Saturday, November 1, 2008

Freedom

ျမန္မာျပည္ကို လြမ္းတယ္...။
ေနးတစ္ထဲမယ္ တစ္ေယာက္က တစ္ေနရာကို ခရီးထြက္စရာရွိလို႔ သူငယ္ခ်င္းကို ေခၚတယ္တ့ဲ...။
အေခၚခံရတ့ဲ တစ္ေယာက္ ကင္မရာအိုး...။
သူ႔ကင္မရာက ထြက္တ့ဲပံုေတြဆို ကိုယ္က ေစာင့္ၾကည့္ေနရတယ္...။
လွခ်က္...။
လူက အႏုပညာအခံကလဲ ရွိေတာ့ ႐ိုက္လိုက္တ့ဲ ပံုတိုင္းက Message တစ္ခုခုကို အၿမဲေပးေနတတ္တယ္လို႔ ကိုယ္ခံစားရတယ္...။
ေခၚတ့ဲ သူငယ္ခ်င္းက စားစရာ၊ ေနစရာ အဆင္သင့္တ့ဲ..။ ကင္မရာန႔ဲ လိုအပ္တာေတြပဲ ယူလာခ့ဲပါတ့ဲ...။
ကင္မရာမဲန္းကေတာ့ လိုက္သြားမ့ဲ ပံုစံပါပဲ...။

ေျပာခ်င္တာကေတာ့ သူတို႔မ်ား တစ္ခုခု လုပ္မယ္ဆို ေကာက္ကက္ လုပ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္ပါႏိုင္ၾကတယ္...။

အားက်မိတာေလးပါ...။

သူျပန္လာရင္ေတာ့ ပံုေကာင္းေလးေတြ ငမ္းရဦးမွာပ...။

4 comments:

  1. သုူ႕ဘဝနဲ႕သူ ကိုယ္႕ဘဝနဲ႕ ကိုယ္ေပါ႔ေလ။ ဘယ္တတ္နိုင္ပါ႕မလဲ။

    ReplyDelete
  2. ဟယ္.. တစ္ေယာက္တည္းၿဖစ္တုန္း လိုက္သြားေနာ္။
    ေနာက္ဆို ဒီထက္ပိုမလြယ္ဘူး။

    ReplyDelete
  3. ဟုတ္ပါ႕ သားသားေတြ မီးမီးေတြ နဲ႕ ..ရွူပ္ေနမွာ....

    ReplyDelete
  4. ဒုကၡ...။ စာလဲ ေသခ်ာ ဖတ္ဘူး...။
    လြဲတာကေတာ့ အေသအခ်ာကို လြဲထားတာ...။

    အေခၚခံရတာက ကၽြန္ေတာ့္ေဘာ္ေဘာ္ (၁)..
    ေခၚတာက ကၽြန္ေတာ့္ေဘာ္ေဘာ္ (၂)..

    သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ခ်ိန္းေနတာကို ၾကည့္ၿပီး အားက်ေနတာ...။
    မသုက ကၽြႏ္ေတာ့္ကို ခ်ိန္းေနတာလို႔ ထင္တာက ပထမ အလြဲ (၁)
    အစ္မ ခင္ဦးေမက ကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်ိန္းတယ္လို႔ မသု ေကာ္မန္႔ဖတ္ၿပီး နားလည္သြားတာက အလြဲ (၂)
    ကၽြန္ေတာ္က မသုတို႔ မခင္ဦးေမတို႔ ေကာ္မန္႔ကို နားလည္မႈလြဲသြားတာက အလြဲ(၃)
    ျပန္ေရးလိုက္မယ္ဆိုၿပီး ေရးလိုက္ေတာ့ အလြဲ(၄)
    သိလဲ သိေရာ အလြဲ(၅) ျဖစ္တ့ဲ ဒီရီပလိုင္းကို ႏွိပ္လိုက္မေရာပဲ...။
    တိန္...။

    ReplyDelete