ရပ္ကြက္ထဲမွာဗ်ာ...။

ေအးဗ်ာ...။
ခင္ဗ်ားတို႔ေျပာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ၿမိဳ႔ကေလးမွာတုန္းက အရူးေတြၾကားမွာ ေနရတာကို ျပန္သတိရမိေသး...။
အဲဒီအရူးဟာျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက လမ္းသလားေနတာ ခုထိ မာမာခ်ာခ်ာ ရွိတုန္း...။
ပါးစပ္ကလဲ ပြစိပြစိန႔ဲ ...။ သူစိတ္တိုလာၿပီဆို (မရုိမေသဗ်ာ) မလံုမလဲ၀တ္ထားတ့ဲ ထမီကို လွန္ၿပီး ပုတ္ ပုတ္ျပတယ္...။ ပါးစပ္ကလဲ ပတ္... ပိန္ ဆိုၿပိး ေအာ္...။
ဘာအဓိပါယ္လဲ ဆိုတာေတာ့ သူမွ သိတာဗ်...။
သူ႔ကို ပတ္ပိန္ အရူးမလို႔ ေခၚတယ္...။
ေရဆို တစ္ခါမွ မခ်ိဳးဘူး...။ သူ႔အနား ေရာက္သြားရင္ နံသလား မေမးန႔ဲ...။
တစ္ခါသားမယ္ သူ႔ကို ဘယ္က အဖြဲ႔ကလဲ မသိဘူး... ဖမ္းခ်ဳပ္ၿပီး ေရခ်ိဳးေပးတာ ေတြ႔ဖူးတယ္...။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ အိမ္ရဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ စတည္းခ်ေလ့ရွိတယ္...။
အေတာ့ကို ခ်မ္းတ့ဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ၿမိဳ႕ကေလးမွာ သူႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း အခ်မ္းဒဏ္ကို တြန္းလွန္ခ့ဲသလဲ ဘယ္သူမွ မသိဘူး...။

သူရူးရတ့ဲ အေၾကာင္းရင္းကို ဘယ္သူမွ ဂဃနဏ မသိၾကဘူး...။
ေမြးခါစ ကေလး ေသသြားလို႔ ေသြးႏုႏု သားႏုႏုန႔ဲ စိတ္ေခ်ာက္ခ်ားသြားμ ရူးတယ္ ေျပာလိုေျပာရဲ႕...။
သူေဌးသမီးတ့ဲ... သူ႔ေယာက်္ား ကားေမွာက္ေသသြားလို႔ ရူးသြားတာတ့ဲ...။
သူ႔မိသားစုက အရူးဆိုၿပီး ၾကဥ္ထားတာတ့ဲ...။ သို႔ေပမ့ဲ စားစရာ ေသာက္စရာေလးမ်ား လာလာေပးတတ္တယ္တ့ဲ...။

ၿမိဳ႔ကေလးကို ဗီြအိုင္ပီေတြ လာၿပီဆို ရွိရွိသမွ် အရူးေတြက ဆိုင္ရာက လိုက္ဖမ္းၿပီး အခ်ဳပ္ထဲ ထည့္သိပ္ၾကတယ္...။
အဲဒီအခ်ိန္ဆို ေခြးေတြက တစ္စီစီ၊ အရူးေတြက ထြက္ေျပး၊ လိုက္ဖမ္းတ့ဲသူကလိုက္ဖမ္းန႔ဲ... လမ္းေပၚမွာ ဆူညံပြက္ေလာရုိက္လို႔ေပါ့...။
ေနာက္တစ္ပါတ္ေလာက္ ၾကာရင္ ျပန္လႊတ္ေပးတယ္...။ ဆံပင္ေတြ ကိုက္ေပးတာေပါ့...။ ညွပ္ေပးတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္...။
ကတ္ေၾကးန႔ဲ ကိုက္ေပးတာ...။
ပံုမက် ပန္းမက်န႔ဲ...။

သူလဲ တစ္ခါတစ္ေလ ၿမိဳ႔ကေလး ေဘးပတ္လည္က အမူးသမား မ်ားန႔ဲ တိုးမိရင္ မေခ်ာင္ေခ်ဘူး...။
လူစိတ္မရွိဘူး ေျပာရမယ္...။
အရူးေတာင္ မေရွာင္ အုပ္စုလိုက္ မုဒိမ္းက်င့္ၾကတယ္...။
မိုးလင္းေတာ့ အဲဒီ အရူးမက ေစ်းေရွ႔မွာ ငိုၿပီးေတာ့ အမူးသမားေတြကို ထိုင္ဆဲေနတာ ပက္ပက္စက္စက္ပဲ...။
သူေျပာတာေတြကို ၾကားမိမွ လူေတြက သြားတိုင္ၾကတာ...။
အကုန္မိကုန္ေရာတ့ဲ...။
၇ ႏွစ္ေယာက္ေတာင္ လို႔ ၾကားတယ္...။ (အဲဒီေနာက္ပိုင္း အစိမ္းေရာင္ ၀တ္တ့ဲသူေတြျမင္ရင္ သူဆဲၿပီး ထြက္ေျပးေနေတာ့တာပဲ...။)

အဲဒီ အမူးသမားေတြကေတာ့ နယ္ခံ မဟုတ္တာေသခ်ာတယ္...။
ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဒီေဒသ နယ္ခံကလူေတြက ဒီအရူးန႔ဲ ေန႔တိုင္း ေတြ႔ေနေတာ့ တစ္နည္းမဟုတ္ တစ္နည္း သံေယာဇဥ္ ျဖစ္ၾကတယ္...။
အရူးမ ေနမေကာင္းျဖစ္ရင္ ေဆးေတြ ၀ယ္ေပး၊ အစားအေသာက္ေတြ ၀ယ္ေပးန႔ဲ...။
အရူးမကလဲ သူ႔ကို သနားတ့ဲသူေတြက အိမ္ေခၚထားရင္ ဘယ္ေတာ့မွ တစ္ရက္ထက္ပို မေနဘူး...။
ထြက္ေျပးတယ္...။
လမ္းေပၚမွာပဲ ျပန္ေနတယ္...။

ေနာက္ေတာ့လဲ ကိုေဂ်႕ အရူးမလိုပဲ သားေၾကာျဖတ္ေပးလိုက္ရတယ္...။
တစ္ေလာက ၿမိဳ႔က ျပန္လာတ့ဲ အသိတစ္ေယာက္ကို ဘာရယ္ မဟုတ္ စကားစပ္လို႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ ခုထိ မာမာခ်ာခ်ာ ရွိတုန္းပဲတ့ဲ...။
တစ္ခါက ရပ္ကြက္ထဲမွာေပါ့ဗ်ာ...။