ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ မၿပီးဆံုးခ့ဲေသာ ပန္းခ်ီကား တစ္ခ်ပ္ (၄)

အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ .. လင္းခက္တို႔က သူတို႔ကို ေခၚမသြားဘူး ဆိုၿပီး.. ရန္ေတြ႔ေလရ႔ဲ...။
ကြၽန္ေတာ္လဲ ခဏေလာက္ အေမာေျဖၿပီး...သူန႔ဲ ေထြရာေလးပါး ေျပာျဖစ္တာေပါ့...။
သိတ့ဲအတိုင္းပါပဲ...။ ကြၽန္ေတာ္ကခ်ည္းပဲ .. အေျပာသမားပါ...။
သူကေတာ့ ...ထံုးစံအတိုင္း.. နားေထာင္သမား သက္သက္ေပါ့...။
ကြၽန္ေတာ္ကလဲ ... သူန႔ဲသာ ရွိေနမယ္ဆိုရင္ အခ်ိန္ေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ ကုန္လြန္ေနပါေစ...။
ဂရုမစိုက္ႏိုင္ပါဘူး...။ ႏိုင္ႏိုင္တို႔ .. လင္းခက္တို႔ကေတာ့... တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ .. ၀င္၀င္ေျပာၾကတာေပါ့...။
ေနာက္ေတာ့ ... သူတို႔ ေရွာင္ထြက္သြားၾကတယ္...။
အျပင္သြားစရာ ရွိတယ္ဆိုၿပီး ထြက္သြားၾကတယ္...။
ဒီလိုဆိုေတာ့လဲ ... လင္းခက္က မဆိုးရွာပါဘူး...။
သူန႔ဲ ကြၽန္ေတာ္ ႏွစ္ေယာက္သား က်န္ခ့ဲတယ္...။
ဒီေတာ့မွ သူလဲ ... မေနတတ္သလို ျဖစ္သြားတယ္...။
ဟုတ္မွာေပါ့...။ ကြၽန္ေတာ္ေတာင္ ... ဘာလုပ္ရမွန္း မသိေတာ့ဘူး...။
မသိတာက... ကြၽန္ေတာ္ ... ကြၽန္ေတာ့္ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ကို ဖြင့္ေျပာဖို႔ ႀကံစည္ေနလို႔ပါ...။
ေျပာဖို႔ စကားလံုးေတြကို ေရြးခ်ယ္ေနဆဲ...။
ဒါေပမ့ဲ .. ဒီအခ်ိန္ ေျပာလိုက္ရင္ သူကိုယ့္ကို စိတ္ဆိုးသြားမလားဆိုတ့ဲ အေတြးကလဲ ၀င္ေနတယ္...။
ေျပာလိုက္ရမလား...။
မေျပာေသးပဲ... ေနာက္မွ ... ဆိုရင္ ေကာင္းမလားေပါ့...။
ဒါေပမ့ဲ... ကြၽန္ေတာ္ အခု ေျပာလိုက္ရေအာင္လဲ သတ္တိမရွိဘူး ျဖစ္ေနတယ္...။
ဒီလိုန႔ဲ.... ႏွစ္ေယာက္စလံုး အေတြးကိုယ္စီန႔ဲ ၿငိမ္ေနမိတယ္...။
ေတာ္ေတာ္ ၾကာသြားတယ္...။
ေနာက္မွ ... သူတိတ္ဆိတ္ျခင္းကို ၿဖိဳခြဲလိုက္တယ္...။
ဒီေန႔ညကို ဘယ္သြားစရာ ရွိလဲတ့ဲ...။
စကားစလိုက္တယ္..။
ကြၽန္ေတာ္က မရွိပါဘူးလို႔ေျပာေတာ့...။
ေသခ်ာစဥ္းစားေနာ္တ့ဲ...။
ကြၽန္ေတာ္ တစ္ခ်က္ စဥ္းစားလိုက္တယ္...။
ဘာမွမရွိပါဘူး...။
ဘာ့ေၾကာင့္ သူဒါေတြလာေမးေနတာလဲေပါ့...။
မရွိပါဘူး...။ ဘာလုပ္မွာမို႔လို႔လဲ လို႔ေမးေတာ့...။
မရွိရင္လဲ ၿပီးေရာတ့ဲ...။
ညေနမွ ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္တ့ဲ...။
ဒါန႔ဲ ကြၽန္ေတာ္လဲ ေျပာစရာ မရွိေတာ့ ... သူ႕ကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး.. အိမ္ျပန္ခ့ဲတယ္...။
ညေန ... ေလးနာရီလဲ ေရာက္ေရာ... ဖုန္းဆက္လာတယ္...။
ညေနစာေကြၽးခ်င္လို႔... ကိုတိုးကိုပါေခၚၿပီး.. (ရး၀၀) နာရီကို သူတို႔ဆီ လာခ့ဲပါေပါ့...။
ကြၽန္ေတာ္က ဘာ့အတြက္ ေကြၽးတာလဲ ေမးေတာ့ .. မေျဖဘူး...။
လာမွာသာလာခ့ဲပါ...။ ေရာက္ရင္သိမွာပါ... ဆက္ဆက္လာခ့ဲပါ...။
မလာရင္ .. စိတ္ဆိုးမယ္ဆိုၿပီး.. ဖုန္းခ်သြားတယ္...။
ကြၽန္ေတာ္လဲ ကိုတိုးကို ေျပာလိုက္တယ္...။
ကိုတိုးကို ေမးၾကည့္ေတာ့လဲ ကိုတိုးက ဘာမွ မသိဘူးတ့ဲ...။
ေနာက္(၆း၀၀)နာရီေလာက္မွာ ေရမိုးခ်ိဳး... အ၀တ္အစားလဲၿပီးေတာ့ သူတို႔ဆီ ထြက္လာခ့ဲတယ္...။
ေရာက္ေတာ့... သူတို႔လဲ အသင့္ျဖစ္ေနပါၿပီ...။
ဘယ္မွာ သြားစားမလဲဆိုေတာ့...။ တရုတ္တန္းေပါ့တ့ဲ...။
ဒါန႔ဲ ... ကြၽန္ေတာ္တို႔ ... တရုတ္တန္းကို... ယြန္းၾကတယ္...။
(၁၉)လမ္းထဲက “ရတနာ” ဆိုတ့ဲ စားေသာက္ဆိုင္ရ႔ဲ အေပၚထပ္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ထိုင္ျဖစ္တယ္...။
စားစရာေတြ မွာၿပီးတ့ဲ အထိ... ကြၽန္ေတာ္ေမးတာကို ဘယ္သူမွမေျပာျပေသးဘူး...။
ႏိုင္ႏိုင္က လြင္လြင္မိုးကို ေမးၾကည့္ဆိုၿပီး... ၿပံဳးစိစိန႔ဲ... ကြၽန္ေတာ့္ကို လွမ္းေျပာတယ္...။
အစားအေသာက္ေတြ ေရာက္လာတယ္...။
စားၾက.. ေသာက္ၾကတယ္...။
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးေပါ့...။
စားၿပီးလို႔... အေအးေသာက္ေနၾကခ်ိန္မွာ လင္းခက္က ... “ဟက္ဘီးဘတ္ဒ္ေဒး.. လြင္လြင္မိုး”ဆိုၿပီး... လက္ထဲက အထုပ္ေလး.. လွမ္းေပးလိုက္တယ္...။
ဒီေတာ့မွ ကြၽန္ေတာ္ သေဘာေပါက္သြားတယ္...။
ေအာ္.... ဒီေန႔ သူေမြးေန႔ပါလားေပါ့...။
ဒါ့ေၾကာင့္ သူဒီမနက္ ဘုရားကိုသြားေနတာကိုး...။
ကြၽန္ေတာ္ကလဲ မထင္မွတ္ပဲ ေရာက္သြားေတာ့ သူအ့ံၾသသြားတာေနမွာလို႔... သေဘာေပါက္လိုက္တယ္..။
ဘာမဆိုင္..ညာမဆိုင္.. စိတ္ခ်င္း ဆက္သြယ္တယ္ဆိုတာ .. ဒါလားလို႔ ေတြးလိုက္မိတယ္...။
တစ္ကယ္ေတာ့.. ဒါ စိတ္ခ်င္းဆက္တာမွ မဟုတ္တာေနာ့...။
(တစ္ခါတစ္ေလ လိပ္တံဆိပ္ ေပါက္တူးေတြ ကြၽန္ေတာ့္ဆီမွာ ဒါဇင္လိုက္ ေဆာင္ထားတတ္တယ္...။)
ဒါဆို... ဘာေခၚရမလဲ...။
ဟင့္အင္း... သိဘူးကြယ္...။
ဒါေပမ့ဲ... ကိုယ္သိတာ တစ္ခုထဲ ရွိတယ္...။
နတ္သမီးေလးကို ကိုယ္ခ်စ္တယ္...။

-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-

ေနာက္တစ္ရက္....မြန္းလြဲပိုင္း။
ခရစ္စမတ္ေန႔ေပါ့...။
ခရစ္ေတာ္ ေမြးဖြားတ့ဲ ေန႔ေပါ့...။
နတ္သမီးေလးဆီကို ကြၽန္ေတာ္ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္သြားေပးပါတယ္...။
ထူးထူးေထြေထြေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး...။
ဓါတ္ပံုထည့္တ့ဲ စားပြဲတင္မွန္ေဘာင္ေလးပါ...။
ခ်စ္သူ မဟုတ္ေသးတ့ဲ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္အတြက္ ဘာေတြ ၀ယ္ေပးရမယ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ မသိပါဘူး...။
ဆိုေတာ့ ... ေတြ႔ရာ ပဲ...ကြၽန္ေတာ္ေကာက္၀ယ္ခ့ဲတာပါ...။
တကယ္ဆို သူ႔ကို ကြၽန္ေတာ္ ေပးခ်င္ေနခ့ဲတာက ကြၽန္ေတာ့္ရ႔ဲ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြပါ...။

....................။

အဲဒီေန႔မွာပဲ...။
ခရစ္စမတ္ေန႔မွာပဲ...။
ကြၽန္ေတာ္ နတ္သမီးေလးန႔ဲ စကားေျပာျဖစ္တယ္...။
ကြၽန္ေတာ္လို႔... ညသန္းေခါင္ေလာက္မွာ ဖုန္းဆက္လာခ်င္တယ္လို႔...။
ဖုန္းလက္ခံေျပာမွာလားလို႔ဆိုေတာ့...။
သူမ်ား အိမ္တ့ဲ...။
မေကာင္းဘူးထင္တယ္တ့ဲ...။
ဆက္မလာန႔ဲတ့ဲ...။
ေျပာစရာရွိရင္...ခုေျပာတ့ဲ...။
ကြၽန္ေတာ္က ညမွပဲ ေျပာလို႔ရမွာ...။
မရဘူး... ဆက္လာမွာပဲဆိုေတာ့...။
ဘာမွ ျပန္မေျပာေတာ့ဘူး...။
ဒါေပမ့ဲ... နဲနဲေတာ့ စိတ္ရႈပ္သြားတ့ဲ အမူအရာေတာ့ ေတြ႔လိုက္တယ္...။
ကြၽန္ေတာ့္နတ္သမီးေလး .. စိတ္မ်ား ဆိုးသြားၿပီလား...။
....................။
ညက်ေတာ့ .. ကိုတိုးန႔ဲ ကြၽန္ေတာ္... ယုဇနဂါးဒင္းက ပိုင္အိုးနီးယား ႏိႈက္ကလပ္သြားၾကတယ္...။
ခရစ္စမတ္ပါတီဆိုၿပီး... ပြဲလုပ္တယ္ေလ...။
ကိုတိုးက ႏိႈက္ကလပ္သရဲ...။
ကတာခုန္တာ အရမ္းႀကိဳက္တာ...။
ပြဲမရွိလဲ ... စေနညတိုင္းသြားတယ္...။ အပတ္တိုင္းပဲ....။
အဲဒီညကေတာ့ ခရစ္စမတ္ညမို႔လို႔..ပါတီရွိတာေပါ့...။
ကရင္းခုန္ရင္းန႔ဲ .... ညသန္းေခါင္ေက်ာ္သြားတယ္...။
ကြၽန္ေတာ္လဲ ေျပာထားတာ သတိရသြားၿပီး..... ဖုန္းရွိရာ ... ေနရာကို လိုက္ရွာတယ္..။
ဘားေကာင္တာမွာ....ဖုန္းေတြ႔ေတာ့ နတ္သမီးေလးဆီ... ဆက္မယ္လို႔ဆိုၿပီး ဖုန္းခြက္ကို ေကာက္ကိုင္လိုက္တယ္...။
ဒါေပမ့ဲ...စိတ္ထဲက ခ်ီတံုခ်တံုန႔ဲေပါ့...။
ဟုတ္တယ္ေလ...။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္ ေဖါင္းထိလို႔ မရဘူးေလ....။
အ၀ါကဒ္ေတာ့ အထိမခံႏိုင္ပါဘူး...။ သူ ဆက္မလာပါနဲ႕လို႕ ေျပာထားရ႕ဲသားန႕ဲ...။
ဒါန႔ဲ ... ဖုန္းခြက္ကို ျပန္ခ်လိုက္တယ္...။
..................................................။
ဟင့္အင္း...။ စိတ္ထဲက ျငင္းေနမိတယ္...။
ကြၽန္ေတာ္ ဘာကို ျငင္းေနမိတာလဲ....။
..........
................
......
..........
..........
အခ်ိန္ေတြ ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားတယ္......။

-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-

ဘားေကာင္တာက ေကာင္မေလးက နားမလည္သလိုန႔ဲ... သူဆက္ေပးရမလားတ့ဲ...။
ကြၽန္ေတာ္ ေခါင္းခါျပလိုက္တယ္...။
ကြၽန္ေတာ္ လွည့္ထြက္ဖို႔ ျပင္လိုက္တယ္...။
ဟင့္အင္း...။ မဆက္လို႔ မရဘူး..။ ဆက္ကို ဆက္ရမယ္...။
ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ေတြ လြန္ဆြဲေနတယ္...။ ဆက္မယ္.. မဆက္ဘူးေပါ့...။
ေနာက္မွာ ဖုန္းဆက္မ့ဲ လူတစ္ေယာက္ ေစာင့္ေနတယ္...။
ကြၽန္ေတာ္ မဆက္ေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ သူဆက္မယ္လို႔ ဆိုၿပီးဟန္ျပင္လိုက္တယ္...။
ကြၽန္ေတာ္ ရုတ္တရက္ ဖုန္းခြက္ကို လုလိုက္ၿပီး... ကြၽန္ေတာ္ဆက္မယ္လို႔ ေျပာလိုက္တယ္...။
အဲဒီ တစ္ေယာက္ မေက်မနပ္န႔ဲ ... ပြစိပြစိ ေရရြတ္ၿပီး... တစ္ျခားကို ထြက္သြားေလရ႔ဲ...။
ဒိုင္ခြက္က ဂဏန္းေလးေတြကို ႏွိပ္လိုက္တယ္...။
ကြၽန္ေတာ့္လက္ေတြ တုန္ေနတယ္....။
ကြၽန္ေတာ္ ဂဏန္းမွန္ေအာင္ မနဲ ႀကိဳးစားေနရတယ္...။
အေရးထဲ လိုင္းက ေအာ္တို မ၀င္ဘူး...။
ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ေပါက္ေပါက္န႔ဲ... ဖုန္းခြက္နားက ခလုတ္ကို
ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလး... သံုး..ေလး..ငါးခ်က္ေလာက္.. ဖိႏွိပ္လိုက္တယ္...။
ေဟာ....။ တူ......တ့ဲ...။ ေအာ္တို ျပန္ရသြားၿပီ...။
နံပါတ္... နံပါတ္....။ ဦးေႏွာက္ထဲ အေသမွတ္ထားတ့ဲ နံပါတ္....။
ခုနင္ကပဲ ႏွိပ္လိုက္တ့ဲ နံပါတ္...။ အဲဒါၾကီးကို ေမ့ေနတယ္...။
ကယ္ေတာ္မူပါ...။
၅မိနစ္ေလာက္ၾကာသြားတယ္...။ ေခါင္းေအးေအး ထားၿပီး ျပန္စဥ္းစားလိုက္တယ္...။ ... အားရၿပီ..။
ဒီတစ္ခါေတာ့ အထစ္အေငါ့ မရွိ ... ေခ်ာေမာစြာန႔ဲ... ဂဏန္းေတြကို ေတာက္ေလွ်ာက္ ႏွိပ္လိုက္တယ္...။
ဖုန္းသံတစ္ခ်က္ ျမည္တယ္...။
ကြၽန္ေတာ့္ရင္ေတြ အတိုင္းအဆ မရွိ တုန္ယင္ေနသလိုပဲ...။
ဘုရားသခင္.... ကြၽန္ေတာ့္ကို ေကာင္းခ်ီးေပးပါေစ....။

-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-x-

(ကိစၥမ်ားေျမာင္ လူတို႔ေဘာင္ ဆိုတ့ဲ အတိုင္း အလုပ္က ခရီးန႔ဲပါတ္သက္ၿပီး လုပ္ေနရတ့ဲ အလုပ္ပါ။ ႐ံုးက ခုနကပဲ အီးေမလ္း ၀င္လာတယ္။ စတဲန္းဘိုင္ လုပ္ထားပါတ့ဲ။ ဒီည ခရီးထြက္ျဖစ္ရင္ ထြက္၊ မထြက္ျဖစ္ရင္ နက္ျဖန္ထြက္ရမယ္တ့ဲ။ ကြန္ဖမ္းျဖစ္ရင္ E-ticket လွမ္းပို႔မယ္တ့ဲ။ ရွင္ခ်င္တယ္ မေန႔တစ္ေန႔ကပဲ ျပန္လာတာကို...။ အိမ္ေလးကို ေစာင့္ေရွာက္ေပးၾကပါဦး ဘေလာ့ဂ္ႂကြလာ မိတ္သဟာ အေပါင္းတို႔...။ ဤသည္ကား စာႂကြင္း ျဖစ္ေခ်၏။ )