တစ္ေန႔တာ မလြဲမ်ား။

မိုးသားမ်ား မဲညိႈ႕ေန၏။
ညိႈ႔မိႈင္းေနေသာ စိတ္အစံုကို ဒရြတ္တိုက္ ဆြဲေနဘိသက့ဲသို႔...။
စားပြဲေပၚတြင္ တင္ထားေသာ ႏိုင္ငံျခားျဖစ္ ပ႐ုတ္ဆီကို ရည္ရြယ္ခ်က္မ့ဲ ေငးေနမိ၏။
တစ္ေန႔ညဆီက ျမင္ကြင္းတစ္ခုကို သတိရမိ၏။
မိမိမတ္တပ္ရပ္ေနေသာ အျမင့္ဆီသို႔ တက္လွမ္းလိုေသာ ေအာက္အရပ္ဆီမွ လူတစ္ေယာက္ကို အားစိုက္ ဆြဲတင္မိသျဖင့္ ပခံုးဆစ္ဆီမွ နာက်င္မႈဒဏ္ ခံစားလိုက္ရ၏။ အဆိုပါ ဒဏ္ကို ေပ်ာက္ကင္းေစရန္ အလုိ႔ငွာ အဆိုပါ ပ႐ုတ္ဆီဗူးကို Medic ထံမွ ယူထားရင္း မလိမ္းျဖစ္ေသးသည္ကို သတိရမိ၏။
အလို... လက္ေမာင္းရင္းမွ နာက်င္ေရာင္ယမ္းမႈဒဏ္ကို ဆစ္ကနဲ ခံစားမိ၏။
ေဆးလိမ္းလိုက္ဦးမွပါေလ ဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကို အသိေပးလိုက္ေသာ္လည္း ပ်င္းရိျခင္းဒဏ္၏ သားေကာင္ ျဖစ္ေနေသာ လက္အစံုက ထိုေဆးဗူးကို လွမ္းယူရမည္ကို တြန္႔ဆုတ္ေန၏။

ညဦးပိုင္းဆီက ေကာင္းေကာင္း အိပ္မေပ်ာ္ခ့ဲေသာေၾကာင့္ မနက္လင္းအားႀကီးခ်ိန္တြင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားခ့ဲသည္။
ထံုးစံအတိုင္း ႏိုးလာခ်ိန္တြင္ အေရွ႕အဇဋာ ေကာင္းကင္ဆီမွ ဘာဏုရာဇာနတ္မင္းႀကီးသည္ ေလာကႀကီးတစ္ေထာင္ကို မီးတစ္ေထာင္အားျဖင့္ ထိန္ထိန္ညီးေအာင္ ထြန္းလင္းေနေခ်ၿပီ...။

အိပ္စက္ရာ ေမြ႔ရာထက္ဆီမွ အိပ္စက္ျခင္း၏ အရသာကို ခံယူေနရင္းမွွပင္ မိမိ၏ အေသြးကို စုပ္ယူ ၀ါးမ်ိဳ သံုးေဆာင္ေနေသာ အနႏၱ သတၱ၀ါငယ္ေလးကို ေက်ာေနာက္ဘက္နားဆီမွ ယုယုယယ ကိုင္တြယ္လိုက္ၿပီး သနားေသာအားျဖင့္ လက္ညိဳးႏွင့္ လက္မ ႏွစ္ခုၾကား ခပ္ဖြဖြ ဖိၿပီးသည့္ ေနာက္ကြယ္တြင္ကား.... “ေဖါက္” ဟူသည့္ ညင္သာလြန္းလွသည့္ အသံကို ၾကားလိုက္သည့္ ခဏ၀ယ္ လက္ညိဳးထိပ္တြင္ နီရဲေသာ အေရာင္ကို ေဆာင္သည့္ အရည္တို႔ စြန္းထင္းကုန္၏...။ ထိုမွ သင္းပ်ံ႕ေသာ အနံ႕သည္ ႏွာသီး၀ရွိ ဂႏၶအာ႐ံုကို အေႏွာင့္အယွက္ ေပးေလကုန္၏။

Ooopss I did it Again...
နားထဲတြင္ကား ဘရစ္တနီ စပီးယား၏ ေတးသြားကို ၾကားေယာင္မိ၏။

၎ေနာက္ ၾကာညိဳနံ႕ သင္းသေယာင္ ထင္ရသည့္ အာခံတြင္းဆီမွ ေမြးရနံ႔မ်ားကို အခန္းတြင္းရွိ တ္စပတ္ၾကာ စုထားသည့္ မေလွ်ာ္ရေသးေသာ အ၀တ္မ်ား၏ အန႔ံမ်ားကို ဖံုးလြမ္းသြားေအာင္ မႈတ္ထုတ္ျခင္း အမႈကို ၅ မိနစ္ၾကာမွ် လုပ္ေဆာင္ေခ်၏။

ျမင္ျခင္းအမႈကို လုပ္ေဆာင္ေပးသည့္ စကၡဳႏွစ္ကြင္း အလင္းေဆာင္ေသာ အၾကည္ဓါတ္ရွိသည့္ မ်က္လံုးအိမ္ကို ဖံုးလြမ္းလ်က္ရွိသည့္ မလိုလားအပ္ေသာ၊ ကိုယ္တြင္း အပူဓါတ္ေၾကာင့္ အရည္ၾကည္ဘ၀မွ ၾကည္ပ်စ္သည့္ အဆင္းသို႔ ေျပာင္းလဲသြားသည့္ မ်က္ေခ်းအစံုကို လက္ညိဳးေကြးႏွင္ ပြတ္သပ္ျခင္း အမႈကို ၁၀ မိနစ္ၾကာမွ် လုပ္ေဆာင္၏။

၎ေနာက္တြင္ကား ေမြ႔ရာထက္ ဇိမ္ခံျခင္းအမႈကို ရပ္တန္႔ေစမည့္ နာရီလက္တံမ်ားကို ဖုန္းမ်က္ႏွာျပင္ေပၚတြင္ ပီပီသသ ထင္ထင္ရွားရွား ျမင္လိုက္သည့္ ေနာက္ကြယ္တြင္ကား ...။
၁။ အိပ္ရာေပၚမွ ခုန္ဆင္း
၂။ တန္းေပၚတြင္ ညက ျဖစ္ကတတ္ဆန္း လႊားထားသည့္ မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါ ေအာက္သိုးသိုးကို ယူ
၃။ ေရခ်ိဳးခန္းတြင္း အျမန္၀င္
၄။ ေရပန္းကို ဂိတ္ဆံုးတင္ကာ ဖြင့္
၅။ ေကသာ သန္႔ရွင္းျခင္းအမႈႏွင့္ ဒႏၱ သန္႔စင္ျခင္းအမႈကို တစ္ျပိဳင္တည္း လုပ္
၆။ ေရႊျပြန္မွ ေရသြန္
၇။ လိုအပ္ပါက အခင္းႀကီး ကို တစ္ၿပိဳင္တည္း လုပ္ေဆာင္
၈။ မုခ ကို သန္႔စင္ဆပ္ျပာႏွင့္ ေသခ်ာတိုက္

၁၀မိနစ္အတြင္း အထက္ပါ အမႈမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ၿပီးသကာလ ခရီးေဆာင္ ေသတၱာေပၚတြင္ ပံုထားေသာ ေလွ်ာ္ၿပီးသား (ဟု ထင္ရ) အ၀တ္မ်ားထဲမွ အသန္႔ျပန္႔ဆံုး အ၀တ္အစားကို ေရြးခ်ယ္ ၀တ္ဆင္(အရင္တစ္ေန႔ႏွင့္ မထပ္ေအာင္ ေရြးရေသး၏)၊ အျမင္အာ႐ံုကို ပိုမို ၾကည္လင္ ျပတ္သားေစသည့္ ဖန္သလင္းမွန္အစံုကို တပ္ဆင္၊ ေကသာကို ေက်ာ့ရွင္းေအာင္ ဓါတုေဆး၀ါး အကူအညီယူ၊ (ဂ်ယ္လ္လိမ္းတာ ေျပာတာ)၊ ကိုယ္သင္းနံ႕ ေမြးပ်ံ႕ေစရန္ ႏွင္းျဖဴ ဟု ေခၚဆိုအပ္ေသာ ေယာက်္ားတို႔ သံုးအပ္ေသာ အရာကုိ ထံုမြမ္းၿပီး သကာလ အိမ္မွ ထြက္ရန္ အသင့္ ... အဲ.. မျဖစ္ေသး...။

ရွိရွိသမွ် အေပါက္တို႔ကို လိုက္ပိတ္ရျပန္၏။ ျပတင္းေပါက္မ်ား၊ ေလ၀င္ေလထြက္ အေပါက္မ်ား။
သံုးလူ႔ထြတ္ထား၊ လူနတ္ျဗဟၼာတို႔၏ ကိုးကြယ္ရာ ျဖစ္ေတာ္မူထေသာ၊ ဘဂ၀ါ ျမတ္ဘုရား ကို သံုးႀကိမ္ ပုဆိန္ေပါက္ ရွိခိုး ဦးတိုက္ၿပီး သကာလ အခန္းအျပင္ကို ေရာက္၏။

ေမာင္ေသာ့ကို အိမ္အပ္ၿပီးသည္ေနာက္ လူရွိရွိ မရွိရွိ ၁၂ ထပ္သို႔ သြားသြာရပ္ေနတတ္ေသာ ဓါတ္ေလွကားကို တစ္ထပ္ၿပီးတစ္ထပ္ ရပ္ၿပီး မိမိရွိရာ ၈ ထပ္သို႔ ေရာက္သည္တစ္ခဏ... ၁၅ မိနစ္ ၾကာေစာင့္ၿပီးသည္တြင္ ေျမညီထပ္သို႔ ေရာက္၏။

အလုပ္သို႔ ေနာက္က်သူတို႔၏ ထံုးစံအတိုင္း လမ္းေပၚ ျမင္ျမင္သမွ် ကားမ်ားကို အားသည္ မအားသည္ မသိ လက္ျပ တားၿပီးသည့္ေနာက္ ေနာက္ထပ္ ၁၀မိနစ္ အၾကာတြင္ ကားေပၚသို႔ ေရာက္ေခ်၏။ ကားေပၚမွ တစ္ရိပ္ရိပ္ ထိုးတက္ေနေသာ မီတာျပ ညႊန္းတန္းကို ၾကည့္ၿပီး ရင္ခုန္ရသည္က အႀကိမ္ႀကိမ္...။ မ်ားေလ.. မိမိ အသျပာ ပိုထြက္ေလ မဟုတ္ပါေလာ...။

ထိုစဥ္ခဏတြင္ ေခြးၿမီးေကာက္ က်ည္ေတာက္စြပ္တတ္ေသာ ေနာင္မွ တ တတ္ေသာ ေနာင္တတို႔သည္ အစဥ္တစ္စိုက္ ျပန္ေပၚလာေလ၏။ ယင္းတို႔သည္ကား...
- ညစဥ္ညတိုင္း ျပဳၿမဲ ျပဳေနက် ဘေလာ့ဂ္တစ္ကာ လွည့္လည္က်က္စားျခင္းအမႈကို ေလွ်ာ့မည္ဟူေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္။
- ညစဥ္ ၁၀ နာရီ အခ်ိန္မွန္ အိပ္ရာ၀င္မည္ဆိုေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္။
- မနက္တိုင္း ဘတ္စ္ကားမွီေအာင္ ထမည္ ဆိုေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္။

အဆိုပါ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တို႔သည္ ယခုမွသာ ေပၚလာသည္ မဟုတ္...။ ယခင့္ယခင္ ကာလ ၾကာရွည္စဥ္ကပင္ ႐ံုးသြားေနာက္က်သည့္ မနက္တိုင္း တ မိေသာ ေနာင္တပင္တည္း...။ သမုဒၵရာျပင္ထက္ ပြက္ေသာ ေရပြက္တို႔၏ သက္တမ္းၾကာေကာင္း ၾကာလိမ့္မည္...။ အဆိုပါ ေနာင္တတို႔သည္ တစ္ဗီဇနာ၊ လက္ဖ်စ္တစ္တြတ္စာ သက္တမ္းရွိပါမည္ေလာ...။
ေမာင္ဘိြဳင္း မသိပါ...။
ေခြးၿမီးေကာက္သည္ က်ည္ေတာက္မွ လြတ္ေသာအခါ ျပန္ေကာက္သက့ဲသို႔...
ဘာဏုရာဇာနတ္မင္းႀကီး ေဂါယာကၽြန္းတြင္သာ ေမးတင္ အနားယူသက့ဲသို႔...။
အေကာင္းစား အကၽြႏ္ုပ္ ေမာင္ဘိြဳင္းသည္လည္း...