အိမ္လြမ္းျခင္း...။

လေရာင္ကို ငတ္မြတ္တယ္...။
စပါးခင္းကို ျဖတ္တိုက္လာတဲ့ ႐ိုးျပတ္န႔ံသင္းတ့ဲ ညေလေျပကို ေတာင့္တတယ္...။
ေမာင္ရင္ဆိုင္းထမ္း န႔ဲ ေဖ်ာက္ဆိပ္ၾကယ္ကို လြမ္းတယ္...။
ညေမြးပန္းနံ႔ကို သယ္လာတ့ဲ ေဆာင္းေလၾကမ္းကို ေအာက္ေမ့တယ္...။
ပြဲခင္းထဲက ခဲလံေခ်ာင္းကို သတိရတယ္...။
ဘုရားရင္ျပင္က ေက်ာက္ျပားျဖဴျဖဴ ေအးေအးေတြကို တမ္းတတယ္...။
မနက္မနက္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက တံုးေမာင္းေခါက္သံကို လြမ္းတယ္...။
႐ြာက ပါးနီနီန႔ဲ မတ္ခုတ္ခတ္ ေကာင္မေလးေတြ ျမင္ေယာင္တယ္...။

“ေပါဆူမီ ခံ(မ္)ဖါ့ဖါ ဟိုဆူ...။
ေပါေဟာင္းမီး ခံ(မ္)ေက်းေက်း ...
ေအာင္ဟိတ္ေမး ေတာ္က်ဳိ” လို႔ ကိုယ့္ဖက္ကို ယက္ဆိုတတ္တ့ဲ ႐ိုးရာဓေလ့ သီခ်င္းကို အမွတ္ရတယ္...။
အဲဒီသီခ်င္းန႔ဲ အတူ ေရွ႕ႏွစ္လွမ္းတက္ ေနာက္တစ္လွမ္းဆုတ္ အကေလးကို လြမ္းတယ္...။
“ကံုးက” သီခ်င္းသံကို လြမ္းတယ္...။
ေနာင္တံုကန္ေဘးက ညညေရာင္းတတ္တ့ဲ ေခါက္ဆိမ့္ကို လြမ္းတယ္...။
ေကာက္ညွင္းဆန္န႔ဲ ေဖါက္တ့ဲ စပါးမီးေတာက္ကို လြမ္းတယ္...။
လြမ္းတယ္....။
လြမ္းတယ္....။



အျဖည္။ ။
မတ္ခုတ္ခတ္ - ဂံုးဂင္းလို႔ တစ္ခ်ိဳ႕နယ္ေတြမွာ ေခၚတတ္တ့ဲ အံစာတံုး တစ္မ်ိဳးပါ...။ အဲဒီ အံစာတံုးရဲ႕ မ်က္ႏွာျပင္မွာ အေကာင္ပေလာင္ေတြ (ဥပမာ - ပုဇြန္၊ငါး၊လိပ္ စသည္) ပံုေတြကို ဆြဲထားၿပီး အဆိုပါ အံစာတံုး သံုးတံုးကို ေလွ်ာေစာက္ေပၚ တင္ထားပါတယ္...။ တန္းန႔ဲ တားထားၿပီး အဲဒီတန္းကို ထိုးသားက ႀကိဳးန႔ဲ ဆြဲလို႔ အံစာတံုးမ်ား က်လာရာက အေပၚက ေပၚလာတ့ဲ အေကာင္ကို ေပါက္ေကာင္အေနန႔ဲ ဖြင့္တာပါ...။ ဒ့ဲ တစ္ဆရၿပီး ႏွစ္ေကာင္ကို ႀကိဳးေအာလို႔ ႏွစ္ေကာင္စလံုး ထြက္လာရင္ ငါးဆ ရတ့ဲ ရွမ္းျပည္က ေလာင္းကစားနည္း တစ္မ်ိဳးပါ..။

(အိမ္ျပန္မယ္လို႔ ညီမေလးတစ္ေယာက္က မက္ေဆ့ခ်္ပို႔လာေတာ့ လိုက္ျပန္ခ်င္တ့ဲ အေတြးမ်ားကို ခ်ေရးျခင္းပါ...။)