ဇာတ္တူသား စားျခင္း၏ အက်ိဳးေက်းဇူး

ငယ္ငယ္တုန္းက ကိုးတန္းေလာက္မွာ ျမန္မာ ဇာတက ၀တ္ထုတိုမ်ား ဆိုၿပီး ပံုျပင္ေလးေတြ သင္ခ့ဲရဖူးတယ္...။ ဇာတ္တူသားစားလို႔ ဟသၤာကိုးေသာင္း ဇာတ္ပ်က္သြားရပံု အေၾကာင္းေပါ့ေလ...။
မွတ္မိၾကဦးမလား...။ ေမ့ေနရင္ အက်ဥ္းခ်ံဳး ၿပီးေျပာျပမယ္...။ လာၾက.. လာၾက...။
တစ္ခါတုန္းကေပါ့ကြယ္...။ ႀကီးမားတ့ဲ ဂူတစ္ဂူထဲမွာ ဟသာၤေပါင္း ကိုးေသာင္းဟာ ဟသၤာသဘာ၀အေလ်ာက္ ေနထုိင္ၾကသတ့ဲ...။ ေျခခင္းလက္ခင္းသာတ့ဲ ေန႔ေတြမွာဆို သေလးစပါးႏွံရွိရာ စားက်က္ကြင္းဆီကို သြားေရာက္ အစာရွာေလ့ရွိၾကၿပီး... ရာသီဥတု မသာယာခ့ဲရင္ေတာ့ ဂူထဲမွာ လက္ဦးမဆြက သိုေလွာင္ထားတ့ဲ ရိတ္ခါမ်ားကို မွီ၀ဲေနၾကသတ့ဲ...။ အခါတစ္ပါးမွာ ရာသီဥတု ေဖာက္ျပန္လို႔ ဟသာၤမ်ား ဂူထဲကေန ဂူျပင္ မထြက္ႏိုင္ ျဖစ္ၾကသတ့ဲ...။ သိုေလွာင္ထားတ့ဲ စားနပ္ရိတ္ခါမ်ားလဲ လံုးပါး ပါးကုန္သတ့ဲ...။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဂူ၀မွာ လွည္းဘီးပမာဏေလာက္ရွိတ့ဲ ပင့္ကူၾကီးဟာ ႀကီးမားတ့ဲ ပင့္ကူအိမ္ႀကီးကို ဂူေပါက္၀ကို ပိတ္ၿပီးေတာ့ အိမ္ေဆာက္ေနသတ့ဲ...။ ဒီေတာ့ ဟသၤာတို႔လဲ အျပင္ကို မထြက္ႏိုင္ ျဖစ္ၾကေတာ့တာေပါ့...။ စားစရာက ရွားပါးလာေတာ့ မလုပ္သင့္တာကို လုပ္မိၾကသတ့ဲ...။ ပထမဆံုး ဟသၤာေပါက္စကို စားၾကသတ့ဲ...။ အဲဒီ ေပါက္စေတြကုန္ေတာ့ ဟသၤာအိုမ်ား...ထုိမွ တစ္ဆင့္ ဟသၤာမ်မ်ား စသျဖင့္ စားေသာက္ၾကသတ့ဲ...။ ပင့္ကူကလည္း ဖယ္ကို မဖယ္ေပးဘူးတ့ဲ...။ ေနာက္ဆံုးမေတာ့ ၾကံရာမရေတာ့ ေခါင္းေဆာင္လုပ္တ့ဲ အစုကေနၿပီးေတာ့ ငယ္ရြယ္ၿပီး ဖ်တ္လတ္သန္မာတ့ဲ ဟသၤာပ်ိဳမ်ားကို ပင့္ကူႀကီးကို သြားေရာက္ႏွိမ္နင္းဖို႔ အတင္းအက်ပ္ တာ၀န္ေပးသတ့ဲ...။ တာ၀န္ေပးအပ္ျခင္းခံရတ့ဲ ဟသၤာမ်ားလဲ သူတို႔မွာ ရွိတ့ဲ အစြမ္းမွန္သမွ် သံုးၿပီး တိုက္ခိုက္ပါေသာ္လည္း ဇာတ္တူသားစားမိေတာ့ အင္အားခ်ိန႔ဲၿပီး ပင့္ကူႀကီးရ႕ဲ အစားကိုခံလိုက္ရတာ ရွိတ့ဲ ဟသၤာေပါင္း ကိုးေသာင္း ျပဳတ္ျပဳတ္ျပဳန္းေရာဆိုပဲ...။ အဲဒါေၾကာင့္ေနမွာ ခုဆို ဟသၤာဆိုတာ ပံုျပင္ထဲမ်ာ၊ ဘုရားေက်ာင္းနံရံေတြမွာ ပဲျမင္ရေတာ့တာ...။
လိုရင္းကို ျပန္ခ်ဳပ္ရရင္ေတာ့ အခုဒီအေၾကာင္းကို ေျပာျပခ်င္တ့ဲ အေၾကာင္းရင္းက ဒီေန႔ၾကည့္လာခ့ဲရတ့ဲ ဗီြဒီယို ကလစ္တစ္ခုေၾကာင့္ပါ...။ ကင္းၿမီးေကာက္ အခ်င္းခ်င္း တစ္ေကာင္န႔ဲ တစ္ေကာင္ တုိက္ခိုက္ၾကရင္းန႔ဲ တစ္ေကာင္ကရႈံးသြားပါတယ္...။ ႏိုင္တ့ဲအေကာင္က ရံႈးတ့ဲအေကာင္ပို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ပြဲေတာ္တည္ေနခ်ိန္မွာ ကင္းၿမီးေကာက္စားတ့ဲ အေကာင္ျဖစ္တ့ဲ ေတာ္တြင္းၾကြက္ တစ္ေကာင္က လာေရာက္ၿပီး အလြယ္တကူ စားသြားတာ ၾကည့္ရင္း မိတ္ေဆြတို႔ကို မွ်ေ၀ေပးခ်င္လာလို႔ ဒီပို႔စ္ကို တင္လိုက္ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္...။ ဒီမွာ ၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္...။

Assassin Bug Vs. Bats

Think There is nothing scarier than vampire bat? How about the bug that sucks it's blood? Check this out.

The Nature or Act of God?

Poor Penguin. Only paranoid survives ??
How about this video clip? Fate ?? Coincidence ?? Well.. Check this out...

Opposite Stories of Two Rabbits

အရင္က ေရးၿပီးသားေတြပါ...။ ခုမ်ားမွာေတာ့ အဲလို ျပန္မေရးႏိုင္ေတာ့လို႔ အေဟာင္းမ်ားထဲက တူးဆြၿပီး မဖတ္ဖူးေသးသူမ်ားအတြက္ ျပန္လည္ ေ၀ငွေပးလို္က္ရပါတယ္...။ ဖတ္ၿပီးသူမ်ား ခန္ဒီစတရား လက္ကိုင္ထားၿပီး ေက်ာ္သြားၾကပါလို႔...။
===================================
ယုန္ဆိုတ့ဲ သတၱ၀ါအေၾကာင္းမ်ား မေျပာခ်င္ပါဘူး...။
မစူးစမ္း မဆင္ျခင္တ့ဲ ယုန္သူငယ္တ့ဲ...။
ငယ္ငယ္တုန္းက ၾကားဖူးခ့ဲတ့ဲ ပံုျပင္ေလး အေၾကာင္းပါ...။
ခင္ဗ်ားတို႔ တစ္ေတြလဲ ၾကားဖူးၾကမွာေပါ့...။
ဥသွ်စ္ပင္ေအာက္မွ ၀ပ္ေနတ့ဲ ယုန္ေလးတစ္ေကာင္ဟာ အေၾကာင္းမ့ဲ ေလွ်ာက္ေတြးတ့ဲ အေၾကာင္း...။ တကယ္လို႔ ကမၻာႀကီးေပၚေနေနတ့ဲ သူ႔အေပၚကို ေကာင္းကင္ႀကီး ၪပိက်လာခ့ဲရင္ ဘာလုပ္မလဲလို႔ ေတြးေနတုန္း...။
ၪဗန္းဆို ဥသွ်စ္သီးမွည့္ တစ္လံုးေၾကြက်လာေလေရာ...။ သစ္ရြက္ေျခာက္ေပၚ ဥသွ်စ္သီးမွည့္ ေၾကြကက်သံဟာ ျပင္းလြန္းလို႔ ယုန္သူငယ္ဟာ အေၾကာင္းျခင္းရာကို ေသခ်ာ မစံုစမ္းေတာ့ပဲ...မိုးေကာင္းကင္ႀကီး
ၿပိဳက်လာပါၿပီ ဆိုၿပီး ထိတ္လန့္တၾကား ေျပးမိေျပးရာ ေျပးေတာ့တာေပါ့...။ ဒါကိုျမင္တ့ဲ တိရစၦာန္ အေပါင္းက
ယုန္ကို ေမးေတာ့ ယုန္က မိုးေကာင္းကင္ႀကီး ျပဳတ္က်လာလို႔ပါ ဆိုၿပီး ေျပာလဲေျပာ ေျပးလဲေျပး ... ေျပာေျပးပြဲႀကီး က်င္းပသြားတာေပါ့...။ ဒါကို က်န္တ့ဲ အေကာင္ပေလာင္ေတြကလဲ ဆက္ၿပီး မစူးစမ္းပဲ ေျပးၾကလိုက္တာ တစ္ေတာလံုး အုတ္အုတ္က်က္က်က္ ျဖစ္ေရာ...။ အဲဒီမွာ ေတာသံုးေထာင္ကို အစိုးရတ့ဲ ေကသရာဇာ ျခေသၤ့မင္းက သိေတာ့ ဒီအေကာင္ေတြ ငါမကယ္ရင္ ေျပးရင္းန႔ဲ အေမာဆို႔ၿပီး ေသဖြယ္ ရွိတယ္ဆိုၿပီး ေျပးေနတ့ဲ တိရစၦာန္အုပ္ေရွ့ကေန ခန့္ညားထည္၀ါတ့ဲ အသံႀကီးန႔ဲ ေဟာက္လိုက္တယ္တ့ဲ...။ ဒီေတာ့မွ တိရစၦာန္ေတြလဲ သတိျပန္ရၿပီး ေသြး႐ူးေသြးတန္း ေျပးလႊားရာကေန ရပ္လိုက္ၾကသတ့ဲ..။ ျခေသၤ့မင္းက အေၾကာင္းျခင္းရာကို စူးစမ္း ... ၿပီးေတာ့ အခင္းျဖစ္ရာ ေနရာကို မူလ ေအာ္ရီဂ်င္နယ္ ယုန္န႔ဲတကြ သြားၾကည့္ေတာ့မွ သစ္ရြက္ေျခာက္ေပၚ ေၾကြက် ေနတ့ဲ ဥသွ်စ္သီးမွည့္ကို ေတြ႔ပါေရာလား...။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ အေျဖမွန္ ေပၚသြားေရာ ဆိုပါစို႔...။
ယုန္သူငယ္ရ႔ဲ မစူးစမ္း မဆင္ျခင္မႈေၾကာင့္သားရဲ တိရစၦာန္ေတြ ဒုကၡေရာက္ကုန္ေပါ့...။
ဟုတ္တယ္ေနာ္...။ ဒီယုန္... ဦးေႏွာက္ မရွိဘူး...။ စက်ဴးပစ္ယုန္...။
------------------------------------------

ေနာက္တစ္ပုဒ္ေရာ ၾကားဖူးၾကသလားမသိ...။
ယုန္သူငယ္ ႏွာေစးတ့ဲ အေၾကာင္းေလ...။ ဘိုးေတာ္ဦး၀ိုင္းန႔ဲ ဦးေပၚဦးတို႔တုန္းကပါ...။
ဘိုးေတာ္ဘုရားက သူ႔သားေတာ္ ႏွစ္ေယာက္ထဲက ဘယ္သူ႔ကို အိမ္ေရွ႔အရာ အပ္ႏွင္းရင္ ေကာင္းမလဲေပါ့...။
ညီလာခံၿပီးလို႔ ဘုရင္လဲ ပင္ပန္းတာန႔ဲ စကားမရွိ စကားရွာ ေကာက္ေမးလိုက္တယ္န႔ဲ တူပါတယ္...။
ဘယ္မွဴးမတ္မွ မေျဖရဲၾကဘူးတ့ဲ...။ ဘယ္ေျဖရဲမလဲ...။ ေခတ္က ပေဒသရာဇ္ေခတ္ေလ...။
အသြားမေတာ္ တစ္လွမ္း၊ အစားမေတာ္ တစ္လုတ္၊ အေျပာမေတာ္ တစ္ခြန္းဆိုတ့ဲ စကားက ရွိတယ္မလား...။
မေတာ္... ဒီတစ္ေယာက္ကို တင္လိုက္ပါဆိုရင္ ဟိုတစ္ေယာက္က ဟယ္..ငါ့က်ေတာ့ မတင္ဘူးဆိုၿပီး မ်က္မွန္ေတာ္ ရွၿပီး လက္သံုးေတာ္ဓါးန႔ဲ ပိုင္းလိုက္မွျဖင့္.... ေနာက္ေန႔မ်က္ႏွာသစ္စရာ မရွိပဲ ျဖစ္ေရာ့မယ္...။
ဆိုေတာ့ကာ ဘယ္သူမွ မေျဖရဲဘူးေပါ့...။ တိတ္တိတ္ေလးေနေနၾကတာေပါ့...။ ဘုရင္လဲ စိတ္အလိုမက် ျဖစ္ၿပီး သူ႔ရ႕ဲ အၿမဲ သံုးေနက် သံခဲေဆးႀကီး အဲအဲ လက္စြဲေတာ္ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ႀကီး ဦးေပၚဦးကို လွည့္ေမးသတ့ဲ...။ ဦးေပၚဦးကလဲ ေနာက္ေန႔ သစ္စရာ မ်က္ႏွာ ရွိေအာင္ ညဏ္နီညဏ္နက္၊ ညဏ္ေရာင္စံုေတြ ထုတ္ရေတာ့တာေပါ့...။ ၀ွပ္ေအစီးလ္လီကြက္ရွင္ ဘိုးေတာ္ဘုရားအစ္စ္အတ္က္စ္ကင္းမီ ဆိုၿပီး စိတ္ထဲကလဲ ပြစိပြစိ ေရရြတ္ေနမွာေပါ့...။ ဘယ္ရမလဲ..။ ေပၚဦး သည္ဂရိတ္ပဲဟာ...။ မဟုတ္မဟတ္ ဇာတ္လမ္းေလးေတြ ခင္းၿပီး ေလွ်ာက္တင္ရမွာေပါ့...။ ဒါမွ ေပၚဦးလဲ ေလွ်ာက္သာ ၊ ဘိုးေတာ္ဘုရားလဲ စြဲသာ... အဲအဲ ရွဥ့္လဲ ေလွ်ာက္သာ ပ်ားလဲ စြဲသာ ျဖစ္မွေပါ့....။
ဒိလို ရွိပါတယ္ အရွင္ဘုရား...။ ဟိုးယခင္က ေတာသံုးေထာင္ကို အစိုးရတ့ဲ ျခေသၤ့မင္းတစ္ပါးမွာ လက္ယာေတာ္နံပါးမွာ သမင္ ၊ လက္၀ဲေတာ္နံပါးမွာ ၀က္ငယ္၊ ေရွ႔ေတာ္ေမွာက္မွာ ယုန္သူငယ္ဆိုၿပီး ပညာရွိသံုးပါး ရွိသတ့ဲ...။ တစ္ရက္မွာ ေတာဘုရင္ႀကီးဟာ အစာေရစာ ၀လင္ေအာင္ စားသံုးၿပီးသကာလ စက္ေတာ္ေခၚမူသတ့ဲ...။ တစ္ပတ္ေတာင္ၾကာတယ္ဆိုပဲ...။ တစ္ပတ္လဲၾကာေရာ အိပ္ရာက ႏိုးလို႔ သမ္းေ၀သတ့ဲ...။ အဲဒီမွာ အစားေကာင္း အေသာက္ေကာင္းေတြ စားၿပီး ကိုးလ္ဂိတ္န႔ဲ သြားမတိုက္ပဲ အိပ္ေတာ့ အာပုတ္ေစာ္နံတာေပါ့...။ ဒီမွာတင္ လက္ယာဖက္မွာ ခစားေနတ့ဲ သမင္ဟာ နံလြန္းလို႔ ေနာက္ကို ယို႔ၿပီး ခစားသတ့ဲ...။ ဒါကို သတိမူမိတ့ဲ ျခေသၤ့မင္းက ဘာေၾကာင့္လဲဆိုၿပီးေ မးတာေပါ့...။ သမင္ငယ္က
အာပုတ္ေစာ္နံလို႔ ျဖစ္ေၾကာင္း မွန္ရာကို ေလွ်ာက္တင္ေတာ့ ျခေသၤ့မင္းက ငါလို ေတာဘုရင္ကို ပမာမခန့္ မေလးမစား ေျပာတယ္ဆိုၿပီး သမင္ငယ္ကို ဂုတ္ကဆြဲယူ၊ ဂ်ိဳးဂ်ိဳးကြၽတ္ကြၽတ္ျမည္ေအာင္ ၀ါးစားသတ့ဲ...။ (သူ႔ဟာသူ
အိပ္တာၾကာသြားလို႔ ဗိုက္ဆာၿပီး စားခ်င္တာကို ရမယ္ရွာတယ္ မေျပာဘူး...။)
ဒါန႔ဲ မၿပီးေသးဘူး...။ လက္၀ဲဘက္ကို လွည့္ၿပီး ေနာက္တစ္ခါ သမ္းေ၀သတ့ဲ...။ ဒီအခါမွာလဲ ထိုနည္းလည္းေကာင္းပဲ... ၀က္ငယ္ကလဲ ကိုယ္ကို ေနာက္တြန္႔ၿပီး ခစားျပန္သတ့ဲ...။ နံတာကိုး...။ နံတာကို ဘယ္သူႀကိဳက္ပါ့မလဲ...။ (နံတာကို ေျပာတာေနာ္...။ နႏၵါကုိေျပာတာ မဟုတ္ဘူး...။ လူနႏၵာကိုေတာ့ ႀကိဳက္တယ္...။ ဟီးဟီး...။) အဲအဲ .. ဆက္လိုက္ဦးမယ္...။ အဲဒီမွာ ဘုရင္က ၀က္ပ်ိဳေလးကို ငါ့ခံတြင္းနံ့ ဘယ္လိုလဲလို႔ ထပ္ေမးျပန္သတ့ဲ...။ ၀က္ပ်ိဳေလးက စဥ္းစားတယ္...။
အင္း...။ ခုနင္က .. သမင္ေတာ့ မွန္ကန္လို႔ ကြဲ ...အဲအဲ အသက္န႔ဲ ခႏၶာ အိုးစားကြဲရတယ္...။ ငါေတာ့ ဒီလိုေတာ့ အျဖစ္မခံဘူးဆိုၿပီး ... အရွင့္ခံတြင္းနံ့ဟာ ၾကာၫိုန႔ံလိုပဲ သင္းပ်ံ့ပ်ံ့ေမႊးေၾကာင္းပါဖ်ာ့လို႔ လိမ္လည္ ေလွ်ာက္တင္သတ့ဲ....။ ဒီမွာတင္ သမင္တစ္ေကာင္တည္း ၀ါးတီးပရိတ္ဖတ္စ္ ဖြင့္လိုက္ရလို႔ ေဒါသထြက္ေနတ့ဲ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာ ေရႊျခေသ့ၤ ၀ါယာႀကိဳး အဲအဲ... ဘုရင္ႀကီးဟာ ရမယ္ရွာၿပီး ၀က္ပ်ိဳကေလးကို ဂြၽတ္ဂြၽတ္ျမည္ေအာင္ ၀ါးစားျပန္သတ့ဲ...။ ငါလို ဘုရင္ကို လိမ္လည္ ေလွ်ာက္တင္ရေကာင္းလား ဆိုၿပီးေတာ့ေပါ့...။ ၀က္ပ်ိဳသားမ်ား တယ္ေကာင္းဆိုပဲ...။ ၀က္စ္တမ္း ပတ္က္မွာေတာင္ ဒီေလာက္မေကာင္းဘူးဆိုပဲ...။
လက္၀ဲရံလဲကုန္ၿပီ...။ လက္ယာရံလဲ မရွိေတာ့ဘူး...။ ဟိုဒီၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေရွ႔မွာ ခစားေနတ့ဲ ယုန္သူငယ္ေလးကိုေတြ႔ေရာတ့ဲ...။ အင္း.. ဒီငခြၽတ္ေလးန႔ဲပဲ အစာပိတ္ပြဲေတာ္တည္လိုက္မဟ့ဲဆိုၿပီး... အႀကံန႔ဲ ေမးခြန္းေဟာင္းကိုပဲ ေမးသတ့ဲ...။ (ဧကႏၱ.... ဒီျခေသ့ၤဟာ စံနစ္ေဟာင္းတုန္းက ဆယ္တန္းေမးခြန္းကို ထုတ္ဖူးပံုရတယ္...။ ေမးခြန္းေဟာင္းေတြကိုပဲ ထပ္တလဲလဲ ျပန္ျပန္ ေမးေနတယ္...။)
ယုန္သူငယ္ကလဲ ေရႊျခေသ့ၤရ႔႕ဲ တားဂက္ကို ရိပ္မိေတာ့ ေအာက္ပါအတိုင္း ျပန္ေျဖသတ့ဲ...။ အရွင္ ျခေသ့ၤမင္းခင္ဗ်ားေပါ့...။ ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳး မ်က္ႏွာမြဲ ေမာင္ေရႊယုန္မွာ အရွင္မင္းႀကီးေမးသည့္ ေမးခြန္းကို ေျဖၾကားႏိုင္ရန္အတြက္ အရွင္မင္းရ႔ဲ ခံတြင္းေတာ္မွ ရန႔ံ ကို ႀကိဳးစား႐ႈပါေသာ္လည္း ယုန္ကေလးမွာ ခုတစ္ေလာ ငွက္တုပ္ေကြး မိေန၍ ယုန္ကေလးႏွာေစးေနေၾကာင္းပါ...။ သို႕ကလိုေၾကာင့္ ဘာရန႔ံမွ မရေၾကာင္းပါလို႔ ေလွ်ာက္တင္သတ့ဲ...။ ဒီအခါမွာ ျခေသ့ၤႀကီးက ယုန္သူငယ္ကို စားခ်င္ပါေသာ္လည္း ယုန္သူငယ္က သူ႔ေထာင္ေခ်ာက္ထဲကို တိုးမလာပဲ ပညာရွိနည္းန႔ဲ ေရွာင္ခြာသြား၍ အႀကံမေအာင္ပဲ ရွိေလသတ့ဲ...။
ဦးေပၚဦးကလဲ ဘုိးေတာ္ဘုရားကို အထက္ပါပုံျပင္အတိုင္း ယုန္ကေလး ေပၚဦး ႏွာေစးေန၍
ဘိုးေတာ္ေမးခြန္းကို မေျဖၾကားႏိုင္ေၾကာင္း သံေတာ္ဦးတင္သတ့ဲ...။ ဒီမွာတင္ ဘိုးေတာ္က.... ကြယ္...။ ေမာင္ေပၚဦးရယ္...။ မေျဖခ်င္ရင္လဲ မေျဖခ်င္ဘူးလို႔ ဒ့ဲဒိုး ေျပာလဲရရ႔ဲသားန႔ဲ ... ဥပမာ
ဥပေမရေတြန႔ဲ ခိုင္းႏိႈင္းလိုက္တာ....။ ငါကိုယ္ေတာ္ျမတ္လဲ အာပုတ္ေစာ္နံတ့ဲ မင္း ျဖစ္လို႔ ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္ရတယ္ဆိုၿပီး... ရယ္ရယ္ေမာေမာန႔ဲ ညီလာခံကို ႐ုပ္သိမ္းၿပီး အတြင္းေတာ္ကို ၾကြျမန္းသြားသတ့ဲ...။
ဒီပံုျပင္ႏွစ္ခုမွာ ယုန္ဆိုတ့ဲ သတၱ၀ါမ်ိဳးဟာ တစ္ခါတစ္ေလမွာ စဥ္းစားညဏ္မရွိပဲ “အ” ခ်င္ရင္ “အ” ၿပီး ... တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လဲ.... ေတာ္သြားျပန္ေရာ...။
ဘာရယ္မဟုတ္...။ ဖတ္မိတ့ဲ ပံုျပင္ေတြထဲက ယုန္န႔ဲပါတ္သက္ၿပီး ဆန့္က်င္ဖက္ ျဖစ္ေနတ့ဲ ဒီပံုျပင္ႏွစ္ပုဒ္ကို ဘေလာ့ဂ္ၾကြလာ မိတ္သဟာမ်ား ဗဟုသုတ ပြားေစခ်င္လို႔ပါ...။

မာကိုပိုလိုန႔ဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးႀကီး ခရီးသြားရေအာင္...။

မဂၤလာပါ... ဘေလာ့ဂ္ၾကြလာ မိတ္သဟာ အေပါင္း...။ က်န္းခန္႔သာလို႔ မာပါစ...။ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ သာလဲသာ မာလဲမာပါေၾကာင္း ႏႈတ္ခြန္းဆက္သလိုက္ပါရေစ...။ ဘာရယ္မဟုတ္...။ ခုတစ္ေလာ နည္းနည္း ေပါက္ေနလို႔ ရယ္စရာ ေမာစရာမ်ားကို ဆက္တိုက္ဆိုသလို တင္ျဖစ္ေနေတာ့တယ္...။

ခုတစ္ေခါက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အသည္းေက်ာ္ႀကီး နိပြန္ကိုပဲ တင္ဆက္လိုက္ပါ့မယ္...။ ေမာင္နိပြန္ကို ၁ ကေန ၁၀၀ အထိ ေရတြက္ခိုင္းၿပီးတ့ဲေနာက္ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ သူ႔ကို စာဖတ္သူန႔ဲအတူ မာကိုပိုလိုန႔ဲ ခရီးသြားခိုင္းလိုက္ပါမယ္...။ ထံုးစံအတိုင္းပဲေပါ့...။ သူ႔ကို မာကိုပိုလို ခရီးထြက္တ့ဲအေၾကာင္းကို ေဖၚညႊန္းထားတ့ဲ အဂၤလိပ္စာပိုဒ္တစ္ပိုဒ္ကို ဖတ္ခိုင္းပါမယ္...။ အဲဒါကို ၾကည့္ၿပီး ရယ္ေမာျခင္း မျပဳမိေအာင္ ေနရပါမယ္...။ ရယ္ေမာမိရင္ေတာ့ တင္းနစ္ရိုက္တံန႔ဲ ေဆာ္ပေလာ္တီးခံရမွာ ျဖစ္ပါတယ္...။

ကဲ...။ ဘယ္သူက က်န္ခ့ဲၿပီး ဘယ္သူက အရိႈးရာ ထင္သြားေအာင္ ရိုက္ခံထိမလဲဆိုတာ ရႈ႕စားၾကပါစို႔လား...။

ဟီဟိ...။

Sharing Joke... Do not watch at work or office

ကဲ...။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ဂ်ပန္ဆား ျပန္ခ်က္လိုက္ပါဦးမယ္...။ အမ်ား ေတာင္းဆိုခ်က္အရေပါ့ေလ...။ ဟီးဟီး...။ (ဆားခ်က္ရင္ ခ်က္တယ္ မေျပာဘူး...။)ဒီတစ္ခါေတာ့ အရင္တစ္ခါတုန္းက ၾကည့္ဖူးၿပီးသား collection ေလးေတြကို ျပန္လည္ မွ်ေ၀ေပးလိုက္ပါတယ္...။

ကဲ...။ စာသင္ခန္းထဲက ၁ ကေန ၁၀၀ အထိ ေရတြက္ျပတာကို မရီမေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ေနရတ့ဲ ဂ်ပန္က အဖြဲ႔ကို မွတ္မိမယ္ ထင္ပါ့..။ ဒီတစ္ခါလဲ သူတို႔ ပါ၀င္တ့ဲ “မရီရ” ဆိုတ့ဲ ဗီြဒီယိုေလး ၾကည့္လိုက္ရေအာင္...။ တစ္ဆိတ္... Play ခလုတ္ကို ႏွိပ္ၿပီး Pause ခလုတ္ကို ျပန္ႏွိပ္ပါ...။ အနီေရာင္ဘားေလး ျပည့္သြားေအာင္ ေစာင့္လိုက္ပါ...။ ၿပီးမွ Play ခလုတ္ကို ျပန္ႏွိပ္လိုက္ပါ...။ (Connection မေကာင္းတ့ဲ ကိုကိုမမ မ်ားကို ရည္ညႊန္းပါတယ္...။)...။



ဒီတစ္ခါေေတာ့ သူတို႔ထဲက ေလးေယာက္ပဲ က်န္ပါေတာ့တယ္...။ ဓါတ္ခြဲခန္းထဲမွာ ဓါတ္ခြဲခန္းမွဴးက ေပါက္တတ္ကရ လုပ္ျပတာကို ၾကည့္ၿပီး မရီမိေအာင္ ထိန္းရတာပါ...။ ဘယ္သူေတြက မရီပဲ ေနႏိုင္ၿပီး ဘယ္သူေတြက တင္းနစ္တံန႔ဲ ေဆာ္ပေလာ္တီးခံရမလဲ...။ ဆက္လက္ ရႈစားၾကပါစို႔...။



ဆက္လက္ ရႈစားရမွာကေတာ့ ေမြ႔ရာ အေရာင္းကုန္တိုက္က ျပကြက္ ျဖစ္ပါတယ္...။ သိၾကတ့ဲအတိုင္း သူတို႔ဆီမွာက ကာစတန္မာေတြ က ကိုယ္ၾကိဳက္တ့ဲ ကုန္ပစ္စည္းကို မ၀ယ္ခင္ အစမ္းသေဘာ သံုးၾကည့့္ၾကပါတယ္။ ႀကိဳက္မွ ၀ယ္ၾကတာေလ...။ အဲဒါကို တီဗီြအစီအစဥ္တစ္ခုကေနၿပီးေတာ့ ဟာသအစီအစဥ္ေလးအျဖစ္ ဒီလို ရိုက္ကူးခ့ဲတာကို ၾကည့္ရႈႏိုင္ပါတယ္...။ ေနာက္ေျပာင္ခံရသူေတြ မနစ္နာရေလေအာင္ ပါလာတ့ဲ ဖုန္းတို႔၊ေသာ့တြဲ ဘာဘာညာညာတို႔ကို အျပင္မွာ ထားေစခ့ဲၿပီးမွ စမ္းသပ္ေစတာ ေတြ႔ရေတာ့ သူတို႔တစ္ေတြ စီစဥ္တာ အကြက္ေစ့ပံုကို သေဘာက်မိပါတယ္...။



ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ဂ်ပန္ဟာသျပကြက္မ်ားကို စုစည္းထားတ့ဲ ဗီြဒီယို ျဖစ္ပါတယ္...။



ကဲ...ဒီေန႔ေတာ့ ဒီေလာက္ႏွိပ္စက္ရရင္ ေပ်ာ္သြားပါၿပီ...။ ဂြဒ္ညပါဗ်ာ...။

လၾကတ္ျခင္း (သို႔) Lunar Eclipse

ဒီတေခါက္ လၾကတ္တာကို ၾကိဳၿပီး မသိလိုက္ရေတာ့ ထမၾကည့္ျဖစ္ခ့ဲဘူး...။ ဗုဒဟူးည ၁၀း၀၀ နာရီ ၀န္းက်င္မွာ ၾကတ္ခ့ဲတာတ့ဲ...။ သတင္းေတြ လိုက္ဖတ္မိမွပဲ သိေတာ့တယ္...။ ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ လၾကတ္တာန႔ဲ ပါတ္သက္ၿပီး အမ်ိဳးမ်ိဳးအဖံုဖံု ေ၀ဖန္ေျပာဆိုေနၾကတာပဲ...။ ၿပီးခ့ဲတ့ဲ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လတုန္းက လၾကတ္ၿပီးၿပီ..။ ပို႔စ္ေတာင္ တင္ထားလိုက္ေသးတယ္...။ ဒီမွာ ေလ...။ ဘာၾကာေသးလို႔လဲ...။ အဲဒီ လၾကတ္တာန႔ဲ ပါတ္သက္ၿပီး ဘယ္လို ျဖစ္ရပ္ေတြ ေပၚေပါက္ခ့ဲသလဲ... ?? သိသူျမင္သူေတြ ရွိမွာေပါ့။ ဆက္စပ္ေတြးေတာတတ္သူေတြ သိမွာေပါ့...။ ဘိြဳင္းဇ္တို႔က ဘာမွ မေတြးတတ္ဘူး...။ ဟီး...။

ငယ္ငယ္တုန္းက လၾကတ္တာကို အရပ္အေခၚ လငပုပ္ဖမ္းတယ္လို႔ ဆိုၾကတယ္...။ ဘယ္က ငပုပ္က လကို ဖမ္းတာလဲလို႔ ကေလးအေတြးန႔ဲ ေတြးေသးတယ္...။ အရပ္ထဲက လူေတြက အဲဒီအခ်ိန္ဆို သံပံုးေတြ တီးေနၾကၿပီ...။ လငပုပ္ဖမ္းတာကို ရွမ္းလို ကိုေရႊဖ်ားက လမင္းကို စားတယ္လို႔ “ဂူပ္းဂိခေ္လိူခေ္” လို႔ ေျပာၾကတယ္...။ လမင္းအစားခံရတ့ဲ ဘ၀က လႊတ္ေအာင္ ဆိုၿပီး စားေနတ့ဲ ကိုေရႊဖား လန္႔သြားေအာင္ သံပံုးေခါက္ၾက၊တီးၾကတယ္လို႔လဲ ေျပာၾကတယ္...။ သံပံုးတီးသံၾကားေတာ့ ကိုေရႊဖားလဲ လန္႔ၿပီး စားေနတ့ဲ လမင္းကို ျပန္အန္ထုတ္တယ္တ့ဲ...။ ဘာပဲေျပာေျပာ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သံပံုးတီးသံေတြ ဆူေ၀ေနတာပဲ...။ ဘိြဳင္းဇ္တို႔လဲ ဘယ္ေနမွာလဲ...။ သူမ်ားေယာင္လို႔ လိုက္ေယာင္တယ္... အေမာင္ေတာင္မွန္း ေျမာက္မွန္းမသိ ဆိုသလို လိုက္တီးေနတာေပါ့...။ အားရပါးရတီးလိုက္တာ အိမ္က ေရနံဆီထည့္တ့ဲ ပံုး ပိန္ရႈ႕ဲသြားလို႔ ေဆာ္ပေလာ္ အတီးခံဖူးတာ ခုထိ မေမ့ေသးဘူး...။ ဟီး...။

ျမန္မာျပည္မွာေရာ အဲဒီအခ်ိန္ မေန႔ညက သံပံုးတီးၾကေသးလား မသိဘူး...။

လၾကတ္တယ္ဆိုတာက လူပိန္းနားလည္ေအာင္ ေျပာရရင္ေတာ့ ေနက ကမ္ဘာကို ထိုးလို႔ ေပၚလာတ့ဲ အရိပ္ထဲကို လမင္းႀကီးက ေရာက္သြားတ့ဲ အခါမွာ ျဖစ္တတ္ပါတယ္...။ လအျပည့္ၾကတ္တာန႔ဲ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းၾကတ္တာ ဆိုၿပီး ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္ား ရွိပါတယ္..။ အခုတစ္ေခါက္လၾကတ္တာကေတာ့ လအျပည့္ၾကတ္တ့ဲ အမ်ိဳးအစား ျဖစ္ပါတယ္...။ လဘာေၾကာင့္ၾကတ္သလဲဆိုတာကို သိပ္ပံနည္းက် ရွင္းျပထားတာကို Wikipedia က လၾကတ္ျခင္း ဆိုတ့ဲ ေကာ္လံမွာ သြားဖတ္ၽႏိုင္သလို ဒီကေန႔လၾကတ္ရတ့ဲ အေၾကာင္းရင္းကိုလဲ ဒီမွာ လဲ သြားဖတ္ၾကည့္ႏုိင္ပါတယ္...။ ကဲ... ဒီတစ္ႏွစ္အတြက္ လၾကတ္တာဟာ ေနာက္ဆံုး ျဖစ္ပါတယ္...။ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ လၾကတ္မွာကေတာ့ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၂၁ ရက္ေန႔မွပဲ ျမင္ေတြ႔ ႏိုင္ပါေတာ့မယ္...။ တိုက္ဆိုင္တယ္ေနာ္...။ ဘာကို တုိက္ဆိုင္သလဲလို႔ေတာ့ မေမးန႔ဲ ... မေျပာဘူး...။

အခုတစ္ေခါက္ေတာ့ လၾကတ္တာကို ၾကည့္ဖို႔ အခြင့္အေရးတစ္ရပ္ လက္လြတ္သြားခ့ဲတယ္...။ လက္ထဲမွာ ေရာက္ေနတ့ဲ HD Sony HandyCam ေလး ထုတ္ၾကြားမလို႔ဟာ... အခြင့္အေရးတစ္ခု လြတ္သြားတယ္...။ ဘေလာ့ဂ္ၾကြလာ မိတ္သဟာမ်ား မ်က္စိေနာက္ သက္သာသြားတာေပါ့ေနာ...။ ဟဲဟဲ...။ မ်က္စိေနာက္ သက္သာမယ္ မထင္န႔ဲ...။ သူမ်ားေတြ တင္ထားတ့ဲအထဲက တစ္ခ်ိဳ႔ ၾကည့္လို႔ေကာင္းတာေတြ ျပန္ေ၀ငွေပးလိုက္ပါတယ္...။
ဒီပံုေလးကေတာ့ လၾကတ္တာကို အစအဆံုး ရိုက္ကူးထားခ့ဲတ့ဲသူက ျပန္တင္ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္...။

Don't watch it at Work or Office ... ဆားခ်က္ျခင္း...။

ဆားခ်က္တယ္လို႔ ေျပာခ်င္ေျပာၾကပါဗ်ာ...။ အခုတစ္ေလာ အလုပ္ေတြရႈပ္လြန္းလို႔ပါ...။ ေမ်ာက္အုန္းသီး Part 2 ကို မဆက္ႏိုင္ေသးတ့ဲအတြက္ ဒီပို႔စ္န႔ဲပဲ ေက်နပ္ၾကပါဦးလို႔...။

အခု တင္ျပမယ့္ ပို႔စ္ကေတာ့ ရီစရာ ေမာစရာ ျဖစ္တ့ဲ (ရီစရာကေတာ့ ဟုတ္ပါရ႕ဲ ေမာစရာက ဘယ္က ပါလာမွန္းမသိဘူး...။ ဗမာစကာားမ်ား တယ္ရႈပ္တာပဲ...။ :)) ဗီြဒီယိုကလစ္ေလးေတြ ျပမလို႔ပါ...။

လြန္ခ့ဲတ့ဲ ႏွစ္သံုးႏွစ္ေလာက္က စၿပီး အင္တာနက္ ေလာကမွာ metacafe ဆိုတ့ဲ Application တစ္ခု ေပၚခ့ဲပါတယ္...။ အဲဒီ Application က ဘာေလးလဲဆိုေတာ့ .... (ဟယ္... အဲဒီဟာေလးကို ကလစ္ႏွိပ္ၿပီ ကိုယ္တိုင္သာ သြားၾကည့္ေပေတာ့ :D ...။ လက္ေညာင္းလို႔...။ ဟီး.. အလကားစတာ...။)

သူ႔မွာ မွတ္ပံုတင္ထားရင္ ကိုယ့္မွာ ရွိတ့ဲ ပံုေတြ အသံဖိုင္ေတြ ဗီြဒီယိုဖိုင္ေတြကို upload လုပ္ၿပီး သူ႔server ေပၚမွာ တင္ထားလို႔ရတယ္...။ ၾကည့္ေစခ်င္တ့ဲသူေတြကိုပဲ ကြက္ၿပီး ေပးၾကည့္လို႔ ရေအာင္ လုပ္ႏိုင္သလို အမ်ား အင္တာနက္ျပည္သူမ်ား ၾကည့္ႏိုင္ေအာင္လဲ လုပ္ႏိုင္တယ္...။ အဲဒါေလးကို အေတာ္သေဘာက်သမို႔ ရန္ကုန္က အင္တာနက္ကေဖးဆိုင္တစ္ခုမွာ ရွိသမွ်စက္ေတြထဲကို install လုပ္ထားလိုက္တယ္...။ ေအးေရာ...။ အင္း.. စကားေၾကာရွည္ေနတာန႔ဲ ပို႔စ္ကလဲ လိုရင္းကို မေရာက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး...။

ဒီလိုပါ...။ အဲဒီမီတာကေဖးကို ၾကည့္ရင္းန႔ဲ တစ္ေန႔ေတာ့ comedy ဆိုတာေလးကို သြားႏွိပ္မိေရာ...။ အဲဒီမွာ ဟာသေတြန႔ဲ စပ္ဆိုင္တ့ဲ စာေတြ ဗီြဒီယိုဖုိင္ေတြ ေတြ႔ေတာ့တာပဲ...။ ေရငတ္တုန္း အလယ္္ပိုင္း ...အဲ..အဲ.. အယ္လ္ပိုင္း ေသာက္ေရသန္႔ ေသာက္လိုက္ရသလိုပါပဲ...။ (Loi Hein မွ တာ၀န္ရွိသူမ်ား ေၾကာ္ျငာခ ေပးၾကပါကုန္...။)

အဲဒါန႔ဲ ကိုယ္ၾကိဳက္တ့ဲ ဟာသေလးေတြကို စုမိေဆာင္းမိခ့ဲတာေပါ့...။ ဒါေပမ့ဲ ခက္တာက အဲဒီသိမ္းထားတ့ဲ Hard Disk က ရန္ကုန္မွာ က်န္ခ့ဲေတာ့ Blog ေပၚ ဘယ္လို တင္ရမလဲလို႔ စိတ္ညစ္ေနတာ...။ ရန္ကုန္ကို လွမ္းမွာရေအာင္လဲ မလြယ္...။ ဆိုေတာ့...။

ဆိုေတာ့ကာ အင္တာနက္ႀကီးေပၚ ေလွ်ာက္ ၾကည့္ရင္းန႔ဲ အၾကံရသြားၿပီး youtube ေပၚ googling လုပ္လိုက္တာ ရလာတယ္ဗ်ား...။

ဘေလာ့ဂ္ၾကြလာ မိတ္သဟာမ်ား စိတ္အဆာေျပာသြားေအာင္ လင့္ခ္မ်ား ခ်ိတ္ကာ ဟားေပေတာ့ဗ်ား...။ (တစ္ခုေတာ့ ရွိသဗ်ား...။ ေကာ္နက္ရွင္ ေႏွးတ့ဲသူမ်ား Play ခလုတ္ကို အရင္ ႏွိပ္လိုက္ပါ...။ ကိုယ့္စက္က youtube ကို လွမ္းခ်ိတ္ၿပီ ဆိုမွ Pause ခလုတ္ကို ႏွိပ္ထားလိုက္ပါ...။ အဲဒီနားက အနီေရာင္ဘားေလး ျပည့္သြားၿပီဆိုမွ play ခလုတ္ကို ျပန္ႏွိပ္လိုက္ပါ...။ အဲဒါမွ ဗီြဒီယို စမ္းေရ တစ္သြင္သြင္ စီးျခင္းဆိုတ့ဲ Video Streaming အျပည့္အ၀ရၿပီး ဗီြဒီယို ကလစ္မ်ားကို အရသာအျပည့္အ၀န႕ဲ ၾကည့္ရႈခံစားႏိုင္ပါေၾကာင္း...။)

ပထမဆံုး တင္ျပခ်င္တာကေတာ့ ဂ်ပန္ တီဗီရႈိးမွာ ျပသြားခ့ဲတ့ဲ အစီအစဥ္တစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္...။ ဂ်ပန္ေတြဟာ သိၾကတ့ဲအတိုင္း အမ်ားစုဟာ အဂၤလိပ္စာမယ္ အားနည္းၾကပါတယ္...။ ေတာ္ရံုတန္ရံုလူမ်ား အဂၤလိပ္စာကို နားမလည္ၾကပါဘူး...။ အခုအစီအစဥ္ကေတာ့ တီဗီြအစီအစဥ္ရ႕ဲ ဖိတ္ေခၚျပိဳင္ပြဲမွာ ပါ၀င္ ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကတာကို ထုတ္လႊင့္တ့ဲ ျပကြက္ ျဖစ္ပါတယ္...။

ဘယ္လိုလဲဆိုေတာ့ ပါ၀င္သူမ်ားကို စာသင္ခန္း တစ္ခုက စာသင္ခံုေတြမွာ ထိုင္ခိုင္းထားပါတယ္...။ ၿပီးေတာ့ အခန္းေရွ႔က ေက်ာက္သင္ပုန္းမွာ ဗီြဒီယို ျပကြက္တစ္ခုကို ျပထားပါတယ္...။ အဲဒီျပကြက္ကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့့ ရယ္ေမာျခင္း မျပဳရပါဘူး...။ ရယ္ေမာခ့ဲရင္ တင္ပါးကို တင္းနစ္ရိုက္တံန႔ဲ အားရပါးရ ေဆာ္မွာ ျဖစ္ပါတယ္...။ ျပကြက္မွာ ျပထားတာကေတာ့ အဂၤလိပ္စာမတတ္တ့ဲ ဂ်ပန္တစ္ေယာက္ကို တစ္ကေန တစ္ရာ အထိ အဂၤလိပ္လို ရြတ္ခိုင္းတာပါ...။

အဂၤလိပ္စာမကၽြမ္းတ့ဲသူက ဘယ္လို ရြတ္ျပမလဲဆိုတာကို ပိတ္ကားေပၚမွာ ... အဲ... ကြန္ျပဴတာ အယ္လ္စီဒီ စကရင္မွာသာ ၾကည့္ေပေတာ့ဗ်ိဳ႔...။


ေနာက္ထပ္ျပခ်င္တ့ဲအကြက္လဲ ထိုနည္းတူ ပါ၀င္ယွဥ္ျပိဳင္မႈပါပဲ...။ ဒီတစ္ခါေတာ့ စာသင္ခန္းမွာ လုပ္တာ မဟုတ္ပဲ အမ်ားျပည္သူ စာၾကည့္တိုက္ထဲမွာ သြားလုပ္တာပါ...။ ပါ၀င္သူ ေျခာက္ေယာက္ ရွိပါတယ္...။ စားပြဲတစ္ခုမွာ သံုးယာက္စီ မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္ ထိုင္ၿပီးေတာ့ စားပြဲထိပ္မွာေတာ့ လုပ္ရမယ့္အစီအစဥ္မ်ားကို ေရးထားတ့ဲ စာရြက္တစ္ထပ္ပါတ့ဲ stand တစ္ခု ေထာင္ထားပါတယ္...။

ပါ၀င္သူမ်ားကို ကဒ္ျပားေျခာက္ခု၊ တစ္ေယာက္တစ္ခု ေ၀ပါမယ္...။ ေမွာက္ထားတ့ဲ ကဒ္ေတြထဲက ကိုယ္ႀကိဳက္တ့ဲကဒ္ကို ေရြးၾရတာပါ...။ ၾကက္ေျခခတ္ အၽမွတ္အသားပါတ့ဲ ကဒ္ကို ေရြးမိသူက stand ေပၚက စာရြက္မွာ ေရးထားတ့ဲအတိုင္း လုပ္ရတာ...ဒါမွမဟုတ္ အလုပ္ခံရတာပါ...။ ဘယ္သူက ကံဆိုးသူ ေမာင္ရွင္ ျဖစ္ၿပီး ဘယ္လို အလုပ္ခံရမယ္ဆိုတာကို ေအာက္က ဗီြဒီယိုကလစ္မွာ ၾကည့္လိုက္ၾကပါစို႔...။ ေျပာထားတယ္ေနာ္...။ အလုပ္ထဲမွာ ရံုးထဲမွာ မၾကည့္န႕ဲ...။ ျပသနာ တက္လိ္မ့္မယ္...။ ဟီဟိ...။

ေမ်ာက္အုန္းသီးရျခင္း အပိုင္း (၁)

အခုတစ္ေလာ ဘိြဳင္းဇ္တစ္ေယာက္ ေမ်ာက္အုန္းသီးရသလို ျဖစ္ေနတာ ပတ္၀န္းက်င္က မ်က္စိေနာက္ေလာက္ေအာင္ကိုပါပဲ...။ သူလိုခ်င္တ့ဲ ဖုန္းတစ္လံုးကို သူရသြားလို႔ေလ...။ ဖုန္းတစ္လံုးရတ့ဲအေရးကို ဒီေလာက္ေတာင္ ဇာခ်႔ဲရသလားလို႔ တစ္ခ်ိဳ႔က ေမးေငါ့ၾကလိမ့္မယ္...။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ကေတာ့ ဇာခ်ဲ႕ရမွာပါ့...။ ဖုန္းတစ္လံုးကို လက္လြတ္စပါယ္ မ၀ယ္ခ်င္ဘူေလ...။ အသံုးတည့္မယ္...။ လိုခ်င္တ့ဲ function အပို လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြ ပါမယ္ဆို ပိုမေကာင္းလားဗ်ာ...။
အဲဒါန႔ဲ ကိုယ္လိုခ်င္တ့ဲ ဖုန္းတစ္လံုးကို ဇြဲနဘဲရွိရွိန႔ဲ ေစာင့္ခ့ဲတာေပါ့...။

သိၾကတ့ဲအတိုင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရႊႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးမွာ လက္ကိုင္ဖုန္းဆိုတာ မရွိမျဖစ္ အေနအထားဆိုေပမ့ဲ အေျခအေနက သံုးႏိုင္တ့ဲ လူတန္းစားေတြအတြက္ လူဂုဏ္တန္ျပယုဂ္ တစ္ခုကေန တက္မလာဘူးေလ...။ အဲဒီေတာ့ ခပ္ခ်ာခ်ာ (ခ်ာ အေရွ႔မွာ “ေ” ထည့္ဖတ္လဲ စိတ္မဆိုးတတ္ပါဘူးဗ်ာ...။) ေမာင္ဘိြဳင္းဇ္တစ္ေယာက္ သူမ်ားေတြလို ဟဲန္းဖုန္းတစ္ကားကားန႔ဲ ဟန္ေရးျပခြင့္မရခ့ဲဘူးေပါ့...။ ျပင္ပေပါက္ေစ်း ၃၅ သိန္းေလာက္ေတာင္ ရွိခ့ဲဖူးသဗ်...။ အခုေတာ့ Prepiad ဖုန္းမ်ား ခ်ေပးေတာ့မယ္ဆိုေတာ့မွ ဖုန္းေစ်းေတြ ျပဳတ္က်လာတယ္တ့ဲဗ်ား...။ ဒါေတာင္ ၂၂ သိန္းတ့ဲ...။ ဖလား...ဖလား...။

ဖုန္းအေၾကာင္းဆိုေတာ့လဲ နည္းနည္းေတာ့ ရွည္လိုက္ရမွ...။ ကမ္ဘာေပၚမွာ ဖုန္းစနစ္ အစံုဆံုး ႏိုင္ငံကို ျပပါဆိုရင္ေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံကိုပဲ ျပရမွာပ...။ GSM တ့ဲ...။ CDMA တ့ဲ...။ TDMA တ့ဲ....။ စံုပလံုစိေနတာပဲ...။ အခုေနာက္ဆံုးေတာ့ GSM ကို ႀကိဳက္ေနၾကတာေပါ့...။ ႀကိဳက္ဆို GSM က ကမ္ဘာအႏွ႔ံ သံုးေနတာကိုး...။ (ေတာင္ကိုးရီးယားကေတာ့ ျခြင္းခ်က္အေနန႔ဲ CDMA စံနစ္ကို တစ္ႏိုင္ငံလံုး တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ သံုးေနပါတယ္...။)

အခု ရန္ကုန္မွာ GSM ဖုန္းအခ်င္းခ်င္းပဲ SMS ပို႔လို႔ရေသးတယ္...။ MMS တို႔... Voice Mail တို႔ ေတာ့ အိပ္မက္မက္လိုက္ဦးေတာ့...။ အင္း... ေရးရင္း..ေရးရင္းန႔ဲ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဆက္သြယ္ေရးအေၾကာင္း ေရာက္သြားတယ္...။ Off Topic ေတာင္ ျဖစ္ေနေပါ့...။ ျပန္တည့္လိုက္ဦးမွ...။

ကၽြန္ေတာ္ဗ်ာ.. ဒီျခေသၤ့တစ္ပိုင္း ငါးတစ္ပိုင္းကၽြန္းကို စစေရာက္ေတာ့ ဆက္သြယ္ေရးက အေရးႀကီးတယ္ဆိုေတာ့ ႀကံဳရာ ဖုန္းတစ္လံုးကို ဟို ၂၄ နာရီဖြင့္တယ္ဆိုတ့ဲ ဖာရာပါ့ခ္က အာရပ္ႀကီးဆိုင္မွာ သြားေျပး၀ယ္ရတာေပါ့...။ မွတ္မွတ္ရရ အခုလို တုံခ်မ္းတံုခ်မ္းန႔ဲ ေဗ်ာက္ေတြ တစ္ဒိုင္းဒိုင္းေဖာက္ၿပီး လမ္းေပၚကို တိုးေတြ နဂါးေတြ တက္ေဆာ့ေနတ့ဲ အခ်ိန္ေပါ့...။ အလကားေပးရသလား ထင္ရေလာက္ေအာင္ တိုးေနတ့ဲ လူထူထူၾကားမွာ ဘကုန္းကုလား၊ မ' ကုလားေတြၾကားမွာ ဖုန္းကူ၀ယ္ေပးခ့ဲတ့ဲ Dream န႔ဲ ယုန္ေလးတို႔ကို ေက်းဇူးေတာင္ တင္မိေသး...။ အဲဒီတုန္းက ၀ယ္ခ့ဲတ့ဲ ဖုန္းက ဆိုနီအဲရစ္ဆန္ အမ်ိဳးအစားျဖစ္ၿပီး ေမာ္ဒယ္ကေတာ့ W700i ပါတ့ဲ...။
ဒီဖုန္းေပါ့...။

သူက 3G ဆိုတာႀကီး မရေပမ့ဲ... ကိုယ္လိုခ်င္တ့ဲ function ေတြ အကုန္ပါတယ္ဆိုေတာ့ သူ႕ပဲ ေရြးခ့ဲတာေလ...။ 3G မရေတာ့ ဘာအအေရးလဲ...။ Video Call မရဘူးေပါ့...။ အလို...ဘယ္သူကမ်ား ကိုယ့္ေဘာ့စ္န႔ဲ ဖုန္းေျပာရင္ သူ႔မ်က္ႏွာၾကည့္ၿပီး ေျပာခ်င္မွာပါလိမ့္....။ ေနာ့...။ ဆိုေတာ့...ဆုိေတာ့...။ ဒီဖုန္းပဲေပါ့...။ (အမွန္က 3G ဖုန္း ရရင္ ယူခ်င္ေနတာ...။ ကိုယ့္ဘတ္ဂ်က္က အဲေလာက္ပဲ တတ္ႏိုင္လို႔...။ အာဟိ...။)

အဲဒီေတာ့ ကိုယ္က နဂိုကတည္းက Music Crazy ဆိုေတာ့ Sony ဆိုတာႀကီးကို Walkman Player ေတြ ထုတ္ကတည္းက သေဘာက်ခ့ဲတာ...။

အခု ေမာ္ဒယ္မွာ Walkman Function ပါလို႔ ၀ယ္ခ့ဲတာေပါ့...။ SMS, MMS, Email ပို႔လို႔ရတယ္...။ သီခ်င္းေတြ နားေထာင္လို႔ရတယ္...။ ဓါတ္ပံုရိုက္လို႔ရတယ္...။ Built-in Camera ေပါ့...။ 2 Mega Pixel ေတာ့ ရတာပဲ...။ အေပ်ာ္တမ္းပဲဟာ...။ တစ္ကယ့္အရည္အေသြးေကာင္းတ့ဲ ပံုတြ လိုခ်င္ရင္ ကင္မရာပဲ ၀ယ္လိုက္မွာေပါ့...။ (ဟီး... ကိုယ့္ဟာကို ဆင္ေျချပန္ေပးေနတာ...။) စကားမစပ္ပါ....။ ဒီဘေလာ့ဂ္ထဲမွာေကာ... ကၽြန္ေတာ္ အၿမဲ ၀င္ဖတ္ေနက် ေနးတစ္ျမန္မာ မွာေကာ ကၽြန္ေတာ္ တင္ခ့ဲတ့ဲ ပံုေတြ အားလံုးနီးပါးဟာ အဲဒီ ကင္မရာန႔ဲ ရိုက္ခ့ဲတာပါ...။ (ဒါက ႀကံဳၾကြား...။ အဟက္...။)

အဲဒီ ဖုန္းန႕ဲ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ႏွစ္နီးပါး ႏွစ္ပန္းလံုးေနခ့ဲပါတယ္...။ ေတာ္ေတာ္လည္း အၾကမ္းပတမ္းခံပါတယ္...။ ၀ရန္တီေတာင္ လာမာ့္ ၁၆ ရက္ေန႔မွ ကုန္မွာ...။ ဒီၾကားထဲ ဖုန္းက ေရထဲက်သြားလို႔ ဒုက္ခ ေရာက္သြားေသးတယ္...။ ေျခာက္ေအာင္ ျပန္သုတ္ၿပီး ပါ၀ါျပန္ဖြင့္ေတာ့ ... အမယ္... ဘသားေခ်ာက အလုပ္မပ်က္ ဆက္လက္ ခ်ီတက္ဆဲပဲ...။ ဘာဆိုဘာမွ မျဖစ္တာ...။

ေနာက္တစ္ခါက်ေတာ့ Memory Card ေၾကာင္လို႔ ဖုန္းသံုးမရတာ ျဖစ္သြားတာ...။ သူက နဂို ပါလာတာက 512 MB...။ သီခ်င္း အပုဒ္ေရ ရာေက်ာ္လာတန႔ဲ အဆင္မေျပေတာ့... သူ႔ထက္ ပမာဏ ပိုမ်ားတ့ဲ 2 GB ကဒ္ ၀ယ္ထည့္လိုက္တယ္...။ ၅-၆ လေလာက္လဲ ၾကာေရာ...ကဒ္က ရုတ္တရက္ႀကီး အလုပ္မလုပ္တာ... ဖုန္းပါ ေ၈ြက္သြားတယ္...။ အစက ကဒ္ေၾကာင္တာ မသိဘူး..။ ဖုန္းကိုပဲ ပါ၀ါ ဖြင့္လိုက္ ပိတ္လိုက္န႔ဲ လုပ္ေနတာ... ဘယ္လိုမွ တက္မလာတ့ဲအဆံုး ဒီအတိုင္း လက္မိႈင္ခ်ေနလိုက္ရတယ္...။ အဲဒီတုန္းက ဂ်ိဳဟိုးမွာ ၃ ရက္ေလာက္ ေရာက္ေနတာ...။ အဲဒီ ၃ရက္ေလာက္မွာ အားလံုးန႔ဲ အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားေရာ...။ အဲဒါန႔ဲ စလံုးကို ျပန္ေရာက္တာန႔ဲ ဖုန္းကို ဆိုင္ မပို႔ခင္ ေနာက္ဆံုး try မယ္ဆိုၿပီး... ကဒ္ကို ထုတ္...။ ၿပီးေတာ့ ျပန္သြင္း... ဖုန္းကို ပါ၀ါ ျပန္ဖြင့္ လုပ္လိုက္တာ... ေကာင္းသြားေရာ...။ အဲဒါပဲ...။ ေျပာခ်င္တာက ဖုန္းက ေတာ္ေတာ္ အသံုးခံတယ္လို႔ ေျပာခ်င္တာ...။ ဒီအထိကို ဖုန္းကို ကန္ထရိုက္ မသံုးပဲ... Prepaid န႔ဲသံုးေနတာ...။

ေနာက္ေတာ့ အေၾကာင္းေၾကာင္းေသာ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ အေၾကာင္းေတြ ဖန္လာေတာ့ Contract ဖုန္းေတြကို သံုးဖို႔ အေၾကာင္း ျဖစ္လာတယ္...။ အဲဒါန႔ဲ ဘယ္ေအာ္ပေရတာက ဘယ္လို ဆားဗစ္ေပးၿပီး ဘယ္လို ေစ်းခ်ိဳတယ္ ဆိုတာ စစ္စစ္ေပါက္ေပါက္ လိုက္ရွာၿပီး သကာလ Star Hub က per second billing ကို ႏွစ္သက္ၿပီး ဒီႏွစ္ တရုတ္ႏွစ္ကူး ပရိုမိုးရွင္းမွာ ေမ်ာက္အုန္းသီးရဖို႔ အေၾကာင္းဖန္လာပါေတာ့တယ္...။

ကဲ..ကဲ ဒီေန႔ေတာ့ ဒီေလာက္ပဲကြယ္...။ တစ္ျခားေန႔ေတြမွ ဘယ္အုန္းသီးရသလဲဆိုတာ ဒီေမ်ာက္ကပဲ အဲ..အဲ ကၽြန္ေတာ္ကပဲ ဆက္ေရးပါေတာ့မယ္...။ တာ့တာ...။

စကားမစပ္ပါ...။ အေပၚက ေျပာခ့ဲတ့ဲ အာရပ္ဆိုင္ဆိုတာ ဆီရန္ဂြန္းတို႔ Little India တို႔ ေလာက္နားက မူစတာဖါး ဆိုင္ကို ေျပာတာပါ...။ သူ႔ဆိုင္က ေရာင္းကုန္ေတြဟာ အျပင္ကထက္ အမွန္တကယ္ ေစ်းခ်ိဳပါတယ္...။

Thai Food @ Golden Mile Supermarketႊ

ၿပီးခ့ဲတ့ဲ အပါတ္က တနဂၤေႏြေန႔မွာ တစ္နယ္တစ္ေက်းက ဧည့္သည္ သူငယ္ခ်င္းေရာက္လာလို႔ သူ႔အေၾကာင္းျပၿပီး စလံုးက ဂိုးဒင္းမိုင္းနားမွာ ထိုင္းစာေတြ သြားစားျပန္ပါတယ္...။ သိပ္မစားျဖစ္ပါဘူး...။ ေလးေယာက္ကို ဟင္းငါးမ်ိဳး၊ ေျခာက္မ်ိဳးပဲ မွာလိုက္တယ္..။ မကုန္မွာစိုးလို႔ေလ..။ တစ္ကယ္လဲ မကုန္ၾကပါဘူး...။ မွာစားတ့ဲ ဟင္းေလးေတြကေတာ့ သိပ္မထူးဘူး...။ ဒီလိုပါပဲ...။ မီႏူးထဲက ေကာင္းႏိုင္းရာရာ ပံုေလးေတြ လက္ညိဳးေထာက္ၿပီး မွာလိုက္တာပဲ...။ ဆိုင္နာမည္က Daeng Din ဆိုလား...။ Disco Club မေရာက္ခင္မွာ သစ္လံုးအိမ္လိုလို ဘာလိုလိုန႔ဲ...။ ၃-၄ ခါေလာက္ေတာ့ သြားစားလာၿပီးၿပီ...။ ဆိုင္နာမည္ကို တစ္ခါမွ မမွတ္ျဖစ္ဘူး...။ ေနာက္တစ္ခါမွ မွတ္လာေပးမယ္...။ (အင္း... ဒီတစ္ပါတ္ေတာ့ အစားအေသာက္ေတြခ်ည္းပဲ တင္မိေနပါလား...။ Food Blog ေတာ့ ျဖစ္ေတာ့မွာပဲ...။)

၁။ ပင္လယ္စာသုပ္ ( ยำทะเล -Yum Hta Lay)


အစက စားခ်င္တာက ေက်ာက္ပြင့္သုပ္...။ မီႏူးထဲမွာ ေက်ာက္ပြင့္သုပ္ မရွိပဲ ၾကာဇံသုပ္ ရွိတယ္...။ ဒါေပမ့ဲ သူရုိ႔ ၾကာဇံသုပ္ထဲမွာ ေက်ာက္ပြင့္ ထည့္တတ္ေလေတာ့ သူ႔ကို ၾကာဇံသုပ္ထဲထည့္တ့ဲ ပင္လယ္ထဲကဟာလို႔ မွာလိုက္တယ္...(ေက်ာက္ပြင့္ကို ဘယ္လိုေခၚရမွန္းမသိလို႔...။) အဲဒါန႔ဲ မွာတာ ေရာက္လာေတာ့ ပုဇြန္၊ ကင္းမြန္၊ ျပည္ႀကီးငါး စတာေတြကို သုပ္ထားတ့ဲ ပင္လယ္စာသုပ္ေတြ ျဖစ္ေနတယ္..။ ေကာင္းေရာ...။ ကင္းမြန္န႔ဲ ျပည္ႀကီးငါးကို ဧည့္သည္ေတြ ပန္းကန္ထဲ အတင္းထည့္ၿပီး က်န္တ့ဲ ပုဇြန္ေတြကိုေတာ့ ကိုယ္ပဲ အနစ္နာခံၿပီး စားေပးလိုက္တယ္...။

၂။ ၾကက္အေရခြံေၾကာ္ (หนังไก่ทอด - Nang Kai Htort)

အဲဒီေန႔က သြားတ့ဲသူတိုင္း အႀကိဳက္ေတြ႔တ့ဲ အစားစရာလို႔ ေျပာရမယ္...။ ၃ ပြဲေတာင္မွာစားၾကတယ္...။ ကိုလက္စထေရာပါမွာေပါ့လို႔ တစ္ေယာက္က ၀င္ေျပာတယ္...။ ကြၽႏ္ေတာ္က ေျပာလိုက္တယ္...။ ကြၽတ္ေနေအာင္ ေၾကာ္ထားတာ အဆီေတြ ဘယ္က်န္မွာလဲလို႔...။ ဆင္ေျခေတြ ဆင္ေျခေတြ...။ ျဖစ္ကာမွ ျဖစ္ေရာေအ...။ စားခ်င္ေနတာကို...။ ဟာဟ

၃။ ဖါးၾကက္သြန္ျဖဴေၾကာ္ (กบทอดกระเทียม -Koph Htort KrThaem)



နတ္ရွင္ေနာင္ၾကာ္လို႔ ကိုေဂ် ေျပာတ့ဲဟာ...။ အသားက ၾကက္သားထက္ေတာင္ ႏူးညံ့ေသးတယ္...။ သူလဲ ၾကက္သြန္ျဖဴဆီသတ္န႔ဲ အေျခာက္ ခ်က္ ထားတာ...။ အေျခာက္ခ်က္ ဆိုတာက ဟုိမေရာက္ဒီမေရာက္ ေမာင္မစ္စက ခ်က္တာ မဟုတ္ဖူး...။ ဆီေျခာက္ေျခာက္န႔ဲ ေၾကာ္ထားတာကို ေျပာတာ...။ သံုးေလးေခါက္ေလာက္ ေရာက္ဖူးေနတ့ဲ မဲမ္ဘာတစ္ေယာက္က ႀကိဳက္တယ္ဆိုလို႔ မွာေပးတာ...။ ကိုယ္တို႕ကေတာ့ ၾကက္အေရခြံေၾကာ္န႔ဲ မလဲႏိုင္ေပါင္...။

၄။ တုန္႔မ္ ယမ္း ဟင္းခ်ိဳ ( ต้มยำทะเล - Toam Yum Hta Lay)


စားၿပီးမွ ဓါတ္ပံုရိုက္တင္ဖို႔ သတိရသြားလို႔ အိုးထဲက ကပ္သပ္က်န္တာေလးပဲ ရိုက္တင္ေပးလိုက္တယ္...။ ေရွာက္ရြက္မပါေတာ့ အနံ႔က တစ္မ်ိဳး ျဖစ္ေနတယ္...။ ပင္လယ္စာ တု႔ံယမ္းပါပဲ...။ အခ်ဥ္မႈန္႔ မသံုးပဲ သံပုရာသီးႏိုင္ႏိုင္ ညွစ္ထားလို႔ ထင္ပါ့...။ အရည္ေလးက ေသာက္လို႔ ေကာင္းတယ္...။

၅။ ထိုင္းစတိုင္ သေဘာၤသီးေထာင္း( ซ่ม-ตำ(ตำไทย) -Somh Dum [Dum Thai])

သေဘာၤးသီေထာင္းကေတာ့ သၾကားပါေလရာန႔ဲ ငရုတ္သီမ်ားမ်ားန႔ဲဆိုေတာ့ ေခ်ာမဒီမ်ား ရႈးရွဲၾကေလသတည္းေပါ့...။ တစ္ေယာက္က သေဘၤာသီးျခစ္တာ မျမင္ဖူးလို႔ အထူးအဆန္းျဖစ္ေနေသးတယ္...။

၆။ ငါးသံပုရာေပါင္း ( ปลานึ่งมะนาว - Pala Nuang Mah Nao)
သူက အေပၚက ဟာေတြ ေရာက္လာၿပီး စားေနတုန္း ေတာ္ေတာ္ၾကာမွ ေရာက္လာတာ...။ သိပ္မစားျဖစ္ၾကဘူး...။ မေန႔က ငါးေတာ့ အရသာ အရင္ေန႔ေတြကလို လွ်ာသိပ္မေတြ႔ဘူးထင္လို႔ .. တစ္ျခမ္းေလာက္ပဲ စားျဖစ္တယ္...။ ကိုယ္မႀကိဳက္လို႔ ပါလာတ့ဲ မဲန္ဘာေတြကို မစားမေနရေအာင္ အတင္းပဲ အိုးထဲက ခပ္ၿပီး သူရို႔ ပန္းကန္ထဲ ထည့္လိုက္တယ္...။ အင္းေလ...သူတို႔လဲ အမ်ားႀကီး မဟုတ္ေတာင္ ျမည္းလိုက္သည္ ျဖစ္သြားေအာင္ပါ ...။ ဧည့္၀တ္ေက်တယ္ေပါ့ေလ...။ ဟီဟိ အမွန္က ငါးတစ္ေကာင္လံုး မစားပဲ က်န္ေနခ့ဲရင္ ႏွေျမာလို႔....။
သိပ္မလတ္ဖူးလို႔ စားၿပီးမွ ေျပာျဖစ္တယ္...။ SeaBass ဆိုတ့ဲငါးကို လုပ္ထားတယ္ ေျပာတာပဲ...။ ငါးအသားက ဖြယ္တယ္တယ္န႔ဲ...။ ေနာက္တစ္ခါ မစားေတာ့ဘူး...။ ဒီေကာင္က ကိုယ္အေနန႔ဲ ေျပာရရင္ မတန္ဘူးပဲ...။ အစိတ္ေတာင္...။ ဟြန္႔...။ ေကာင္းလဲ မေကာင္းပဲန႔ဲ...။ မွာမစားၾကန႔ဲ...။ ေရခ်ိဳငါးန႔ဲဆိုရင္ေတာ့ တစ္မ်ိဳးေကာင္းမလားပဲရယ္...။

၇။ ဇင္းမယ္၀က္အူေခ်ာင္း

၀က္အူေခ်ာင္းကေတာ့ က်ိဳင္းတံု ၀က္အူေခ်ာင္းေလာက္ မေကာင္းေပမ့ဲ နည္းနည္းေတာ့ အရသာခ်င္းက နီးစပ္ေနေတာ့ အာသာေျပ စားလာခ့ဲတယ္...။ ဆႏြင္းန႔ံ နည္းနည္းနံတယ္...။ မီးခိုးန႔ံလဲနံေသးတယ္...။ မေကာင္းေပမ့ဲ အခြင့္ရရင္ ထပ္စားခ်င္ေသးတယ္ဟာ...။

ေကာက္ညွင္းေပါင္းန႔ဲ စားၾကတယ္...။ အေအးကေတာ့ မာလကာသီးေဖ်ာ္ရည္ မွာေသာက္တယ္...။ ေထြရာေလးပါး စကားစျမည္ ေျပာရင္း ထမင္းလံုးစီၾကတယ္...။ ေနာက္ေတာ့ ဖူနန္ဘက္ ျပန္လာ...။ အေပၚက ဖုကုဒ္မွာ အေအး ေသာက္ၾက...။ ေရခဲသုပ္ေခၚမလား... ေရခဲကို မြေနေအာင္ ျခစ္ပံုထားတ့ဲ အေပၚမွာ ကိုယ္ႀကိဳက္တ့ဲ အသီးယိုေတြကို ထည့္ေပးတာ...။ အတတ္စမ္းၿပီး မီႏူးထဲမပါတ့ဲ ဖန္အိမ္ထဲက မသိတ့ဲ ဟာေတြကို ေရာခိုင္းလိုက္တယ္...။ ေနာက္မွ စားၾကည့္မွ သိေတာ့တယ္...။ ၾသဇာသီးကို ယိုထိုးထားတာ...။ ၃ က်ပ္တ့ဲ...။
ေနာက္ထန္းသီးန႕ဲ တူတ့ဲဟာ ေတြ႕ခ့ဲတယ္...။ ဗမာလို ဘယ္လို ေခၚရမွန္းမသိဘူး...။ သူက ကိုက္လိုက္ရင္ သြားေတြမွာ ကပ္ကပ္ေနတတ္တ့ဲ အသီး...။
အကင္စားခ်င္တယ္လို႔ ညည္းလိုက္တာ...။ အဲဒါန႔ဲ ေနာက္တစ္ပတ္ကို သြားစားဖို႔ ယာယီ သတ္မွတ္လိုက္ရင္း အိမ္ျပန္ခ့ဲတယ္...။ အဲဒါ ဟိုတစ္ေန႔က ေန႔လည္စာ သတင္းေပါ့...။ ေရာသမေမႊ လုပ္လုိက္တာ...။

ေခါက္ဆိမ့္ (သို႔) က်ိဳင္းတံုမုန္႔တီ (သို႔) Keng Tung Shan Spaghetti

အခုတစ္ေလာ ပါးစပ္ လပ္ကီး ေကာင္းေနတယ္...။ စားေကာင္းေသာက္ေကာင္းေတြန႔ဲခ်ည္းတိုးေနတယ္...။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဒီေန႔မနက္ စားခ့ဲရတ့ဲ အဓိက Main Dish ကို ဦးစားေပး တင္ျပပါမယ္...။ က်ိဳင္းတံုမုန္႔တီ (သို႔) ရွမ္းလို ေခါက္ဆိမ့္ လို႔ ေခၚတ့ဲ က်ိဳင္းတံု ရွမ္းရိုးရာ မုန္႔တီ အေၾကာင္းပါ...။ လြယ္လြယ္ေျပာရရင္ေတာ့ ခရမ္းခ်ဥ္သီးအႏွစ္န႔ဲ ေတာက္ေတာက္စင္းထားတ့ဲ ၀က္သားမ်ား ထည့္ျပဳတ္ထားတ့ဲ ဟင္းရည္ထဲကို နန္းႀကီးထည့္ၿပီး စားရတ့ဲ ရွမ္းတိုင္းရင္းသား ရိုးရာ အစားအစာ ျဖစ္ပါတယ္...။
ဒီမုန္႔တီကို ကေန႔မနက္က တိုပါးယိုး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ စင္ကာပူေရာက္ ရွမ္းမိသားစုမ်ားက အလွဴဒါန ျပဳတာ ျဖစ္ပါတယ္...။
ဒီပံုကေတာ့ က်ိဳင္းတံုမုန္႔တီ သို႔မဟုတ္ ေခါက္ဆိမ့္လို႔ ေခၚတ့ဲ ရွမ္းစပက္ဂက္တီ ျဖစ္ပါတယ္...။

ျပဳလုပ္ပံုအဆင့္ဆင့္ကိုေတာ့ တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္ တင္ျပသြားပါမယ္။ပထမဦဆံုး ၾကက္သြန္နီ/ျဖဴမ်ားကို ႏြာၿပီး ေတာက္ေတာက္စင္းပါမယ္...။

အဲဒီေနာက္ ၀က္သား (သုံးထပ္သား)ကို အေနေတာ္ တစ္မတ္သား အတံုးေလးမ်ား ျဖစ္ေအာင္ တံုးရပါမယ္...။ ဒီပံုကေတာ့ တံုးၿပီးသား ၀က္သားမ်ား ျဖစ္ပါတယ္...။

ၾကက္သြန္န႔ဲ တံုးၿပီးသား ၀က္သားမ်ားကိုမီးအေနေတာ္ ျမွင္းျမွင္းေလးန႔ဲ ခ်က္ေပးရပါတယ္...။ တည္ေနခ်ိန္မွာ တစ္ေယာက္က ေယာက္မန႔ဲ အဆက္မျပတ္ ေမြေပးရပါတယ္...။ အိုးဖင္ ၾကက္သြန္ကပ္သြားမွာ စိုးလို႔ပါ။

ဆီသတ္ၿပီးလို႔ က်က္ေလာက္ၿပီထင္ရင္ အိုးႀကီးထဲကို ေျပာင္းထည့္ၿပီး ပဲပုပ္ခ်ပ္မ်ား အိုးထဲ ထည့္ေပးရပါတယ္...။ ေရထည့္ေပးၿပီးတ့ဲေနာက္ မီးျပင္းျပင္းန႔ဲ အဆက္မျပတ္ ေမႊေပးလို႔ အိုးထဲက ဟင္းအႏွစ္မ်ား ပြက္ပြက္ဆူလာၿပီဆိုရင္ျဖင့္ မီးဖိုေပၚက ခ်လို႔ ရပါၿပီ...။

တစ္ေယာက္က ဟင္းအႏွစ္မ်ား တည္ေနခ်ိန္မွာ က်န္တ့ဲ တစ္ေယာက္က နံနံပင္ကို လွီးၿပီးႏွမ္းေထာင္း ျဖဴးထားရပါမယ္...။ တစ္လက္စတည္းမွာပဲ တရုတ္စကား၀ါပြင့္မ်ားကို ျပဳတ္ထားရပါမယ္...။ တရုတ္စကား၀ါပြင့္ဆိုတာ ေအာက္က ပံုပါ...။ ဗမာျပည္ က်ိဳင္းတံုၿမိဳ႔ကေန စင္ကာပူကို ဒီပြဲအတြက္ စပါယ္ရွယ္ Export သြင္းလာတာပါ...။


အဆာပလာအျဖစ္ကေတာ့ ၀က္ေခါက္ေၾကာ္ေပါ့...။
ကဲ...။ လိုအပ္တာေတြ ျပင္ဆင္ၿပီးသြားရင္ေတာ့ စားေသာက္ဖို႔ အသင့္ ျဖစ္ေနပါၿပီ...။ ပထမဦးဆံုး မုန္႔တီကို ပန္းကန္လံုးထဲထည့္ပါ...။ (စကားမစပ္... ပံုထဲက မုန္႔တီပန္းကန္ထဲကို ဟင္းရည္ေလာင္းထည့္ေပးၿပီး ပဲေပးေနတ့ဲသူက အဲ..အဲ... မုန္႔တီပြဲ ျပင္ဆင္ေပးသူက ကမကထ ျပဳလုပ္တ့ဲ အစ္မႀကီးပါ...။)


ၿပီးရင္ တရုတ္စကား၀ါပြင့္ကို ထည့္ပါ...။ ပြက္ပြက္ဆူေနတ့ဲ ဟင္းရည္အႏွစ္ကို ပန္းကန္လံုးထဲ ေလာင္းထည့္ပါ...။ ႏွမ္းေထာင္းျဖဴးထားတ့ဲ နံနံပင္ေလးအုပ္လိုက္ပါ...။ ဆားအေပါ့အငန္ကေတာ့ ကိုယ့္အႀကိဳက္ကို လိုက္လို႔ ခ်င့္ခ်ိန္ထည့္ႏိုင္ပါတယ္...။ အဲဒီအခါမွာ စားခ်င္စဖြယ္ က်ိဳင္းတံု မုန္႔တီပူပူေလး ရရွိပါၿပီ...။


၀က္ေခါက္ေၾကာ္ပြန႔ဲတြဲဖက္ၿပီး သံုးေဆာင္ႏိုင္ပါၿပီ...။
စကားမစပ္ပါ...။ မေန႔က အဲဒီ မုန္႔တီ အတြက္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွ ၀က္သားခုတ္ကူတာ လက္မွ ေသြးေျခဥသြားတယ္...။ လုပ္အားေပးသူမ်ားကို က်ိဳင္းတံုမုန္႔တီေၾကာ္န႔ဲ ျပန္ဧည့္ခံပါတယ္...။ ေအာက္ကပံုမွာ ငမ္းသြားႏိုင္ပါတယ္...။

၀ခေ္းမိႈင္းတ'း (OR) Shan State Day (OR)ရွမ္းျပည္နယ္ေန႔

မဂၤလာပါ ဘေလာ့ဂ္ၾကြလာ မိတ္သဟာ အေပါင္းတို႔ခင္ဗ်ာ...။
၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ေဖေဖၚ၀ါရီလ ၇ ရက္ေန႔ဟာ ၆၁ ႏွစ္ေျမာက္ ရွမ္းျပည္နယ္ေန႔ ျဖစ္ပါတယ္...။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္း ေနထုိင္ၾကတ့ဲ ရွမ္းတိုင္းရင္းသားမ်ားဟာ ဒီေန႔ေရာက္တိုင္း ရွမ္းျပည္နယ္ေန႔ အထိမ္းအမွတ္ ပြဲေတာ္ကို စဥ္ဆက္မျပတ္ က်င္းပခ့ဲၾကပါတယ္...။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔မွာေတာ့ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္ကတည္းက စၿပီး ႏွစ္စဥ္မျပတ္ က်င္းပခ့ဲၾကတတယ္လို႔ မွတ္တမ္းမွတ္ရာမ်ားအရ သိရွိရပါတယ္...။
ဒီႏွစ္မွာလဲပဲ စင္ကာပူေရာက္ ရွမ္းညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ား စုစည္းၿပီးေတာ့ ရွမ္းျပည္နယ္ေန႔ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ပြဲေတာ္တစ္ခုကို က်င္းပခ့ဲၾကပါတယ္။
ပြဲေတာ္ မက်င္းပခင္ ၅ရက္အလိုမွာတုန္းက ရိုးရာမပ်က္ ရွမ္းလို "တူဂ္းသူး" ျမန္မာလို "တုတ္ဆူး" ေခၚ Carol Singing သေဘာမ်ိဳး တစ္အိမ္တက္ဆင္း သီခ်င္းဆိုၾကတ့ဲ အစီအစဥ္ လုပ္ခ့ဲၾကပါတယ္...။
ေဖေဖၚ၀ါရီလ ၇ ရက္ေန႔မွာေတာ့ East Coast မွာ BBQ အစီအစဥ္ေလး လုပ္ၾကပါတယ္...။ စင္ကာပူမွာ ေရာက္ရိွေနတ့ဲ ရွမ္းညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ား အားလံုးနီးပါး (တစ္ခ်ိဳ႕ မအားလပ္လို႔ မလာႏိုင္တာကလြဲၿပီးေတာ့) ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ၀ိုင္းဖြဲ႕စားေသာက္ တီးမႈတ္ ကခုန္ခ့ဲၾကပါတယ္...။
ေအာက္မွာေတာ့ ပြဲေတာ္ညအတြင္းက မွတ္တမ္းတင္ခ့ဲတ့ဲ ပံုတစ္ခ်ိဳ႔ကို မွ်ေ၀ေပးထားတာ ျဖစ္ပါတယ္...။
ပထမဆံုးပံုကေတာ့ ဘာဘီက်ဴး ကင္ေနၾကတ့ဲပံုပါ...။ Let's BBQ!!!





မဳးေလရွဴည္း... ဂ်ီ,ခေိူ၀့္... ဂ်ီ,ခေိူ၀့္...
ကင္မယ္...စားမယ္...။ လာၾကေဟ့...။



ရွဴည္း... ယဳ,မဳး ရွိမ္က၀္ ခေိူ၀့္ဂ', ပြတ္းလူင္ခြင္ရွ၀္း...။ နာ့ၾကက္သားတံုးႀကီး လာမလုန႔ဲ...။ Dun dare to eye on my chicken drumlet... :D lolz....



~~၀ခေ္း....၀ခေ္းမိႈင္းတ'း... ~~ ရွြင့္ဂ၊မ္းလူည္;ဂခေ္


မဳးေလ;... ရွ၀္းဂဳ;လမ္း၀ူင္း... Let's Dance!!! တူတူကရေအာင္လား...။


All the fotos and video were taken juz using Phone Camera function built-in from Sony Ericsson W960i, pls bare the quality... (မသိမသာေလးန႔ဲ ဆိုနီဖုန္းကို ကပ္ၾကြားသြားတာ...။) တီဇက္ေအကိုေတာ့ သတိရမိသား...။ သူပါလာရင္ သူ႔အုန္းသီးန႔ဲ ေကာင္းေကာင္းေလး ရိုက္ေနမွာ...။ သူ႔ဖုန္းေခၚေတာ့ သူ႔ရည္းစားက ကိုယ္စားေျဖ ေျဖေနေတာ့တာပဲ...။ လူႀကီးမင္း..လူႀကီးမင္းန႔ဲ...။ ေမာင္ရင္ ငတ္ေပါ့ကြယ္...။

CJ7 သို႔မဟုတ္ ထင္သေလာက္ မေအာင္ျမင္ေသာ စတီဖင္ေခ်ာင္း၏ ဟာသကားသစ္တစ္ကား

ဒီေန႔ေတာ့ အားေနတာန႔ဲ အစ္ကို႔ကို ေခၚ ၿပီး sneak view ျပေနတ့ဲ CJ7 ရုပ္ရွင္ကို သြားၾကည့္လာတယ္...။ အခု နာမည္ႀကီးတန္း၀င္လာတ့ဲ စတီဖင္ေခ်ာင္း (Kung Fu Hustel ရိုက္ကူး/သရုပ္ေဆာင္သူ) ပါ၀င္သရုပ္ေဆာင္ ကိုယ္တိုင္ ဇာတ္ညႊန္းေရး၊ ကိုယ္တိုင္ ၀င္ရိုက္ ဒါရိုက္တာ လုပ္တ့ဲ ကား ျဖစ္ပါတယ္...။ ကေလးမ်ားအတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီး ရိုက္ထားတ့ဲ ကားျဖစ္ေၾကာင္းကို ရံုထဲေရာက္ၿပီး နာရီ၀က္ေလာက္မွ သိလိုက္ရပါတယ္။ ၾကည့္ေပ်ာ္တ့ဲ ကားတစ္ကားပါ။ ကေလးသရုပ္ေဆာင္ေလး မဆိုးဘူး...။ အျပစ္ကင္းတ့ဲ မ်က္ႏွာေပးေလးန႔ဲ သူ႔ဇာတ္ရုပ္ကို သူ ပီပီျပင္ျပင္ သရုပ္ေဆာင္ သြားႏိုင္တယ္...။ ဒီကားက စတီဖင္ေခ်ာင္းဇာတ္ရုပ္ သိပါမေပၚပဲ ကေလးကို အသားေပး ရိုက္သြားတ့ဲ ကား ျဖစ္ပါတယ္...။ ကေလးေလးကလဲ ပိုင္ႏိုင္စြာ သရုပ္ေဆာင္ သြားပါတယ္...။
ဇာတ္လမ္းအက်ဥ္း ေျပာရရင္ေတာ့ စတီဖင္ေခ်ာင္းက ပညာမတတ္တ့ဲ ေဆာက္လုပ္ေရး အလုပ္ၾကမ္းသမား၊ ကေလးတစ္ေယာက္ အေဖ မုဆိုးဖို ျဖစ္ပါတယ္...။ သူ႔သားကို ေက်ာင္း၀တ္စံုေတာင္ အႏိုင္ႏိုင္ ဆင္ေပးရရွာတ့ဲ ဆင္းရဲသား လူတန္းစားေပါ့...။ တစ္ေန႔မွာ သူ႔သားေလးအတြက္ အရုပ္၀ယ္မေပးႏိုင္လို႔ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ၿပီး လမ္းေဘး အမိႈက္ပံုက ေကာက္လာတ့ဲ အရုပ္ေလးတစ္ရုပ္ကို ေပးပါတယ္...။ တစ္ကယ္ေတာ့ အဲဒီ အရုပ္ကေလးဟာ တစ္ျခားၿဂိဳဟ္က လာတ့ဲ ၿဂိဳဟ္သားေတြဆီက က်န္ရစ္ခ့ဲတ့ဲ ၿဂိဳဟ္သားေလး ျဖစ္ေနပါတယ္...။ အဲဒီမွာ...

ပိတ္ကားေပၚ ဆက္လက္ၾကည့္ရႈပါကုန္...။ ဒီကားကို စတီဖင္ေခ်ာင္းရ႕ဲ အရင္ကား ကြန္ဖူးဟပ္စ္တယ္လို တန္းမီမယ္လို႔ ထင္ထားေပမ့ဲ မွန္းခ်က္န႔ဲ ႏွမ္းထြက္ မကိုက္ပါဘူး...။ ၾကည့္ေပ်ာ္တ့ဲ သာမာန္ မိသားစုကားေလး တစ္ကားပါ...။ ကေလး ပညာေပးကားတစ္ကား ျဖစ္ပါေၾကာင္း...။