ခ်ိတ္ပိတ္လိုက္သည္...။

တစ္ကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ သူ႔လက္ထဲက သိုးငယ္တစ္ေကာင္ေပါ့...။
ေသြးဆာေနတ့ဲ သူ႔လက္ထဲက ဓါးေကာက္ဟာ ေလထဲ ေျမွာက္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ
ကၽြန္ေတာ္ဆိုတ့ဲ သိုးငယ္ဟာ သူ႔ရဲ႕ မာယာယစ္ပလႅင္မွာ အခါခါ က်ဆံုးေပါ့...။

မာယာတစ္သိန္း၊ ပလိန္း အနႏၱ
ႀကံသမွ် ၿပီးေအာင္
ၿဖီးႏိုင္ ခၽြဲႏိုင္ သဲႏိုင္ခ့ဲတ့ဲ
ပလီတီတာ၊ မာယာႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုကို
ကၽြန္ေတာ္ တပ္မက္ေနခ့ဲတာ ဆယ္စုႏွစ္ တစ္ခုေတာင္ မကေတာ့...။

ခ်ိဳက္ေကာ့ဗ္စကီရဲ႕ ကန္ေလးထဲမွာ ေငြငန္းေတြ ေပ်ာ္စံေနေလရဲ႕....။
သူ႔ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္း သားရဲတြင္းမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ငမိုက္သား အခ်စ္ေက်းကၽြန္ရဲ႕ ႏွလံုးသားက ေမြ႔ေလ်ာ္ေနေလရဲ႕...။
ေရွ႔တစ္လွမ္း တိုးမယ္ႀကံတိုင္း ေနာက္ကို ႏွစ္လွမ္း ေရာက္ေနတတ္တာ
သူ႔ေက်ာ့ကြင္းေၾကာင့္လား...။
သူ႔ညိဳ႕မ်က္၀န္းေၾကာင့္လား...။
ခရာတာတာန႔ဲ ႏြဲ႔တတ္တ့ဲ သူ႔အၿပံဳးေတြေၾကာင့္လား...။

ဒီလိုန႔ဲ ဆယ္စုႏွစ္ေတြသာ တစ္ခုၿပီး တစ္ခု ေျပာင္းသြားတယ္...။
သူ႔အခ်စ္ျပကၡဒိန္က ရက္စြဲေတြကေတာ့ ေဖေဖၚ၀ါရီ ၂၉ ကို တြင္တြင္ႀကီး ျပေနေလရဲ႕...။
မာယာကို ကိုးကြယ္တာ မင္း...။
အခ်စ္ကို ကိုးကြယ္တာ ကိုယ္...။
တိမ္းညႊတ္ဖို႔ေကာင္းတ့ဲ ခ်စ္ရန႔ံေၾကာင့္ စစ္ရံႈးခ့ဲတာ ကိုယ္....။

ေက်းဇူးျပဳၿပီးေတာ့ ျပက္ရယ္မျပဳလုိက္ပါန႔ဲ...။
ေလွာင္ရီသံကို ၀ွက္ထားေပးပါ...။
ငါ့ႏွလံုးသားေလး ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုစာ
ဖ်ားနာေနတာ ခုထိ နာလံ မထူႏိုင္ေသးလို႔ပါ...။

(မသက္ဆိုင္ေတာ့ေသာ၊ ျပတ္စဲခ့ဲေသာ လြမ္းရက္တာရွည္ေန႔မ်ားသို႔...။)