Wednesday, March 3, 2010

Chaser, Runner, Bystander

လုိက္တုန္းက ေျပးေနသူ
ေမာလုိ႔ ရပ္လုိက္ေတာ့ က်ီစယ္ျပန္တယ္။

ၿငိမ္သက္ေနတ့ဲ ကန္ေရျပင္ကို
ခဲတစ္လံုး ပစ္ခ်လုိက္သလုိ ဂယက္ ျပန္ထသြားတယ္။
ကမ္းစပ္ကိုေတာင္ လိႈင္းေတြ ခတ္သြားေလရဲ႕။

ဒီလုိန႔ဲ သစ္စိမ္းေတြ အခါခါ က်ိဳးျပန္ေပဦးမေပါ့။

လေရာင္ကို ယစ္မူးေနလုိ႔ ဂေယာင္ဂတမ္း ေရးမိတယ္ ထင္ပါ့။ ခြင့္လႊတ္ပါကုန္။
အစ္္မႀကီး ယို။ :P

ေရးသားသူ Ko Boyz at 11:38 PM

Labels:

10 comments:

  1. :PMarch 4, 2010 at 8:46 AM

    နာျဖင့္ လေရာင္ ဘယ္နားရွာရမွန္းမသိဘူး၊
    လမင္းႀကီးေတာင္ျမင္ရခဲတာ..။

    ReplyDelete
  2. :PMarch 4, 2010 at 8:46 AM

    သမာဓိ ရွိဇမ္းဘာာာာာ...။

    ReplyDelete
  3. Ko BoyzMarch 4, 2010 at 9:01 AM

    - အေရွ႕ဖက္ကမ္းမွာ ေနသူေတြက လမင္းႀကီးကို ေန႔တုိင္းျမင္ရတတ္တယ္။ လကြယ္ညက လြဲရင္ေပါ့။

    - ဘာရေသ့ဆုိလား။ ေကာင္းကင္က စ်ာန္န႔ဲ ႂကြလာတာ နန္ရင္ျပင္တစ္ေနရာက မိဘုရားႀကီး ရင္ဝတ္ေလွ်ာက်က်တာ ျမင္ေတာ့ စ်ာန္ေလွ်ာၿပီး ေကာင္းကင္ကေတာင္ ျပဳတ္က်ေသးတာပဲဟာ...။ ကိုယ္လုိ ပုထဇဥ္က်ေတာ့ ဘယ္လုိ သမာဓိ ရွိႏိုင္မွာလဲ။ (Excuse ေတြ Excuse ေတြ။ :D )

    ReplyDelete
  4. sskyAwMarch 4, 2010 at 9:15 AM

    nice poem :-)

    ReplyDelete
  5. ThuHninSeeMarch 4, 2010 at 9:52 AM

    ဟမ္..
    ကိုဘြိဳင္းဇ္..စ်န္ေလွ်ာရတာ..
    ဒါဆုိ..ဘယ္သူမ်ား..
    အစက္ အစက္ အစက္.. အစက္.
    ဆက္ေတြးလိုက ေတြးပါရန္။

    ReplyDelete
  6. MrDBAMarch 4, 2010 at 9:39 PM

    သိပါဘူး ရပ္ကြက္ပတ္ေျပးရင္း ေမာလို႔ ေရေျမာင္းထဲ ျပဳတ္ၾကတာကို ကဗ်ာေရးထားတာလားလို႔ ခြိ

    ReplyDelete
  7. khin oo mayMarch 5, 2010 at 1:34 AM

    ခ်င္႕ယံု..

    ReplyDelete
  8. RitaMarch 6, 2010 at 10:53 PM

    သစ္ပင္မခုတ္ရ။ သစ္ေတာမီးမ႐ွိဳ႕ရ။ သစ္စိမ္းခ်ိဳးမခ်ိဳးရ။
    ေထာင္ဒဏ္ ၃ ႏွစ္။

    ReplyDelete
  9. khin oo mayMarch 7, 2010 at 9:37 AM

    ရီတာ...




    ထံု..

    ReplyDelete
  10. lwinMarch 9, 2010 at 10:03 AM

    အဲဒီကဗ်ာၾကုိက္တယ္။ကူးထားလုိက္တယ္ေနာ္

    ReplyDelete

Subscribe to: Post Comments (Atom)