ရွိတာပါ။ ကမ္းေျခန႔ဲ အဲဒီလမ္းပဲ ျခားၿပီး ကမ္းေျခကို မ်က္ႏွာမူၿပီး အေနာက္ဖက္ကို မ်က္ႏွာမူ ေဆာက္ထားတ့ဲ ဟုိတယ္ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ေဘးနားက လမ္းသြယ္ေလးက Jalan Poppies Lane 2 ပါ။ အဲဒီလမ္းသြယ္ေလးထဲမွာ ေစ်းသက္သာတ့ဲ ဟိုတယ္
သြားေတြ႔ပါတယ္။ Dekuta Hotel ပါတ့ဲ...။

 Dekuta Hotel ရဲ႕ အတြင္းခန္း

                                                                 Dekuta Hotel  ရဲ႕ ေရကူးကန္။


ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ Best Western Resort Hotel  ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဟိုတယ္ ႏွစ္ခုစလံုးကို တည္းဖူးသူေတြက TripAdvisor မွာပဲ Comment ေတြ ေပးထားတာ ေတြ႔ေတာ့ အခ်ိန္ေပး ဖတ္ၾကည့္တယ္။

Dekuta ဟိုတယ္က အိမ္သာထဲက Seawage အနံ႔ေတြ ထြက္တယ္တ့ဲ။ ဟိုတယ္ေဘးက လူေနအိမ္မွာ ၾကက္ေတြ ေမြးထားလုိ႔ မနက္မနက္ဆုိ ၾကက္တြန္သံေတြ ၾကားရတယ္တ့ဲ။ Best Wentern ဟိုတယ္ကေတာ့ အခန္းက်ဥ္းၿပီး ျခင္ကိုက္တယ္။ ေဘးနားမွာ Construction Site ရွိေနၿပီး အသံ ဆူညံမႈေတြ ျဖစ္ေနေၾကာင္း ေလာေလာလတ္လတ္ တည္းဖူးသူေတြက မွတ္ခ်က္ေရးထားတယ္။ အဲဒါန႔ဲ Harris ကိုပဲ တည္းမယ္ လုပ္ခါမွ ေကာ္မန္႔ေတြ ျပန္ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ သူလဲပဲ ေဘးနားမွာ ေရွ႕နားမွာ ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းခြင္ ရွိေနလုိ႔ အသံ ဆူညံၿပီး Beach ကိုလဲ မျမင္ရေတာ့တ့ဲ အေၾကာင္း ေရးထားျပန္ေရာ...။

ကိုယ္ကလဲ လူစည္ကားတ့ဲ Kuta ဧရိယာပဲ လုိခ်င္တာ ဆုိေတာ့ ေနာက္ဆံုး ေတြ႔ထားတ့ဲ Dekuta န႔ဲ Best Wentern ထဲက တစ္ခုခုကို ေရြးဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္လုိက္တယ္။ တစ္ညလံုး ျခင္ကိုက္မယ့္ ဟုိတယ္ကို ပယ္လုိက္ၿပီး Dekuta ကို ဖုန္းဆက္ၾကည့္တယ္။ အဲဒီက Reception ႕က ညဆုိင္းက်တ့ဲ Ivan ဆိုတ့ဲ ဝန္ထမ္းကို အန႔ံဆိုးအေၾကာင္း စံုစမ္းတာေပါ့။ အြန္လုိင္းဆုိဒ္ေတြမွာ ဖတ္ရတယ္။ အဲဒါ အေျခအေန ဘယ္လုိ ျဖစ္လဲ ဘာညာ ဆုိေတာ့ စည္ပင္ဖက္က ပုိက္လုိင္းေတြေၾကာင့္ သူတုိ႔ ဟုိတယ္ တင္မက အနီးအနားက ဟုိတယ္ေတြပါ ထိခုိက္တယ္ ဆုိတ့ဲ အေၾကာင္း၊ အခုေတာ့ စည္ပင္ကလဲ ျပင္ၿပီးသြား၊ သူတုိ႔လဲ ျပင္ဆင္ၿပီး ပိုက္အသစ္ေတြ လဲလုိက္လုိ႔ အနံ႔အသက္ မရွိတ့ဲ အေၾကာင္း အာမခံပါတယ္။

အဲဒါန႔ဲ Dekuta Hotel ကို ဘြတ္ကင္လုပ္ဖုိ႔ Agoda ကို ဘြတ္ကင္ တင္ၾကည့္ေတာ့ သူ႔ေစ်းက ဟိုတယ္ရဲ႕ ဝဘ္ဆုိဒ္ကေန တုိက္ရုိက္ သြားဘြတ္ကင္ လုပ္တာထက္ ေစ်းနည္းနည္း မ်ားေနလုိ႔ ဟိုတယ္ကေနပဲ ဟိုတယ္ကို ဘြတ္ကင္ တင္ပါတယ္။ Discount Promotion ဘာညာ ႏ႕ႈတ္လုိက္ေတာ့ အသားတင္ ၄ ည ၅ ရက္စာကို စင္ကာပူ ေဒၚလာ ၃၀၄ က်ပ္ က်သင့္ပါတယ္။ မနက္စာ အပါအဝင္ ျဖစ္ပါတယ္။

ကိုယ့္ခရဒ္ဒစ္ကဒ္ အင္ေဖာ္ေမးရွင္းေတြ အကုန္ထည့္ၿပီး ဘြတ္ကင္ တင္လုိက္ပါတယ္။ ေရကူးကန္ဖက္ကို မ်က္ႏွာမူတ့ဲ အျခမ္းကို ေပးဖုိ႔ Request လုပ္ပါတယ္။ ပိုက္ပိုက္ေတာ့ မျဖတ္ေသးပါဘူး။ Check In လုပ္မွ ေငြသားန႔ဲ ေပးေခ်မလား ကဒ္န႔ဲ ေပးမလား ဆိုတ့ဲ အခ်က္ေပၚ မူတည္ၿပီး တည္းခိုခ ရွင္းေပးရပါမယ္။

ကိုယ့္ဖက္က လုိအပ္တ့ဲ အခ်က္အလက္ေတြ နာမည္၊ ကဒ္ Info: ေတြ ျပည့္စံုၿပီ။ ဟိုတယ္ကလဲ ကုိယ့္ကဒ္သည္ တရားဝင္ျဖစ္ေၾကာင္း အတု မဟုတ္ေၾကာင္း စစ္ေဆးၿပီးတာန႔ဲ ဟုိတယ္ Booking Confirmation ကို ကိုယ့္ အီးေမးလ္ထဲကုိ ပို႔လာပါမယ္။ အဲဒါကို ပရင့္ ထုတ္ထားဖုိ႔ လုိပါမယ္။

ဟိုတယ္ ဘြတ္ကင္ ရေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာသြားပါတယ္။

နားပါဦးမယ္ ေဒၚေအးၾကြယ္....။

P.S : ထံုးစံအတုိင္းပဲ ေလေပါေနတာေၾကာင့္ လုိရင္း မေရာက္ေသးပါေၾကာင္း...။ :P