စုံစီနဖာ အမွတ္စဥ္(မသိ/မမွတ္မိ)

• ေသာၾကာေန႔ညက အင္းေလးမွာ ထမင္းသြားစားျဖစ္တယ္။ ထံုးစံအတုိင္း မပါမျဖစ္ ငါးရွဥ္႔ေျခာက္စပ္ေပါ့။ ဒီတစ္ေခါက္ အင္းေလးမွာ သြားစားျဖစ္တုိင္း တုိးတက္မႈေတြ ေတြ႔ရတယ္။ ငါးရွဥ့္ေျခာက္စပ္ အရင္လုိ တူးခါနီး ကၽြတ္သလုိမ်ိဳး ေၾကာ္လာတာ မဟုတ္တာ့ဘူး။ ေတာ္သင့္႐ံု အတံုးေလးကို ရသာ ႏွ႔ံစပ္ေအာင္ နယ္ၿပီး ေသခ်ာက်က္ေအာင္ (က်က္ေအာင္) ေၾကာ္လာတယ္။ က်က္ေအာင္ ဆုိတာကို ကြင္းစကြင္းပိတ္ထဲ ထည့္ေရးရတာက ဧရာဝတီမွာ သြားစားေတာ့ အတံုးႀကီးၿပီး မက်က္ဘူး။ ကိုက္လုိက္ရင္ ညွီေစာ္နံတာ မေပ်ာက္ဘူး။ (အဲဒီတုန္းက အင္းေလးက အတံုးေသးၿပီး အကၽြတ္လြန္တယ္။ သို႔ေသာ္ က်က္ေအာင္ ေၾကာ္ေတာ့ သူ႔ပဲ စားျဖစ္ေတာ့တယ္။) ေနာက္ဟင္းရံကေတာ့ ဝက္သားေပါင္းန႔ဲ ကန္စြန္းရြက္အစပ္ခ်က္။ ငါးပိေထာင္း ေတာင္းတာ လူမ်ားေနလုိ႔ ထမင္းေတြ စားကုန္ခါနီးမွ ေရာက္လာတယ္။ စပ္ခ်က္မ်ား.. ဇြန္းဖ်ားေလးန႔ဲ ေကာ္ၿပီး စားၾကည့္တာ ေရသံုးခြက္ အငမ္းမရ ေသာက္လုိက္ရတယ္။ အရည္ေဖ်ာ္ကေတာ့ ထံုးစံအတုိင္း ေထာပတ္သီးေဖ်ာ္ရည္။
• ေနာက္ေတာ့ စားၿပီးေသာက္ၿပီး အင့္ကားေနတ့ဲ ဗိုက္ကို အစာေခ်တာမွာ အကူအညီရေအာင္ အတူပါလာတ့ဲသူကို အတင္းပဲ အက္စ္ပလန္းနိတ္ဘက္ လမ္းေလွ်ာက္သြားဖုိ႔ ေခၚတယ္။ ေသာၾကာေန႔ညဆုိေတာ့ သီခ်င္းေလးေတြ ဖရီး႐ိႈးေတြ ဆုိတာ ရွိတယ္။ ေလတစ္ျဖဴးျဖဴးတိုက္ေနတ့ဲ ဟိုက္ကုတ္ေဘးနားက လမ္းေလးကိုျဖတ္၊ ဟိုတစ္ဘက္ျခမ္းက ေဘာလံုးကြင္းမွာ သာေနတ့ဲ ေကာင္းကင္ထက္က လမင္းႀကီးကို အာ႐ံုခံစားၿပီးၾကည့္၊ စင္ကာပူခံတပ္သိမ္းပြဲတုန္းက က်ဆံုးသြားတ့ဲ အာဇာနည္ေတြကို အေလးျပဳ၊ ပန္းၿခံေလးကိုေက်ာ္၊ တံတားေအာက္ကို ငံု႕ျဖတ္လုိက္တ့ဲ သကာလ concert လုပ္တ့ဲ ေနရာကို ေရာက္ခ့ဲတယ္။
• ဆုိေနတ့ဲ အသံကို ၾကားၾကားခ်င္း ဒါ ဖိလစ္ပီႏို တစ္ေယာက္ဆုိတာဆုိတာ အတပ္သိလုိက္တယ္။ ဘယ္လုိသိလဲ မေမးပါန႔ဲ။ Common Sense ေပါ့ေလ။ ျမန္မာျပည္မွာ ေနတုန္းက ဖဦးထုပ္ေတြန႔ဲ အတူတူ လုပ္ဖူးေတာ့ သူတုိ႔ရဲ႕ အဂၤလိပ္ ေလယူေလသိမ္းကို ဖမ္းမိတယ္။ လူၾကားထဲမွာ၊ အမ္အာတီေပၚမွာ သူတုိ႔ စကားေျပာေနရင္ ဘယ္သူက မေလး၊ ဘယ္သူက ဖိလစ္ပီႏိုဆုိတာ မ်က္စိမွိတ္ေနရင္းကေန ခြဲျခားႏိုင္တယ္။ အခုလဲ သူသီခ်င္းဆုိေနတာ နားေထာင္ရင္း သီခ်င္းတစ္ပုဒ္နဲ႔ တစ္ပုဒ္ အၾကားအစပ္ေတြမွာ မိတ္ဆက္စကားေတြ ေျပာရင္ ဖိလစ္ပီႏိုတစ္ေယာက္ရဲ႕ accent က ပိုေသခ်ာလာတယ္။ သူဆုိသြားတာေတြက နာမည္ေက်ာ္ ဂႏၱဝင္သီခ်င္းေတြပဲ။ အတိအက် တူေအာင္ လုိက္ဆိုတာ မဟုတ္ပဲ သူ႔စတုိင္န႔ဲသူ ေအာ္ဂင္သမားတစ္ေယာက္၊ ေဟာ္လုိဂီတာ အတီးသမား တစ္ေယာက္န႔ဲအတူ အေပးအယူ မွ်တစြာန႔ဲ ဆိုသြားခ့ဲတယ္။ You Are Wonderful Tonight တို႔ ဘာတုိ႔ ဆုိသြားတာ မဆုိးဘူး။ ေဖ့ဘြတ္ေပၚမွာ တင္ထားေပးတယ္။
• အခုတစ္ေလာ ေခါင္းထဲ ဝင္ေနတ့ဲ သီခ်င္းကေတာ့ When I Need You ဆိုတ့ဲ သီခ်င္းေလး။ မာရီယာကာေရး ဆုိတာလဲ ေကာင္းတယ္။ မူရင္းေလးလဲ ေကာင္းတယ္။ အဆုိရခက္တ့ဲ သီခ်င္း။ ပင္လယ္ထဲ ေရာက္တုန္း ကာရာအိုေကမွာ စမ္းဆုိတာ လြဲကုန္တာပဲ။
  
• တစ္မိုးေအာက္မွာ တူတူေနတ့ဲ သူထဲက ပစိပစပ္မ်ားတာကို သည္းခံေနရတာေလာက္ ဆုိးတာ မရွိဘူး။ ခက္တာက ကုိယ့္ကိုေျပာတာ မဟုတ္လုိ႔ သြားတားလုိ႔လဲ မရ။ နားထဲကို ခဏခဏ ဝင္ေန။ စိတ္ညစ္တယ္။ ေအးေအးေနခ်င္ပါတယ္ဆုိ။
  
• အခုတစ္ေလာ အဆင္မေျပတာ မ်ားေနတယ္။ ေပ်ာ္ေအာင္ ရွာႀကံေနေနတယ္။ အဟက္။ ဘန္ေကာက္ ပတ္စ္ပို႔ကို ကဗ်ာဆရာ ပို႔လာေပးေတာ့ ဝင္ခြင့္ရသြားတယ္။ ေက်းဇူး ကဗ်ာဆရာ။ အခုေတာ့ Epiode 2 မွာ Chapter 3 ရဲ႕ Finale ေရာက္ေနတယ္။ တုတ္တုတ္ကား ၁၅ စီးစား ဝယ္ဖုိ႔ ပိုက္ဆံလုိေနတယ္။ ဘတ္ေငြေတြ လုိေနတာ။ နယူးေယာက္က ပိုက္ဆံေတြ ဘန္ေကာက္ကို လြဲေပးလုိ႔ ရရင္ ေကာင္းမွာပဲ။ က်ဴးဘားကေတာ့ Business ေတြ expense လုပ္ဖုိ႔ ပိုက္ဆံ မေလာက္ေသးဘူး။ ေဒသခံေတြကို ငွားထားတာ အစံု မငွားႏိုင္ေသးဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ကုိယ့္လုပ္ကြက္ကို လာလာဖ်က္တာ ခံေနရတယ္။ နယူးေယာက္မွာပဲ ေဆးကုႏိုင္တယ္။ နယူးေယာက္မွာေတာ့ ကာစီႏို ၅၀၀ နီးပါး၊ ဟိုတယ္ ၅၀၀ နီးပါး၊ က်န္တာေတြလဲ ၅၀၀ နီးပါး ေဆာက္ထားတာ ရွိတယ္။ သို႔ေသာ္ နယူးေယာက္မွာေတာ့ လုပ္စရာ ဘာမွ မရွိေတာ့ဘူး။ လုပ္ကြက္ေတြလဲ ကုန္ေနၿပီ။ ႐ုရွားမွာေတာ့ စီးပြားေရးေတြ အကုန္လုပ္ၿပီးၿပီ။ နယ္ပယ္ခ်ဲ႕တာ ေနာက္ဆံုးခန္းပဲ က်န္တယ္။ ဘန္ေကာက္ ပတ္စ္ပို႔ရလုိ႔ ဘန္ေကာက္မွာပဲ က်က္စားေနတယ္။
• ဘူးဂစ္စ္နား သံုးေခါက္ ေရာက္ၿပီ။ ေရာက္တုိင္းလဲ တုိကီ က ၾကက္အရည္ခြံ သြားသြားဝယ္ျဖစ္တယ္။ ကိုလက္စထေရာမ်ားတယ္ပဲ ဆုိဆို အစားန႔ဲ ပတ္သက္လာရင္ေတာ့ မတားန႔ဲ ဆုိပဲ။ တစ္ခါသြား ၃၀ ေက်ာ္ ကုန္ကုန္လာတယ္။ အ့ဲဖက္ ေျခလွမ္း မလွမ္းမိေအာင္ ထိန္းထားတယ္။ အင္းေပါ့ေလ။ ပင္လယ္ထဲသြား ခဏခဏ ငတ္ျပတ္လာေတာ့ ကိုယ့္ကို ျပန္သနားေတာ့ ဒါေလာက္ေတာ့ ေကၽြးသင့္ပါတယ္ေလ။
• အရင္တုန္းက ကိုယ္န႔ဲ စိတ္တူကိုယ္တူ မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္ရွိတယ္။ အရင္က ရွိတယ္ဆုိလုိ႔ အခု မရွိေတာ့တာ မဟုတ္ဘူး။ သူန႔ဲ ကိုယ္န႔ဲက ဒီစလံုးေရာက္တ့ဲ အထိ တစ္တြဲတြဲ ရွိတယ္။ ႏိုင္ငံေရး၊ ဝါသနာ၊ စာေပ၊ အႏုပညာ န႔ဲ ပတ္သက္လုိ႔ ကိုယ္န႔ဲ ရင္ခုန္သံခ်င္း တူတယ္။ ေဆြးေႏြးလုိ႔ ရတယ္။ အလုပ္ေစာၿပီးရင္ တစ္ခါတစ္ေလ Boat Quay မွာ သူန႔ဲကိုယ္ စင္ကာပူေခ်ာင္းက ျဖတ္လာတ့ဲ ေလပူေတြကုိ ခံစားရင္း ေတာ္ကီေတြ ပစ္ၾကတယ္။ ကမၻာ့အေရးေတြ ေဆြးေႏြးၾကတယ္။ ေအာင္မယ္ အျပင္းအထန္ ေဆြးေႏြးတာေနာ့။ ကိုယ္က ဒိုင္ယာနာကို ၾကည့္ရသေလာက္ သူက သစၥာမရွိတ့ဲ ဒိုင္ယာနာလုိ႔ သတ္မွတ္တယ္။ မာသာ ထရီဇာကို ကိုယ္ မႀကိဳက္ေပမယ့္ သူက ေလးစားတယ္။ ရထားေပၚကေန ဂႏၶီ ပစ္ခ်ခ့ဲတ့ဲ ဖိနပ္တစ္ဘက္န႔ဲ ပတ္သက္ၿပီး တစ္ပတ္ေလာက္ မေခၚမေျပာ ျဖစ္ေအာင္ အျမင္မတူတာ ျဖစ္ခ့ဲဖူးတယ္။ ကိုယ္က ဂႏၶီပစ္ခ်ခ့ဲတာက သူ႔အတြက္ အသံုးမလုိေတာ့လုိ႔ ဒီအတုိင္း ပစ္ခ်လုိက္တာ။ ေကာက္ရသူ ေနာက္တစ္ဘက္ ျပန္ရပါေစေတာ့လုိ႔ ပစ္လိုက္တာ မဟုတ္ဘူး ဆုိေတာ့ သူက မဟုတ္ဘူးတ့ဲ။ ဂႏၶီကိုယ္တုိင္ အဲဒီသေဘာန႔ဲ ပစ္လုိက္တာပါလုိ႔ အင္တာဗ်ဴးမွာ သတင္းစာဆရာကို ျပန္ေျပာျပတာ သူဖတ္ဖူးတယ္တ့ဲ။ သက္ေသ မျပႏိုင္ရင္ မယံုဘူးလုိ႔ ေျပာေတာ့ သူတင္းသြားတယ္။ တစ္ပတ္ေလာက္ကို ကိုယ့္ကို ဖုန္းမေခၚေတာ့တာ။ က်န္တ့ဲ ေနရာေတြမွာေတာ့ သေဘာထား တုိက္ဆုိင္ၾကပါတယ္။ အဲ ဘေလာ့တာေတာ့ ေခၚတာ မရဘူး ေမာင္။ ခါးေညာင္း လက္ေညာင္း မ်က္စိေညာင္းတ့ဲ အလုပ္တ့ဲ။ အေဖ်ာ္ယမကာေလးမ်ား ေသာက္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ သူမ်ားလုိ ဘီယာစေတရွင္ ဘာညာသူ မလုိက္ဘူး။ ေအးေဆး သက္သာတ့ဲ တစ္ေနရာမွာ သူက ဝုိင္ပဲ ေသာက္ခ်င္တာတ့ဲ။ ကိုယ္ကေတာ့ အျပင္းေတြေပါ့ေလ။ သူက မိန္းကေလး ပီပီ ဝိုင္ဆုိ ေတာ္ၿပီ။ စေနညမ်ားဆုိ အစ္စ္ကုဒ္မွာ ဝိုင္တစ္ပုလင္း၊ ဘီယာတစ္ကဒ္၊ ခ်ီးဗာ့စ္ ၊ ဘလက္ေလဘယ္ တစ္လံုး၊ ေဝါ့မန္းေလး တစ္လံုး၊ ဂီတာပါရင္ ဂီတာ၊ ျမည္းစရာ အဆာပလာ၊ သတင္းစာ စကၠဴန႔ဲ သြားေလ့ ရွိတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူလဲ ရည္းစားေတြ ဘာေတြန႔ဲ ျဖစ္လာေတာ့ ကိုယ္လဲ အေနအထုိင္ ဆင္ျခင္လုိက္တယ္။ သူေခၚတုိင္း သိပ္မသြားျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ခုေတာ့ သူအခ်ိန္ျပည့္ အြန္မလုိင္းႏိုင္တ့ဲ ျမန္မာျပည္ကို သူ႔အေဖ က်န္းမာေရးေၾကာင့္ ျပန္သြားေလရဲ႕။ ေမးလ္ေတြကေတာ့ ပို႔ေနဆဲ။ သူငယ္ခ်င္းေလးကို လြမ္းလုိက္တာ။
  
• မေလးရွားေရာက္တုန္း medical checkup လုပ္လုိက္ရတယ္။ urgent လုပ္လုိက္ရၿပီး ပင္လယ္ထဲ ဆင္းသြားတယ္။ ရင္းဂစ္ ၂၅၀ ကုန္သြားတယ္။ ရီဆတ္ကို အျပန္မွ ဝင္ယူပါဆုိေတာ့ အျပန္က် ဝင္ယူေတာ့ ဆရာဝန္က ကုိယ္န႔ဲ ေတြ႔ခ်င္လို႔ပါတ့ဲ။ ဝင္ေတြ႔ေတာ့ ဆရာဝန္က ကိုယ့္မ်ိဳး႐ိုးထဲမွာ ဆီးခ်ိဳျဖစ္ဖူးသူ ရာဇဝင္ ရွိမရွိ ေမးတယ္။ ကိုယ့္ဘႀကီးန႔ဲ ကိုယ့္အစ္မ ဝမ္းကြဲ ျဖစ္ဖူးတယ္။ ဘာလုိ႔လဲလုိ႔ ဆရာ့ကို ေမးေတာ့ ေသြးစစ္ခ်က္ အေျဖထဲမွာ သၾကားဓါတ္ပါဝင္ႏႈန္းက ျမင့္ေနလုိ႔တ့ဲ။ ၁၁.၉ something ရွိေနလုိ႔တ့ဲ။ သာမာန္ သၾကားဓါတ္ ပါဝင္ႏႈန္းသည္ ၃ ကေန ၆ ဆုိတ့ဲ သတ္မွတ္ခ်က္အတြင္းမွာသာ ရွိပါသည္တ့ဲ။ ပိုေသခ်ာေအာင္ ေသြးထပ္ေဖာက္စစ္ ၾကည့္ရမယ္ ေျပာတယ္။ ေဖာက္ျပန္ေပဦးေတာ့။ ေနာက္ထပ္ ၃၀ ရင္းဂစ္ ေပးလုိက္ရတယ္။ အေျဖကို အီးေမးလ္ထဲ ပို႔လာမယ္တ့ဲ။ စိတ္ညစ္လုိက္တာ။
  
• ဆီးခ်ိဳ စစ္တာန႔ဲ ပတ္သက္ၿပီး ဆရာဝန္တစ္ေယာက္က ကိုယ့္ကို ရွင္းျပဖူးတာ ရွိတယ္။ ေဆးမစစ္ခင္ အနည္းဆံုး ၈ နာရီ အစာ ေရွာင္ရမယ္။ ေနာက္ ေသြးေဖာက္စစ္။ ဒါက ပံုမွန္စစ္တာ။ Accurate result ရခ်င္ရင္ေတာ့ ၈ နာရီ အစာေရွာင္ၿပီးရင္ ဆရာဝန္ကေန သၾကားဓါတ္ 75 mg ပါတ့ဲ အရည္တစ္ခြက္ ေသာက္ခုိင္းမယ္။ ၿပီးရင္ ေသြးေဖာက္ယူမယ္။ ေနာက္တစ္နာရီျခားတစ္ခါ ေသြးေဖာက္ယူမယ္။ ႏွစ္နာရီလုပ္ရမယ္။ ဘယ္မွ မသြားပဲ ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားမႈ မလုပ္ရပဲ အနားယူေနရမယ္။ ဒါမွ တိက်တ့ဲ အေျဖကို ရႏိုင္မယ္တ့ဲ။ ဒီလို လုပ္တာကို Oral Tolerance Test ဆိုလားေခၚပါတယ္တ့ဲ.
• ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဒီမွာ ကိုယ္သြားစစ္တာ ေနာက္က်လုိ႔ General Test ေလာက္ပဲ လုပ္ေပးလုိက္တယ္။ ေသြးေဖာက္လုိက္ၿပီး ေသြးကို Test Paper ေပၚ အစက္ခ်၊ အဲဒါကိုမွ စက္ကေလး တစ္ခုထဲ ထည့္လုိက္၊ စက္က analysis လုပ္ၿပီးရင္ ဒိုင္ခြက္ေပၚမွာ ဂဏန္းေလး ျပေနလိမ့္မယ္။ အဲဒါသည္ ကိုယ့္ရဲ႕ ေသြးထဲ သၾကားဓါတ္ပါဝင္ႏႈန္းကို ျပတာပဲ။ စေနေန႔က သြားလုပ္ခ့ဲတယ္။ ၅.၄ တ့ဲ။ ေနာက္မွ Oral Tolerance Test ဆိုတာ သြားလုပ္ေတာ့မယ္။
• စေနညမွာ ႐ွမ္းတို႔ ႐ုိးရာ တုတ္ဆူးပြဲအတြက္ လုိက္သြားတယ္။ စံုစီနဖာ သြားလုပ္ေပးတာပါ။ ကိုယ္က အခ်ိန္တုိင္း အားေနတာ မဟုတ္ေတာ့ ဘယ္ေနရာမွာမွ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ commit လုပ္ၿပီး တာဝန္မယူေပးႏိုင္ဘူးေလ။ ကိုယ္ရွိတ့ဲ အခ်ိန္န႔ဲ အားေနတ့ဲ အခ်ိန္န႔ဲ ႀကံဳေနရင္ သြားကူလုပ္ေပးပါတယ္။ အခုတုတ္ဆူးပြဲမွာ တစ္အိမ္တက္ဆင္း အိမ္ရွင္ေတြကို ႏွစ္သစ္မွာ မဂၤလာအေပါင္းန႔ဲ ျပည့္စံုပါေစေၾကာင္း သြားေရာက္ဆုေတာင္းေပးၾကတ့ဲ အခမ္းအနားေလးေပါ့။ အိမ္ရွင္က တစ္လွည့္ တုတ္ဆူးလာတ့ဲ သူေတြကို အစားအေသာက္ေတြန႔ဲ ျပန္ဧည့္ခံၾကတယ္။ အလွဴေငြေတြ ထည့္လာၾကတယ္။ အဲဒီအလွဴေငြေတြကို ဒီက ရွမ္းဘုန္းႀကီးေတြ ေက်ာင္းထိုင္ေနတ့ဲ OBVS ဆိုတ့ဲ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ နဝကမၼ အလွဴေငြအေနန႔ဲ ထည့္ဝင္လွဴဒါန္းသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ စေနေန႔ညကေတာ့ ေခြးဗိုက္နမ္းတ့ဲ ညပါပဲ။ ေဖ့ဘြတ္မွာ ဓါတ္ပံုေတြ တင္ထားတယ္။
• ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၇ ရက္ေန႔ဟာ ရွမ္းအလံကို တရားဝင္ အသိအမွတ္ျပဳၾကတ့ဲ ေန႔ရက္ျဖစ္သလုိ ရွမ္းျပည္နယ္ေန႔လဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဝးေျမေရာက္ စင္ကာပူက ရွမ္းမိသားစုမ်ားလဲ ရွမ္းမိသားစုဝင္အခ်င္းခ်င္း ေတြ႔ဆံုၾကမယ့္ အစီအစဥ္ေလးကို လုပ္ထားၾကပါတယ္။ အခုတစ္ပတ္ လာမယ့္ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၆ ရက္ စေနေန႔ကို East Coast မွာ ေတြ႔ဆံုပြဲေလး လုပ္ၾကပါမယ္။ အစားအေသာက္အေနန႔ဲကေတာ့ ေကာက္ညင္းန႔ဲ ရွမ္း႐ိုးရာ နမ့္ဖစ္ေထာင္း ေကၽြးေမြးပါမယ္။ စင္ကာပူေရာက္ ရွမ္းမိသားစုဝင္မ်ား မိမိတုိ႔ အေပါင္းအသင္း မိတ္ေဆြမ်ားန႔ဲ လာေရာက္ဆင္ႏဲြၾကပါလုိ႔ ဖိတ္မႏၱက ျပဳပါတယ္။ မိမိတို႔ တစ္ႏိုင္ အစားအေသာက္ေတြ ယူလာမယ္ဆုိရင္လည္း လက္ခံပါတယ္။ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၆ ရက္ေန႔ ညေန ၅း၃၀ နာရီမွာအစီအစဥ္ စတင္ပါမယ္။ ဂိမ္းေတြ ကစားမယ္။ သီခ်င္းေတြ ဆုိၾကမယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။
  
• ၿပီးခ့ဲတ့ဲႏွစ္က က်င္းပျဖစ္ခ့ဲတာေလးေတြ ေအာက္မွာ ပံုန႔ဲ ျပထားတယ္။ စားစရာေလးမ်ားလဲ ပါသလုိ ဂိမ္းကစားတာလဲ ပါတာေပါ့။ ေနာက္ သီခ်င္းေလးေတြ ဝိုင္းဖဲြ႔ သီဆုိတာလဲ ပါတယ္။ ေပ်ာ္စရာေလးပဲ။
  

ကဲ ဘာေရးရမွန္း မသိလို႔ စံုစီနဖာ ေခါင္းစဥ္တပ္ေရးေပးလုိက္တယ္။ ေက်နပ္ပါ မိငယ္။