တိတ္တဆိတ္ ေနတတ္တ့ဲ ကိုယ့္ကို
သူတို႔တစ္ေတြရ႕ဲ မနာလိုျခင္း ဥခြံထဲ ထည့္ဖို႔ ၾကံေနေလရ႕ဲ...။
အဆင္မေျပမႈေတြကို ကိုယ့္အိတ္ေပါက္ထဲ ထည့္မယ္တ့ဲလား...။
ဒါ၀င္ေတာင္ လက္ေလွ်ာ့သြားတာ ၾကာေရာ့...။
အေမာင္က ဘာတ့ဲတုန္း...။
ဟိုးတစ္ဘက္က သတင္း/အတင္းစကားေတြကို
ဒီဘက္ေရာက္ေအာင္ သယ္လာၾက...။
၀ါယာႀကိဳးတစ္ေတြရ႕ဲ ဟိုးအစြန္းႏွစ္ဘက္ဆီမွာ
မုသားေတြ စြန္းေပေနတ့ဲ
လံေထာ္ေထာ္ ထူအမ္းအမ္း ႏႈတ္ခမ္းအစံုေတြကို ကိုယ္ျမင္ေနရရ႕ဲ...။
ဟန္ေဆာင္မႈေတြန႔ဲ ဖံုးလြမ္းေနတ့ဲ မ်က္ႏွာဖံုးေတြ တပ္ၿပီးေတာ့
ကိုယ့္ကို လိမ္ညာမႈ ေသြးစက္ေတြန႔ဲ ေပက်ံေနတ့ဲ လွ်ာအျပားလိုက္န႔ဲ
အေရာင္အဆင္းမ့ဲ စကားလံုးေတြကို ပလံုးပေထြး အန္ခ်ျပေနေလရ႕ဲ...။
သူတို႔တစ္ေတြရဲ႕ လက္ဖမိုးကမွ အမွန္
ကိုယ္ေတြ ျမင္ေနတ့ဲ လက္ဖ၀ါးက စာမတင္ထိုက္ဘူး ဆိုၿပီး
သူ႔ထက္ငါ အလုအယက္ ေစ်းကြက္ခင္းေနေလရဲ႕...။
အဟက္...။
မာယာေတြ မသံုးတတ္ရင္ ကိုယ့္ဆီ လာသင္ၾကားလွည့္...။
အစြယ္ေတြ လက္သည္းေတြ ၀ွက္ထားခ့ဲတာၾကာေရာ့...။
ေနမင္းႀကီးကို အန္မတုဖူးဘူး...။
မိုးမင္းႀကီးကို ဖက္မၿပိဳင္ခ့ဲဘူး...။
ေဆာင္းကို မတြန္းလွန္ခ့ဲဘူး...။
ေတာင္ေတြကို မၿဖိဳခ့ဲဖူးဘူး...။
လိုအပ္လာရင္ေတာ့
ေတာဘုရင္ကို အန္တု ရင္ဆိုင္ရမွာပဲ...။
သားရဲတြင္းထဲ ခုန္ခ်သင့္ရင္ ခုန္ခ်ရမွာပဲ...။
သံေခ်ာင္းေတာ့ မဟုတ္ဘူး...။
ကိုနႏၵလဲ မဟုတ္ဘူး...။
ေရႊဘလဲ မဟုတ္ဘူး...။
ကိုယ္ဟာ ဖုန္ေတြတက္ေနတ့ဲ
ပိုင္ရွင္မ့ဲ ဓါးအိမ္ထဲက အသြားေတြ တံုးမတတ္
ခုတ္ထစ္ေနခ့ဲရတ့ဲ ဓါးတစ္ေခ်ာင္းသာ ျဖစ္ခ့ဲတယ္...။
(မိုးညိဳ႕ရင္ ေလးေတြ ညိဳ႕မယ္လို႔ ေျပာဖူးတ့ဲ ခါေတာ္မီသားေရ... ငါလာၿပီ....။)
Saturday, April 26, 2008
သိူ၀္ရွ၊ခေ္
ေရးသားသူ Ko Boyz at 11:23 PM 1 ေယာက္က ေရးခ်င္တာေတြ ေရးခ့ဲတယ္...။
Tuesday, April 15, 2008
က်ိဳင္းတံုေဒသထြက္ အစားအစာမ်ား 3 : နမ္းဖစ္ခို (ခေမ့့္ဖိတ့္ခူ၀္;)
ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ အိမ္လြမ္းသူမ်ား အထူးသျဖင့္ ရွမ္းျပည္က သယ္ရင္းမ်ားကို ႏွိပ္စက္ဖို႔ အလွည့္က်တ့ဲ က်ိဳင္းတံုေဒသထြက္ အစားအေသာက္ကေတာ့ “နမ့္ဖစ္ခို” ရွမ္းလိုဆို “ခေမ့္ဖိတ့္ခူ၀္;”လို႔ အမည္ရတ့ဲ ရွမ္းရိုးရာ အစားအစာ တစ္မ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္...။
၀က္ေခါက္အထြက္မ်ား၊ အစားမ်ားတ့ဲ ေဒသျဖစ္လို႔ ၀က္ေခါက္န႔ဲ ပါတ္သက္တ့ဲ စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ား ေပါမ်ားေနတာ အဆန္း မဟုတ္ပါဘူး...။ ၀က္ေခါက္န႔ဲ ပါတ္သက္လို႔ အရင္ပို႔စ္ေတြမွာ ၀က္ေခါက္ ဘယ္ႏွစ္မ်ိဳး ရွိတယ္ဆိုတာကို ဒီမွာ န႔ဲ ဒီမွာ ေတြမွာ ရွင္းျပဖူးပါၿပီ...။ အခု ဒီနမ့္ဖစ္ခိုမွာ ပါတ့ဲ ၀က္ေခါက္အမ်ိဳးအစားကေတာ့ သံုးထပ္သား (သစ္သား သံုးထပ္သားကို ေျပာတာ မဟုတ္ေၾကာင္း သတိခ်ပ္ပါေလ...။) ကို ေၾကာ္ထားတ့ဲ “ခၤပ္;မူဂၤမ္း” အမ်ိဳးအစား ျဖစ္ပါတယ္...။
အေမလုပ္တာ လြယ္လြယ္ေလးရယ္...။ ပထမ ၾကက္သြန္ျဖဴကို အခြံပါရံုေလး သင္ၿပီး မညက္တစ္ညက္ ေထာင္းရတယ္...။ ေနာက္ ၀က္ေခါက္ကို အေနေတာ္ အရြယ္ေလးရေအာင္ ကပ္ေၾကးန႔ဲ ညွပ္ထားလိုက္...။ လက္တစ္ဆစ္ေလာက္ အရြယ္ဆို ရပါၿပီ...။ သင္ထားတ့ဲ ၾကက္သြန္ျပဴေတြကို မတူးေအာင္ ေၾကာ္ပါ...။ ျငဳပ္သီးမႈန္႕၊ ဆား၊ အခ်ိဳမႈန္႔ တို႔ကို အေနေတာ္ ထည့္ပါ...။ ၿပီးရင္ေတာ့ မီးဖိုေပၚက ဒယ္အိုးကိုခ် (ဂက္စ္မီးန႔ဲ ခ်က္ရင္ေတာ့ ဂက္စ္မီးကို ျငိမ္းလိုက္ေပါ့...။ ) ညွပ္ထားတ့ဲ ၀က္ေခါက္ကို ဒယ္ထဲ ထည့္ၿပီး ခုနင္က ေၾကာ္ထားတ့ဲ ၾကက္သြန္ျဖဴေၾကာ္ေတြန႔ဲ ေရာၿပီး ဂေလာက္ဂေလာက္န႔ဲ ေမြလိုက္ေပါ့...။
ရပါၿပီဗ်ား ... ရိုးရာ ဟင္းေလးတစ္ခြက္...။
အဲဒီဟင္းန႔ဲ တြဲဖက္စားဖို႔ အရည္ေသာက္ေလး တစ္ပြဲက ပါတတ္ပါတယ္...။ အဲဒီ အရည္ေသာက္ဟင္းေလးကိုေတာ့ ေနာက္မွပဲ တင္ေတာ့မယ္...။ ဒီေန႔ နည္းနည္း ပင္ပန္းလို႔ ဒီေလာက္န႔ဲပဲ ေတာ္ပါရေစ...။
အိမ္လြမ္းသူမ်ား နမ့္ဖစ္ခုိ ၀က္ေခါက္ဟင္းကို ႀကိဳက္သေလာက္ အိမ္သယ္သြားႏိုင္ပါေၾကာင္း ေစတနာ ဗလပြန႔ဲ အလွဴႀကီး လုပ္လိုက္ပါတယ္...။
ေရးသားသူ Ko Boyz at 10:36 PM 0 ေယာက္က ေရးခ်င္တာေတြ ေရးခ့ဲတယ္...။
Labels: local food, က်ိဳင္းတံု, အစားအစာ
Saturday, April 12, 2008
က်ိဳင္းတံုေဒသထြက္ အစားအစာမ်ား 2 : Pork Meat Ball
က်ိဳင္းတံု ၀က္သားလံုး ေခါက္ဆြဲ
ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ က်ိဳင္းတံုၿမိဳ႔ရ႕ဲ နာမည္ႀကီးတ့ဲ အစားအစာ တစ္မ်ိဳးကို တင္ျပမွာ ျဖစ္ပါတယ္...။ အားလံုး သိၾကတ့ဲ အတိုင္း အသားလံုး ေခါက္ဆြဲဆိုတာ အစဥ္အဆက္ အမဲသားန႔ဲသာ ျပဳလုပ္ခ့ဲၾကပါတယ္...။ ဒါ့ေၾကာင့္ အသားလံုး ေခါက္ဆြဲလို႔ ေျပာရင္ မ်က္စိထဲ ေျပးျမင္မိၾကတာကေတာ့ အမဲလံုးေခါက္ဆြဲပါပဲ...။
ဒါေပမ့ဲလဲ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာသူေတြဟာ အမဲသားကို သံုးေဆာင္ျခင္းမျပဳတ့ဲ အတြက္ အမဲလံုး ေခါက္ဆြဲအရသာကို မသိၾကေတာ့ပါဘူး...။ အမဲသား မစားေပမ့ဲ အမဲလံုးေခါက္ဆြဲ ပန္းကန္ကို ၾကည့္ၿပီး သြားရည္က်ခ့ဲသူေတြ ရွိေကာင္း ရွိပါလိမ့္မယ္...။ အဲဒီထဲမယ္ ေခါက္ဆြဲလုပ္ေရာင္းသူေတြ ကိုယ္တိုင္လဲ ပါေကာင္းပါခ့ဲလိမ့္မယ္...။ ဒါမွမဟုတ္ ၀က္သားပဲ စားသံုးတ့ဲသူေတြက အမဲလံုးေခါက္ဆြဲ ေရာင္းခ်တ့ဲသူထံကို ၀က္သားလံုး ေခါက္ဆြဲပါ ေရာင္းဖို႔ အႀကံျပဳခ်င္ ျပဳခ့ဲၾကပါလိမ့္မယ္...။
ဆိုေတာ့ တိုးတက္လာတ့ဲ ေစ်းကြက္ စီးပြားေရးအရ အမဲလံုးေခါက္ဆြဲေရာင္းခ်သူဟာ ၀က္သားစားသံုးသူ ေစ်းကြက္ကို ရယူႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားခ့ဲၾကပါလိမ့္မယ္...။ အမဲလံုးကို လုပ္ရတာ လြယ္ပါလိမ့္မယ္...။ ဒါ့ေၾကာင့္ ၀က္သားလံုးဆုိတာ အရင္မေပၚခ့ဲပဲ အမဲလံုးေခါက္ဆြဲပဲ ေပၚခ့ဲတာပဲၾကည့္ပါလား...။ အသီးမွာ သရက္၊ အသားမွာ ၀က္ လို႔ ဆိုရိုး စကား ရွိခ့ဲေပမယ့္ ၀က္သားလံုး ေခါက္ဆြဲ ေနာက္မွ ေပၚခ့ဲရျခင္းဟာ ၀က္သားလံုး လုပ္ရခက္လို႔ မ်ားလား ဆိုတ့ဲ အေတြး ပြားေစပါတယ္...။ ထားပါေလ...။ ဒါကို စိတ္၀င္စားတ့ဲ ေနာင္လာေနာက္သားမ်ား ဆက္လက္ စူးစမ္းႏိုင္ေအာင္ ခ်န္ထားေပးလိုက္မယ္...။ ဆိုလိုရင္းကို ျပန္သြားလိုက္ရေအာင္...။
ဘယ္ေရာက္သြားပါလိမ့္...။ ေအာ္... ၀က္သားလံုး ေစ်းကြက္ ခ်႕ဲထြင္ေရး...။ အဲ.. အဲဒီ ေစ်းကြက္ ခ်႕ဲထြင္ေရးမွာ ၀က္သားကို ၀က္သားလံုး ျဖစ္ေအာင္ ေရွးလူႀကီးမ်ား အေတာ္ ႀကိဳးစားခ့ဲရမယ္ ထင္ပါတယ္...။ ဘယ္လို ထြင္တာလဲေတာ့ မသိ...။
ဒါေပမ့ဲ ၀က္သားလံုး ျဖစ္ျဖစ္၊ အမဲလံုး ျဖစ္ျဖစ္ သူ႔ကို လုပ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ အရင္ဆံုး အသားခ်ည္းပဲ ပါတ့ဲ အပိုင္းကို သီးသန္႔ ေရြးရပါလိမ့္မယ္...။ အဲဒီေနာက္ အဲဒီ အပိုင္းကို ေရစင္စင္ေဆးၿပီး လူတစ္ထိုင္စာေလာက္ ျမင့္တ့ဲ စဥ္းႏွီးတံုးေပၚ တင္ၿပီး ေလးေထာင့္သံတုတ္န႔ဲ တစ္ဒုန္းဒုန္း ရိုက္ရပါတယ္...။ ခုတ္တာ မဟုတ္ဘူးေနာ္...။ အသားေတြ ေက်သြားေအာင္ သံတုတ္န႔ဲ ရိုက္ရတာ...။
အသားေတြ အားလံုးေက်သြားၿပီ.. သမသြားၿပီဆိုမွ ရလာတ့ဲ အသားေက်ေတြကို လက္ဆုပ္ထဲထည့္... ထည့္ၿပီၤးေတာ့ မုန္႔လံုးေရေပၚလုံုးသလို အလုံးေလးျဖစ္ေအာင္ ညွစ္... လက္ညိဳးန႔ဲ လက္မၾကား ညွစ္လို႔ ထြက္လာတ့ဲ အသားလံုးကို ဇြန္းန႔ဲ ေကာ္ေကာ္ၿပီး ေရပြက္ပြက္ဆူေနတ့ဲ အိုးထဲ ထည့္ျပဳတ္ရပါတယ္...။
လြယ္မေယာင္န႔ဲ ခက္တ့ဲ အလုပ္ပါ...။ အသားရိုက္တ့ဲသူေတြဆို သူတို႔ လက္ေမာင္းေတြဟာ အသားေတြ ရိုက္ရလြန္းလို႔ သာမာန္လူေတြထက္ ႀကီးမားတာကို ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္...။ အသားလံုးျဖစ္ေအာင္ ညွစ္တ့ဲေနရာမွာလဲ အခ်ိန္အဆ လုိပါတယ္...။ ႏို႔မဟုတ္ရင္ အသားလံုး ျဖစ္မလာပဲ.... ၾကက္ဥလိုလံုးတ့ဲ အသားလံုး၊ ခၽြန္ရွည္ရွည္န႔ဲ အသားလံုးရွည္ စသျဖင့္ ကေမာက္ကမ ပံုစံေတြ ထြက္လာပါလိမ့္မယ္...။ အစားအစာ စားေသာက္ရာမွာ လွ်ာက ခ်ိဳ၊ခ်ဥ္၊ငန္၊စပ္၊ဖန္၊ခါးဆိုတ့ဲ အရသာကို လွ်ာထိပ္ဖူးက ရသာအာရံုန႔ဲတင္ ခံစားတာ မဟုတ္ပဲ အထိအေတြ႔အာရုံ ျဖစ္တ့ဲ ေဖာဌဖ(စာလံုးေပါင္း မွားယြင္းႏိုင္သည္) အာရံုန႔ဲပါ အသားႏူးညံ႔မႈ ရွိမရွိ ဆိုတာ ခံစားပါတယ္...။ ဒါ့အျပင္ မ်က္စိအၾကည္ဓါတ္က ျမင္ေတြ႔ႏိုင္စြမ္းေပးတ့ဲ စကၡဳအာရံုန႔ဲ အစားအေသာက္၏ ရႈခ်င္စဖြယ္ျဖစ္ျခင္း၊ စားခ်င္စဖြယ္ ျဖစ္ျခင္း တို႔ကို ခံစားလိုက္ပါေသးတယ္...။ ႏွာေခါင္းကေနလဲ ရတ့ဲ ဂႏာအာရံုန႔ဲ အနံ႔ကို ခံစားလိုက္ေသးတယ္...။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဂ်ပန္တို႔ဟာ အစားအေသာက္ကို တည္ခင္းတ့ဲ ပညာသတ္သတ္ ထြင္ထားတာ ရွိပါတယ္...။ (ဥပမာ - လက္ဘက္ရည္၀ိုင္းတြင္ လက္ဘက္ရည္ငွ႕ဲျခင္း အႏုပညာ...။) ထားပါေလ...။ မူရင္းကို ျပန္ဆက္ၾကစို႔...။
က်ိဳင္းတံုၿမိဳ႕မွာေတာ့ အဆိုပါ အသားလံုးေခါက္ဆြဲဆိုင္မ်ားကို က်ိဳင္းတံုၿမိဳ႕မေစ်းအတြင္းမွာ မနက္တိုင္း ေရာင္းခ်ေနသလို ကန္နား၊ ႏြဲ႔ေနာ၊ ေစ်းတန္းႀကီး၊ ပါလ်ံ စတ့ဲ ရပ္ကြက္က အိမ္ဆိုင္ေတြမွာလဲ ညပိုင္းအထိ ေရာင္းခ်ေနၾကပါတယ္...။ ေစ်းထဲကေတာ့ မနက္ခင္း လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ အသားေတြကို ခ်က္ခ်င္းရုိက္၊ ခ်င္ခ်င္းလံုးၿပီး ေရာင္းတ့ဲအတြက္ ပိုၿပီး လတ္ဆတ္မႈ ရွိပါတယ္...။ ျမိဳ႕မေစ်းထဲကို မနက္ခင္း သြားလည္မိလို႔ ေခါက္ဆြဲဆိုင္တန္းဖက္ ေလွ်ာက္မိရင္ျဖင့္ တစ္ဒုန္းဒုန္းန႔ဲ အသားရိုက္သံေတြကို ၾကားရပါလိမ့္မယ္...။
ေလာေလာဆယ္ ကၽြန္ေတာ္ အႀကိဳက္ေတြ႔မိတ့ဲ ၀က္သားလံုး ေခါက္ဆြဲဆိုင္ကေတာ့ ၿမိဳ႔မေစ်း အေရွ႕ဘက္ မိန္း၀င္ေပါက္ (ၿမိဳ႔ေတာ္ စည္ပင္ခန္းမေဘးက အေပါက္) ရ႕ဲ ၀င္၀င္ခ်င္း ညာဘက္တန္း ေခါက္ဆြဲဆိုင္ေတြထဲက ပါႏြဲ႔ေခါက္ဆြဲဆိုင္ပါပဲ...။ ဆိုင္းဘုတ္တပ္မထားပါဘူး...။ အရပ္ပုပု ခပ္ဖိုင့္ဖိုင့္ အသားျဖဴျဖဴန႔ဲ အန္တီႀကီးဟာ ပါႏြဲ႔ပါပဲ...။ မိသားစု တစ္ႏိုင္ ေခါက္ဆြဲဆိုင္ ဆိုေပမ့ဲ အားေပးတ့ဲသူ တစ္ပံုႀကီးပါ...။ တစ္ျမိဳ႕တစ္နယ္က လာေရာက္လည္ပတ္သူမ်ား ပန္းသတင္း ေလညွင္းေဆာင္၊ လူသတင္း လူခ်င္းေဆာင္ ၾကားရၿပီး တစ္ခုတ္တစ္ရ လာစားၾကသလို အေ၀းေရာက္ ျမိဳ႕သူ/ျမိဳ႕သားမ်ားလဲ တစ္ခါ တစ္ေခါက္ အိမ္အျပန္ျဖစ္ျဖစ္ အလည္ေရာက္ခ့ဲၾကရင္ တစ္ကူးတစ္က သြားစားၾကတ့ဲ ဆိုင္ကေလးပါ...။ ထိုင္ဖို႔ ေနရာအတြက္ လူမ်ားရင္ နည္းနည္း ေစာင့္ေပးရတ့ဲ သေဘာမွာ ရွိပါတယ္...။ ေစ်းႏံႈးကေတာ့ သာမာန္ ၀က္သားလံုးေခါက္ဆြဲ တစ္ပြဲကို ၈၀၀ က်ပ္ပါ...။ ၀က္သားလံုး ပိုထည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ၁၀၀၀ က်ပ္ က်သင့္ပါလိမ့္မယ္...။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ မတ္လပိုင္းက ေစ်းႏံႈးပါ...။ ၀က္သားေစ်း အတက္အက်ေပၚမူတည္လို႔ ေစ်းႏႈံး အေျပာင္းအလဲ ရွိႏိုင္ပါတယ္...။ ကိုးနာရီေနာက္ပိုင္း ေရာက္သြားရင္ေတာ့ ၀က္သားလံုး က်န္ခ်င္မွာ က်န္ပါလိမ့္မယ္...။ အာမ မခံႏိုင္ပါေၾကာင္း....။ ကၽြန္ေတာ္ ေရာက္ျဖစ္တုံုးကဆို မနက္တိုင္း ၇ နာရီဆို အဲဒီဆိုင္ ေရာက္ေနၿပီ...။ (မည္သည့္ ေၾကာ္ျငာခမွ မရပါ...။ အရသာေကာင္းသျဖင့္ ညႊန္းရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္...။)
ေရးသားသူ Ko Boyz at 3:09 AM 3 ေယာက္က ေရးခ်င္တာေတြ ေရးခ့ဲတယ္...။
Labels: ၀က္သားလံုး, noodle, pork meat ball, ေခါက္ဆြဲ
Re-arrangement of Shan 4 Words
တ'းရွ၀္းရွဂ့့္္ခိူ၀္း = ကၽြႏု္ပ္တို႔ ရွမ္းလူမ်ိဳးမ်ားသည္ မိမိအမ်ိဳးအႏြယ္ကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးၾကသည္။
(We, Shan, love our National.)
ရွ၀္းရွဂ့့္္ခိူ၀္းတ'း = ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ ရွမ္းမ်ိဳးႏြယ္ကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးၾကသည္။
(We love Shan National.)
ရွဂ့္ခိူ၀္းတ'းရွ၀္း = ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ရွမ္းမ်ိဳးႏြယ္ကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးၾကပါ။
(Love our Shan National.)
ခိူ၀္းတ'းရွ၀္းရွဂ့္ = ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ ရွမ္းမ်ိဳးႏြယ္။
(Shan National which we love.)
ဘာသာျပန္ျခင္း အတတ္ပညာ မကၽြမ္းက်င္မႈေၾကာင့္ အမွားအယြင္းရွိခ့ဲပါလ်င္ ခြင့္လႊတ္ပါရန္...။
ေရးသားသူ Ko Boyz at 3:08 AM 0 ေယာက္က ေရးခ်င္တာေတြ ေရးခ့ဲတယ္...။
ယဳ,ေပလိုမ္းဂြ၊မ္းတ'း
ယဳ,ေပလိုမ္းဂြ၊မ္းတ'း
ဂြ၊မ္းတဳ, ပီ;ခေြင့္တ'း
Click here
ေရးသားသူ Ko Boyz at 1:52 AM 0 ေယာက္က ေရးခ်င္တာေတြ ေရးခ့ဲတယ္...။
Thursday, April 10, 2008
Movie Review : Street Kings
ွနာမည္ႀကီး မက္ထရစ္၊ စပိဒ္မင္းသား ပါတ့ဲ ရဲစံုေထာက္ကား တစ္ကားပါ...။
ကီႏူးရိဗ္က အရက္စြဲေနတ့ဲ ရဲ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ တြမ္ အျဖစ္ သရုပ္ေဆာင္ထားတယ္...။
သူ႔အထက္အရာရွိက သူတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရင္းန႔ဲ အမွားအယြင္းတစ္စံုတစ္၇ာ ပါလာရင္ အျမဲတမ္း ကာေပးတယ္...။
လူဆိုးေတြကို ႏွိမ္နင္းေပးပါရ႕ဲ...။ လက္လြန္သြားလို႔ လူဆိုးေတြ အကုန္ေသေနတာေတြ ခဏခဏ ျဖစ္ေနတယ္...။ မီဒီယာေတြကလဲ ဒါကို ေျပာေျပာေနတာ ၾကာေနၿပီ...။
သူ႔ကို စြဲခ်စရာ သက္ေသေတြ မရွိေလေတာ့ ၾကာလာေတာ့ အထက္က မေနႏိုင္ေတာ့ သူ႔ကို ေနရာေျပာင္းၿပီး စခန္းမွာ ျပန္ထိုင္ခိုင္းတယ္...။ တစ္ခါက လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေဟာင္းတစ္ဦး ျဖစ္တ့ဲ ၀ါရွင္တန္န႔ဲ ကေတာက္ကဆ ျဖစ္တယ္...။ စိတ္ထဲမွာ သူက ေတးထားၿပီး တစ္ရက္မွာ အခြင့္ႀကံဳရင္ လက္စားေခ်မယ္လို႔ ႀကံဳး၀ါးထားတယ္...။
တစ္ရက္မွာ ၀ါရွင္တန္ကို ေနာက္ေယာင္ခံရင္း စတိုးဆိုင္ထဲမွာ ရန္ျဖစ္ေနတုန္း ေသနတ္ကိုင္ လူရမ္းကား ႏွစ္ေယာက္ ၀င္လာၿပီး ၀ါရွင္တန္ကို ေဖ်ာင္ပစ္လိုက္တယ္...။ တြမ္ အရာရွိ ေရာက္လာၿပီး စတိုးဆိုင္ထဲက လုံျခံဳေရးကင္မရာဗီြဒီယိုအေခြကို တြမ္ကိုေပးၿပီး ေအးေဆး ျပန္ေနခိုင္းတယ္...။
စခန္းမွာ တြမ္တစ္ေယာက္ ၀ါရွင္တန္ရ႕ဲ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္တ့ဲ ေသမႈေသခင္း စံုစမ္းေရး အရာရွိတစ္ေယာက္န႔ဲ မတည့္ရာက တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ နားလည္မႈ ရသြားၿပီး ၀ါရွင္တန္ ေသဆံုးမႈကို ျပန္လိုက္ၾကတယ္...။ ၾကည့္လို႔ ေကာင္းပါတယ္...။
ကီႏူးရိဗ္ တစ္ေယာက္ ဗိုက္ရႊဲလာတာရယ္...၊ အရင္လို သြက္လက္မႈ မရွိတာရယ္ကလြဲလို႔ ကားေကာင္း တစ္ကားပါ...။
ကီႏူးရိဗ္ကို အၿမဲတမ္း သန္႔ျပန္႔တ့ဲ ကာရိုက္တာအေနန႔ဲ ပဲ ျမင္ခ့ဲေတာ့ ဒီကားမွာ သူ႔ကို အရက္သမား၊ ဇိုးသမားအျဖစ္ မျမင္ႏိုင္ေသးတာက ကြၽန္ေတာ့္ရ႕ဲ ဘိုင္းရပ္စ္ တစ္ခုလား မသိ...။
ၾကည့္သင့္တ့ဲ ကားတစ္ကား ျဖစ္ေၾကာင္း လက္တို႔လုိက္ရပါတယ္...။
ဘီပလပ္စ္ အဆင့္ ေပးလိုက္ပါတယ္...။
စကားမစပ္ ... ဒီကားမွာ တြမ္ရ႕ဲ အထက္အရာရွိအျဖစ္ သရုပ္ေဆာင္တ့ဲ လူမည္းမင္းသား Forest Witaker က The Vantage Point ရုပ္ရွင္မွာလဲ သရုပ္ေဆာင္ထားပါတယ္...။ ၀ါရင့္ သရုပ္ေဆာင္ ျဖစ္တ့ဲ အတြက္ တစ္ကားန႔ဲတစ္ကား လံုး၀ကို မတူရေလေအာင္ သရုပ္ေဆာင္သြားပါတယ္...။ ဒီႏွစ္ကားစလံုးကို ၂ ရက္ အတြင္း ေရွ႔ဆင့္ ေနာက္ဆင့္ ၾကည့္ျဖစ္ေတာ့ သူ႔သရုပ္ေဆာင္မႈကို မွတ္မွတ္ထင္ထင္ ျဖစ္ေနမိတာပါ...။
ေရးသားသူ Ko Boyz at 1:58 AM 0 ေယာက္က ေရးခ်င္တာေတြ ေရးခ့ဲတယ္...။
Labels: Keanu Reeves, Street Kings
Wednesday, April 9, 2008
မိုးရာသီတမ္းခ်င္း (သို႔) ပူေဖါင္းကေလးမ်ား
တစ္ရံေရာဆီ အခါက မိုးတို႔သည္ ေကာင္းကင္ေပၚမွ ခုန္ေပါက္က်ဆင္းဖူးသည္...။ (အခုေတာ့ ေျမႀကီးေပၚကေန မိုးေပၚ ထိုးတက္ေနလို႔လား ဟု ရြဲ႔မေမးၾကရန္...)
မိုးေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ရင္း မ်က္ႏွာေပၚသို႔ တစ္ေပါက္ခ်င္းစီ က်ခ့ဲဖူးေသာ မိုးစက္ငယ္ကေလးမ်ားကို ငတ္မြတ္ဖူး၏။ (မင္းကြာ အိမ္မွယလဲ ေရသန္႔ေတြ ေသာက္လို႔ ရရဲ႕သားန႔ဲ ဟုမရြဲ႔ပါႏွင့္...။ ကိုယ့္ခံစားခ်က္န႔ဲ ကိုယ္ပါ...။)
မိုးေရစက္မ်ား စုေပါင္း၍ ျမင့္ရာမွ နိမ္႔ရာသို႔ စီးဆင္းလာေသာ ေျမျပင္ေပၚမွ ေရစီးေၾကာင္းကေလးမ်ား တစ္ျဖည္းျဖည္း အိုင္ထြန္းလာသည္ကို ေငးၾကည့္ဖူး၏။ (အရသာရွိတယ္ေမာင္....။ )
စုစည္းမိေသာ ေရပမာဏမ်ား တိုးတက္မ်ားျပားလာေသာအခါ မူရင္းေနရာမွ ပိုမို၍ နိမ့္ေလ်ာေသာ ေနရာသို႔ ေရြ႔ေမ်ာၾကျပန္ေလသည္...။ ထိုအခါ တစ္အီအီ လိမ့္ဆင္းေနေသာ ေရစီးေၾကာင္းတစ္ခု စတင္ ျဖစ္ေပၚလာေလသည္....။
ထိုေရစီးေၾကာင္းေပၚသို႔ ေကာင္းကင္ထဲမွ မိုးစက္မိုးေပါက္မ်ား ခုန္ဆင္းထိမွန္ရာမွ ေရပူစီေဖါင္းေလးမ်ား ျဖစ္ေပၚလာေလရာ ေရပလံုစီေလးမ်ားသည္ ေရစီးေၾကာင္းအတိုင္း လိုက္လံေမ်ာပါၾကကုန္ေလ၏။
မိတ္ေဆြ...။
အဆိုပါ ေရပလံုစီ ပူေဖါင္းေလးမ်ား၏ သက္တမ္းကို တြက္ဆမိပါသေလာ....။
အဆိုပါ ေရပလံုစီ ပူေဖါင္းေလးမ်ားသည္ ေရစီးေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ အဘယ္မွ်ေလာက္ ခရီးႏွင္ႏိုင္ပါမည္နည္း...။
အခ်ိဳ႔ေသာ ပူေဖါင္းကေလးမ်ားသည္ စတင္ျဖစ္ေပၚခ်င္း ခဏ၌ပင္ အေပၚမွ ခုန္ဆင္းလာေသာ အျခားေသာ မိုးစက္မိုးေပါက္မွ လြင့္စင္ထိမွန္မႈေၾကာင့္ ဇီ၀ိန္ခ်ဳပ္ရရွာ၏။ ပူေဖါင္းသက္တမ္းေစ့ေအာင္ပင္ မေနရရွာေပ...။
အခ်ိဳ႔ေသာ ပူေဖါင္းမ်ားသည္ ခရီးအကြာအေ၀းတစ္ခုအထိ ေရာက္ခါမွ မိုးစိက္ထိမွန္မႈေၾကာင့္ ေဖါက္ကနဲ ေၾကြလြင့္ရရွာ၏။
အခ်ိဳ႔ေသာ ပူေဖါင္းမ်ားသည္ အေရွ႔အေနာက္ တန္းစီ ေမ်ာပါသြားရင္း တစ္ေနရာတြင္ ေရစီးတန္႔ေနပါက အတူတူ ပူးေပါင္းမိကာ ပူေဖါင္း စံုတြဲေလးမ်ား ျဖစ္သြားေလ့ရွိ၏။
အဆိုပါ ပူေဖါင္းစံုတြဲမ်ားအနက္မွ အခ်ိဳ႔ေသာ ပူေဖါင္း စံုတြဲမ်ားသည္ ဆက္လက္၍ ခရီးႏွင္ကုန္၏။
အခ်ိဳ႔ေသာ ပူေဖါင္းစံုတြဲမ်ားသည္ကား ေပါင္းမိမိျခင္း တစ္ခဏတြင္ပင္ ေပါက္ကြဲေလ၏။ အခ်ိဳ႔ေသာ ပူေဖါင္း စံုတြဲမ်ားသည္ ခရီးအကြာအေ၀း တစ္ခု အထိ အတူတူ ခရီးႏွင္ခ့ဲၿပီးခါမွ ေပါက္ကြဲသြားတတ္၏...။
အခ်ိဳ႔ေသာ ပူေဖါင္းစံုတြဲမ်ားသည္ကား ျပန္လည္ ကြဲကြာသြားၾကကာ တစ္သီးတစ္ျခားစီ ခရီးႏွင္ၾကေလ၏...။
တစ္ခ်ိဳ႔ေသာ သက္ျပင္း ပူေဖါင္းမ်ားသည္ မိုးစက္မိုးေပါက္မ်ား ထိမွန္သည္ကို ဟန္မပ်က္ ဆက္လက္ခ်ီတက္ေနသက့ဲသို႔ တစ္ခ်ိဳ႔တစ္ကိုယ္ေတာ္ ပူေဖါင္းမ်ားသည္ မိုးစက္ထိမွန္ၿပီးခါမွ ပူေဖါင္းေသးေသးေလးမ်ားပင္ စီးပြားလာေခ်သမု႔ံ...။ အာဂ ပူေဖါင္းပါတကား...။
အလို...။ တစ္ခ်ိန္ေသာ တစ္ခါတြင္ ေရစီးေၾကာင္းသည္ အမိႈက္၊ အတားအဆီး တစ္ခုခုႏွင့္ ႀကံဳေတြေလေသာ အခါ တန္႔ေနတတ္၏။
ထိုအခ်ိန္အထိ မေၾကပ်က္ေသးပဲ ခရီးႏွင္လာေသာ တစ္ကိုယ္ေတာ္ သက္ျပင္း ပူေဖါင္းမ်ား၊ ပူေဖါင္းစံုတြဲမ်ား၊ မူလပူေဖါင္းႏွင့္ ယင္းမွ စီးပြားလာေသာ ပူေဖါင္းမ်ား တို႔သည္ အတားအဆီးမ်ားႏွင့္ ျငိမိကာ က်န္ခ့ဲသည္က က်န္၍ ဆက္လက္ေမ်ာပါသည္က ရွိသက့ဲသို႔ အတူတစ္ကြ ေမ်ာပါၿမဲ ေမ်ာပါေနသည့္ ပူေဖါင္းမ်ားလဲ ရွိေလသည္...။
အတားအဆီး အေႏွာင့္အယွက္ တစ္စံုတစ္ရာ မေတြ႔မခ်င္း ဆက္လက္ ေမ်ာပါကုန္ေလ၏။
စီးဆင္းကုန္ေလ၏။ သက္တမ္းမကုန္မခ်င္း ေရစီးေၾကာင္းအလိုက္ စီးေမ်ာကုန္ေလ၏။
အဘယ္အခ်ိန္အထိ သူတို႔ ဆက္လက္ ခရီးႏွင္ႏိုင္ပါမည္နည္း....။
မသိႏိုင္ကုန္...။
မိမိေရာ...။ ဘ၀ေရစီးေၾကာင္းအတြင္း အဘယ္အခ်ိန္အတုိင္းအတာအထိ တစ္ကိုယ္ေတာ္ ေမ်ာလြင့္ႏိုင္ပါမလဲ...။
(ငယ္စဥ္ကေလးဘ၀ မိုးရြာစဥ္ အိမ္ေရွ႔၌ ေတြ႔ျမင္ေနခ့ဲရေသာ မိုးရာသီ ျမင္ကြင္းတစ္ခုကို ျပန္လည္ ခံစား တင္ျပပါသည္....။)
ေရးသားသူ Ko Boyz at 2:40 PM 0 ေယာက္က ေရးခ်င္တာေတြ ေရးခ့ဲတယ္...။
Tuesday, April 8, 2008
က်ိဳင္းတံုေဒသထြက္ အစားအစာမ်ား - ၁
ခရီးထြက္ေနရလို႔ ဘေလာ့ဂ္ေႀကြးေတြ တင္တာမ်ားေနၿပီ ထင္တာပဲ...။ ဘေလာ့ဂ္ႀကြလာ မိတ္သဟာမ်ား ေနေကာင္းၾကပါရ႕ဲေနာ္...။ လာလာၾကည့္ၿပီး ပို႔စ္အေဟာင္းပဲ ဖတ္ဖတ္ ျပန္သြားရတ့ဲ မိတ္ေဆြမ်ားကို အားတံု႔အားနာ ျဖစ္မိပါရ႕ဲ႕...။ အဲဒီအတြက္ တင္ေနတ့ဲ အေႀကြးမ်ားကို တစ္ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျပန္ဆပ္သြားပါမယ့္အေၾကာင္း ႀကိဳေျပာလိုက္ပါမယ္...။ (အခ်ိန္ လစ္မစ္ ထည့္မေရးထားတာ ေတြ႔တယ္ေနာ္...။ ဟဲဟဲ...။)
ပံုေလးေတြ အဆင္သင့္ ရွိေနေတာ့ စားေသာက္ဖြယ္ရာန႔ဲ ဆိုင္ရာမ်ားကို တင္လိုက္ပါတယ္...။ က်ိဳင္းတံုေဒသထြက္ ရိုးရာ စားေသာက္ဖြယ္ရာန႔ဲ အထင္ကရ အစားအေသာက္မ်ား ျဖစ္ပါတယ္...။ ေအာက္ကပံုေတြမွာ ၀င္ေရာက္ စားသံုးႏိုင္ပါတယ္...။
၁။ မ့ဲ (ေဒသအေခၚအေ၀ၚ)
၀ါးထဲမွာ ေနတတ္တ့ဲ အေကာင္ေတြလို႔ သိရပါတယ္...။ ခူလိုလို ေဘာက္ဖတ္လိုလို အေကာင္ေတြေပါ့...။ ေဆာင္းအကုန္ ေႏြအကူးကာလေတြမွာ ဒီအေကာင္ေတြ ေပၚတတ္ပါတယ္...။ သူတို႔ကို ဆီပူေလးန႔ဲ ႀကြတ္ေနေအာင္ ေၾကာ္ၿပီး ေရေႏြးၾကမ္းေလးန႔ဲ တြဲဖက္ သံုးေဆာင္ရပါမယ္...။ ယမကာလုလင္မ်ားေတာ့ သူရာရည္ေလး တစ္ျမျမန႔ဲေပါ့...။
အရသာက ဆိမ့္တိမ့္တိမ့္ေလးန႔ဲ...။ ေသြးတိုးတတ္သူမ်ား မ်ားမ်ား စားလို႔ မသင့္ပါ...။ တစ္ခ်ိဳ႔ဆို တစ္ေကာင္ေလးပဲ ျမည္းတာကို ေသြးတက္တယ္.. ေနာက္ေၾကာတက္တယ္ဆိုၿပီး ညည္းၾကတယ္...။ တစ္ခ်ိဳက်ေတာ့ တစ္ပန္းကန္လံုးကုန္ေအာင္ စားလဲ ဘာမွ မျဖစ္တာ ေတြ႔ရပါတယ္...။ (ကြၽန္ေတာ့္လိုေပါ့...)
အခုေနခါမွာ ၅၀၀ ဂရမ္ အေလးခ်ိန္ရွိတ့ဲ မ့ဲကို ျမန္မာက်ပ္ေငြ ၄၀၀၀ ေလာက္ ရွိၿပီလို သိရပါတယ္...။ အဲဒီပန္းကန္ထဲက မ့ဲ ေလးေတြကေတာ့ ၂၀၀၀ ေလာက္ေတာ့ ရွိမယ္ထင္တာပဲ...။ စားေကာင္းတယ္ဗ်ဳ႔ိ...။
၂။ က်ဳိင္းတံု ၀က္အူေခ်ာင္း (အစစ္အမွန္)
အရင္တစ္ခါက ဂိုးဒဲန္းမိုင္း ယိုးဒယားေစ်းက ဇင္းမယ္ ၀က္အူေခ်ာင္းလို နႏြင္းမႈန္႔န႔ံ နံတ့ဲ ၀က္အူေခ်ာင္း မဟုတ္ပါ...။ က်ဳိင္းတံုၿမိဳ႔ထြက္ ျမိဳ႔မေစ်းထဲက မနက္ခင္းမွာသာ ေရာင္းတတ္တ့ဲ ၀က္အူေခ်ာင္း ျဖစ္ပါတယ္...။ မန္းေလး၊ ရန္ကုန္ကလူေတြ သိတ့ဲ တရုတ္ ၀က္အူေခ်ာင္းေတြလို သၾကားခ်ိဳ ခ်ိဳတာ မဟုတ္တ့ဲ အရသာန႔ဲပါ...။
၀က္သားထဲက သံုးထပ္သားလိုမ်ိဳးကို ေတာက္ေတာက္စင္းၿပီး ငရုတ္သီး၊ ၾကက္သြန္ျဖဴ၊ ဆား၊ အခ်ိဳမွဳန္႔ စတာေတြန႔ဲ ေသခ်ာစြာ နယ္ထားၿပီး ၀က္အူထဲကို ညဦးပိုင္းကတည္းက သြတ္ၿပီး ေစ်းသြားခါနီး မနက္ ၃-၄ နာရီေလာက္မွာ အိမ္ကေန ဆီႏိုင္ႏိုင္န႔ဲ ေၾကာ္လာေရာင္းတ့ဲ လတ္ဆတ္တ့ဲ ေဒသထြက္ စားစရာ ျဖစ္ပါတယ္...။
ပုံထဲက အေနေတာ္ အရြယ္အစားေလာက္က တစ္ေခ်ာင္းကို ၅၀၀-၇၀၀ ေလာက္ အစားစား ရွိပါတယ္...။ နာမည္ႀကီး၊ အရသာေကာင္းမြန္မႈ စတာေတြ အေပၚ မူတည္ၿပီးေတာ့ေပါ့...။ ရန္ကုန္မွာ မိုဟြမ္ ၀က္ေခါက္ေၾကာ္ထုပ္ ထုတ္လုပ္ေရာင္းခ်ေနတ့ဲ မိသားစုေတြရ႕ဲ အေမ “ႏိုင္းရယ္” လုပ္တ့ဲ ၀က္အူေခ်ာင္းဆို နာမည္ႀကီးပါတယ္...။ “ႏိုင္ရယ္ ဆိုက္ေလာက္ဖစ္” ဆိုၿပီး နာမည္ႀကီးပါတယ္...။ (ေျပာရင္းန႔ဲ စားခ်င္လာၿပီး ရွလြတ္...။)
၃။ ခါခ်ဥ္ဥ (ခ',မူတ္းသူမ္ / ခ',မၤင္းမူခေ္း)
ေတာင္ေလပူပူေတြ တိုက္တတ္တ့ဲ ေႏြရာသီမွာ ေပၚတတ္တ့ဲ ရာသီေပၚ စားေသာက္ဖြယ္ရာ ျဖစ္ပါတယ္...။ ခါခ်ဥ္ေကာင္ေလးမ်ားရ႕ဲ ဥေတြ ျဖစ္ပါတယ္...။ ခါခ်ဥ္အံုေတြကို တုတ္န႔ဲလိုက္ထိုးၿပီး ခါခ်ဥ္ေတြ ကုန္မွ သူတို႔ အသိုက္ကို ျဖဳတ္ၿပီး ဖက္န႔ဲထုပ္ လာေရာင္းတတ္ပါတယ္...။
သၾကၤန္နားနီးလာၿပီဆို က်ိဳင္းတံုမွာ အရင္က ထံုးစံအတိုင္း ေစ်းေဟာင္းေန႔ (ကတ္ေကာင္ = ဂ၊တ္,ဂ၊၀္,)ဆိုၿပီး အရင္က ေစ်းေဟာင္းေနရာမွာ ေစ်းဆိုင္ေတြ တည္ၿပီး ေရာင္းခ်ၾကပါတယ္...။ သၾကၤန္မတိုင္ခင္ ရက္ေတြရ႕ဲ ကတ္လိေန႔မွာ လာေရာင္းၾကပါတယ္...။ အဲဒီေန႔မွာ ခါခ်ဥ္ဥေတြ ကြာလတီေကာင္းတာေလးေတြ ရတတ္ပါတယ္...။ (ေစ်းေန႔ေတြအေၾကာင္း သီးျခား ေရးျပပါ့မယ္...။) ခံတက္ခ်ဥ္န႔ဲ ေမြၿပီး စားရပါတယ္...။ အဲဒီေန႔မွာ စားရင္ ေဆးဘက္၀င္တယ္ဆိုလား မသိ ေျပာသံ ၾကားဖူးပါတယ္...။ (တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ညမွာ မယ္ဇလီဖူးသုပ္ စားၾကသလိုေပါ့...။)
ေစ်းႏႈန္းကေတာ့ တစ္ထုပ္ကို ဟင္းတစ္ခြက္စာေလာက္ ရွိတ့ဲ အထုပ္ကို ၂၀၀၀ ေလာက္ ေပးရပါတယ္...။ ဥေတြ မ်ားသလား မေမးန႔ဲ...။ ပဲႀကီးေလွာ္ ပံုစံ ျဖဴျဖဴဥေတြအျပင္ ခါခ်ဥ္ေကာင္ေလာင္း ျဖဴျဖဴေလးမ်ားပါ အဆစ္ပါလိုက္ေသး...။ ဥေတြ ကိုက္လိုက္ရင္ တစ္ေထာက္ေထာက္န႔ဲ ဆိမ့္ေနတာပဲ...။ ဆိမ့္ေနတာေလးကို ခံတက္ခ်ဥ္က ၀င္၀င္ျဖည္ေပးေတာ့ ေသြးမတက္ဖူးေပါ့...။
က်ိဳင္းတံုေစ်းေန႔မ်ားအေၾကာင္း။
က်ဳိင္းတံုမွာ ဟိုးအရင္ ေစာ္ဘြားေခတ္ကဆို ငါးရက္တစ္ေစ်း ဆိုၿပီး ေစ်းေန႔ေလးေတြ ရွိပါတယ္...။ ကတ္လိ ၊ ကတ္ထိုက္၊ ကတ္ေကာင္၊ ကတ္လံု၊ ကတ္အြန္ (ဂ၊တ္,လီး၊ ဂ၊တ္,ထ'၊;၊ ဂ၊တ္,ဂ၀္,၊ ဂ၊တ္,လူင္၊ ဂ၊တ္,ကြခေ္,)စသျဖင့္ေပါ့...။ ကတ္လိ ဆို ဘယ္ရြာမွာပဲ ေစ်းဖြင့္တယ္... ကတ္ထိုက္ ဆို ဘယ္ရြာမွာေပါ့ေလ...။
အဲ ... ငါးရက္ေျမာက္ေစ်းေန႔ကေတာ့ ေစ်းႀကီးေန႔ (ကတ္လံု) လို႔ သတ္မွတ္ၿပီး က်ိဳင္းတံုၿမိဳ႔ေပၚက ေစ်းမွာ ရြာနီးခ်ဳပ္စပ္က ေစ်းသည္ေတြ အားလံုး လာေရာက္ ေရာင္းခ်ၾကပါတယ္...။ အဲဒီေန႔မွာ ၀ယ္ျခမ္းခ်င္တာေတြ စံုစံုလင္လင္ ရရွိႏိုင္ပါတယ္...။ အခု ဟိုခုံလို႔ ေခၚတ့ဲ ေနရာ (က်ိဳင္းတံုေဟာ္နန္း ေဘးနားက ကေလးကစားကြင္း လုပ္ထားတ့ဲ ေနရာ) မွာ ေစ်းႀကီးေန႔ကို ေရာင္း၀ယ္ေဖါက္ကားၾကပါတယ္...။
ခုထိလဲ ရြာနီးခ်ဳပ္စပ္က အဲလိုပဲ ေရာင္း၀ယ္ေနၾကတုန္းပါပဲ...။ အရင္ ေစ်းႀကီးေန႔ေတြတုန္းက တည္ခင္းေရာင္းခ်ေနတ့ဲ ေနရာေလးကေတာ့ ခုေခတ္မွာ စည္ပင္က ေနရာေရႊ႔လိုက္ေတာ့ အခုလက္ရွိ ျမိဳ႔မေစ်းေနရာ ျဖစ္သြားတာေပါ့...။
က်ိဳင္းတံုေဟာ္နန္းဆိုတာ မသိသူမ်ား အခု အဲဒီေဟာ္နန္းေနရာမွာ ေဟာ္နန္းကို ဖ်က္ၿပီး ေဆာက္ထားတ့ဲ က်ိဳင္းတံုဟိုတယ္ကိုေတာ့ သိၾကမွာပါ...။ (စကားမစပ္။ ။ အဲဒီ က်ိဳင္းတံု ေဟာ္နန္းက ရွမ္းျပည္တစ္ေၾကာမွာ အလွဆံုး၊ ခမ္းနားႀကီးက်ယ္မႈ အရွိဆံုးန႔ဲ အႀကီးဆံုးလို႔ သိရပါတယ္...။ ဓါတ္ပံုကေတာ့ မလြယ္ေသးလို႔... အဆင္သင့္ျဖစ္မွ တင္လိုက္ပါမယ္...။)
ဆက္ရန္
ေရးသားသူ Ko Boyz at 3:38 PM 2 ေယာက္က ေရးခ်င္တာေတြ ေရးခ့ဲတယ္...။