ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ မၿပီးဆံုးခ့ဲေသာ ပန္းခ်ီကား တစ္ခ်ပ္ (၆)

“ဟုတ္ပါဘူး...။ဟို.... လြင္မိုးကို ပံုျပင္ ေျပာျပမလို႔ပါ...။”
(ကြၽတ္... ဒီပါးစပ္ က ဘာေတြ ေျပာလိုက္တာလဲ....။
ဒါ... မင္းဒီစကားေတြ ေျပာရမွာ မဟုတ္ဘူးေလ....။
မင္းေျပာရမွာက တစ္ျခားကြ...။
ဒါ မဟုတ္ဘူး....။
အား..........................................။
အာဒံေရ....။
ဧ၀ကို ခ်စ္တယ္လို႔ ဘယ္လို ေျပာခ့ဲတာလဲဟင္....။
(တင္းပုတ္ႀကီး တစ္ရြယ္ရြယ္န႔ဲေတာ့ မေျပာေလာက္ခ့ဲဘူး ထင္တာပဲ...။)
ဘယ္က စြမ္းအားေတြန႔ဲ ေျပာခ့ဲတာလဲ....။
ကြၽန္ေတာ့္ကို ကယ္ပါဦး....။

ဒီေတာ့မွ လြင္မိုးက စိတ္သက္သာရာ ရသြားတ့ဲ ပံုန႔ဲ...။
“အင္... ပံုေျပာျပမယ္...။ ဘာပံုေျပာမွာတုန္း....။ ဘာလဲ ... လူကို ကေလးမ်ား မွတ္ေနလား....။ ကေလး မဟုတ္ဘူးေနာ္...။”
ဘာညာန႔ဲ .... စကားေတြ ဒလေဟာ ကရားေရလႊတ္ တတြတ္တြတ္ ေျပာေနေတာ့တယ္....။
ကြၽန္ေတာ့္ နတ္သမီးေလးမွ ဟုတ္ပါေလစ....။
ကြၽန္ေတာ္လဲ ေနပါေစေတာ့....။
သူစိတ္ခ်မ္းသာရင္ ၿပီးေရာေလဆိုၿပီး... သူ႔ကို ေျပာျပဖို႔ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ကို အေျပးအလႊား စဥ္းစားေနလိုက္ရတယ္...။

“တစ္ခါက ...တ့ဲ...။ ပုရြက္ဆိတ္ထီးတစ္ေကာင္ ရွိသတ့ဲ....။
“သူ႔မွာ ... ေမွာ္ဆန္ဆန္... ပဥလက္ဆန္ဆန္... ပညာရပ္ေတြ တတ္ကြၽမ္းပါသတ့ဲ...။
“တစ္ခါတစ္ေလ .. သူအားရင္ အဲဒီ ပညာရပ္ေတြ ကို ထုတ္ေဖၚျပသေလ့ ရွိသတ့ဲ....။
“သူေနတ့ဲ အရပ္မွာ တ့ဲ....။ သူ႔အေပါင္းအေဖၚ... ပုရြက္ဆိတ္အထီးေတြ ... ပုရြက္ဆိတ္အမေတြ လဲ ရွိသတ့ဲ...။
“တစ္ရက္.... သူရယ္... သူ႔သူငယ္ခ်င္း ပုရြက္ဆိတ္အမ သံုးေကာင္ရယ္... တူတူ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ၾကသတ့ဲ...။
“လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ရင္းန႔ဲ... ျဖဳတ္ဆို... ပုရြက္ဆိတ္အမ သံုးေကာင္ထဲက တစ္ေကာင္က ေပ်ာက္သြားပါေလေရာ...။
“ဒီမွာတင္ .. က်န္ခ့ဲတ့ဲ ပုရြက္ဆိတ္အမ ႏွစ္ေကာင္က ေမးသတ့ဲ...။
“အဲဒီတစ္ေကာင္ ဘယ္ေရာက္သြားလဲေပါ့...။ ပုရြက္ဆိတ္အထီးက ငါ့ကို နမ္းရင္ ေျပာျပမယ္တ့ဲ...။
“အမႏွစ္ေကာင္က မေျပာလဲ ေနဟာ ဆိုၿပီး... ဆက္ေလွ်ာက္သြားသတ့ဲ...။
“ဒါေပမ့ဲ သူတို႔ စိတ္ထဲမွာေတာ့... တစ္ႏံု႔ႏံု႔န႔ဲေပါ့...။ ဒီပုရြက္ဆိတ္အထီးေတာ့ တစ္ခုခုလုပ္လိုက္လို႔ ... ဟိုတစ္ေကာင္ ေပ်ာက္သြားတာေပါ့....။
“ဒီလိုန႔ဲ .. ဆက္ေလွ်ာက္ရင္းန႔ဲ.... တစ္ေနရာလဲ ေရာက္ေရာ... ျဖဳန္းဆိုၿပီး....”
ကြၽန္ေတာ္.. ဒီမွာ ခဏေလာက္ စကားစျဖတ္ၿပီး နတ္သမီးေလးကို အကဲခတ္ၾကည့္တယ္...။
သူ စိတ္၀င္တစား နားေထာင္ေနတာကို ေတြ႔ေတာ့မွ ပံုျပင္ကို ဆက္ေျပာေတာ့တယ္....။
“က်န္တ့ဲ .. ပုရြက္ဆိတ္အမႏွစ္ေကာင္ထဲက တစ္ေကာင္လဲ ေပ်ာက္သြားျပန္ေလေရာ....။”
နတ္သမီးေလး... မ်က္လံုးေလး ၀ိုင္းသြားတယ္...။
အသည္းယားလိုက္တာဗ်ာ...။
သူ႔ကို ကြၽန္ေတာ္ ခ်စ္လိုက္ရတာဗ်ာ...။
ကြၽန္ေတာ္ ပံုျပင္ကို ဆက္ေျပာလိုက္တယ္...။
“ေနာက္ဆံုး က်န္တ့ဲ ပုရြက္ဆိတ္ အမ ကလဲ အတင္းမရမက ေမးတာေပါ့...။
“ဘယ္သူရွိရမွာလဲ...။ အဲဒီ ေမွာ္ဆရာ ေယာင္ေယာင္ ပုရြက္ဆိတ္အထီးကိုေပါ့...။
“နင္ ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြကို .. ဘာလုပ္လိုက္တာလဲေပါ့...။
“ပုရြက္ဆိတ္အထီးကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္းပဲ...။ ငါ့ကိုနမ္းရင္ ေျပာျပမယ္တ့ဲ....။
“ဒီမွာတင္ ပုရြက္ဆိတ္အမက .. ေဒါမာန္ပြပြန႔ဲ ေ႐ွ႕ကေန ... ေဘာက္ဆတ္ေဘာက္ဆတ္.. ေလွ်ာက္သြားသတ့ဲ...။
“အဲဒီမွာပဲ... ျဗဳန္းဆိုၿပီး... အဲဒီ ေဘာက္ဆတ္ေဘာက္ဆတ္ေလး...
“အဲအဲ... တစ္ေကာင္တည္း.. က်န္ေတာ့တ့ဲ... ပုရြက္ဆိတ္မေလးလဲ ေပ်ာက္သြားျပန္ေရာတ့ဲ...။
ကြၽန္ေတာ္ ပံုျပင္ကို ဒီေနရာမွာ ခဏ ရပ္လိုက္ပါတယ္...။
နတ္သမီးေလးက .. ကြၽန္ေတာ္ဘာဆက္ေျပာမလဲဆိုၿပီး... ဆက္နားစြင့္ေနတယ္...။
ကြၽန္ေတာ္ ဘာမွ ဆက္မေျပာေတာ့မွ....
“သီဟ... အဲဒီေနာက္ဆံုးက်န္တ့ဲ ပုရြက္ဆိတ္မေလး.. ဘယ္ေရာက္သြားတုန္း...။” တ့ဲ...။