ေက်းဇူးပါ ေမေမ။ (25 Dec '08)

ေအးခ်မ္းတ့ဲ ဒီဇင္ဘာေဆာင္းညတစ္ည။
ၿမဴႏွင္းေတြဟာ ၾသကာသ တစ္ခြင္ကို ၀ိုင္းပတ္ေနတယ္။
လြန္ခ့ဲတ့ဲ အႏွစ္ ၂၀၀၀ ေက်ာ္ အဲဒီညမွာ Bethlehem ေခၚတ့ဲ အရပ္မွာ ခရစ္ယာန္ ဘာသာ၀င္မ်ားအတြက္ လာျခင္းေကာင္းတ့ဲ အရွင္ ျဖစ္လာမယ့္ သူငယ္တစ္ပါး ဖြားျမင္ခ့ဲတယ္။

အဲဒီ ခရစ္ေတာ္ ဖြားျမင္ခ့ဲတ့ဲ ရက္ကို ခရစၥမတ္ေန႔ ရယ္လို႔ သတ္မွတ္ၿပီး ကမၻာတစ္၀ွမ္းက ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္မ်ားက ေန႔ထူးေန႔ျမတ္တစ္ခု အျဖစ္ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း က်င္းပၾကတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာဆို Carol Singing ကယ္႐ို စင္းကင္း ေတးသံေတြ လြႊမ္းၿခံဳေနတ့ဲ အခါသမယလဲ ျဖစ္တယ္။
ဆိုင္ရာ ဘုရား ရွိခိုးေက်ာင္း ခ်ာ့ခ်္ ေတြမွာ ဘုရားသြား ေက်ာင္းတက္သူေတြန႔ဲ စည္ကားေနလို႔ေပါ့။

Rome ႏိုင္ငံက စိန္႔ပီတာ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းမွာ Christian မ်ား အေလးအျမတ္ထားတ့ဲ ဂိတ္တံခါး (Holy Door or 'Porta Sancta') ဆိုတာ ရွိတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က အဲဒီ ဂိတ္တံခါးဟာ ေကာင္းကင္ဘံု ကိုျဖတ္သန္းဖို႔ အသံုးျပဳရတ့ဲ တံခါးလို႔ ယံုၾကည္ၾကတယ္။ အဲဒီ ဂိတ္တံခါး ကို ၂၅ ႏွစ္မွ တစ္ႀကိမ္သာ ဖြင့္တယ္။ အဲဒီ ဂိတ္တံခါးကို ဖြင့္တ့ဲႏွစ္ကို holy year လို႔ ေခၚဆိုၾကတယ္။ အဲဒီႏွစ္မွာ ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီး ကိုယ္တိုင္ ဂိတ္တံခါးကို ေငြတူန႔ဲ အသာ ႐ိုက္ႏွက္ၿပီးေတာ့ ဖြင့္တယ္။ အဲဒီ holy year ႏွစ္ကုန္ဆံုးသြားရင္ ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီး ကိုယ္တိုင္ ျပန္ပိတ္ေပးတယ္။

အဲဒီဂိတ္တံခါး ပြင့္တ့ဲ တစ္ခုေသာ Holy Year ရဲ႕ တစ္ရက္ေသာ ခရစၥမတ္ညမွာေပါ့။
ခ်မ္းေအးတ့ဲ နယ္စပ္ေတာင္ေပၚၿမိဳ႕ေလးဟာ ခရစၥမတ္ ရာသီ ထံုးစံ ျဖစ္တ့ဲ အတိုင္း ကယ္႐ိုစင္းကင္း ေတးသံသာ ေတြ လႊမ္းၿခံဳေနခ့ဲတယ္။
ေဆာင္းရဲ႕ သေကၤတ ျဖစ္တ့ဲ ဆီးႏွင္းမ်ားဟာလဲ အဆက္မျပတ္ က်ဆင္းေနခ့ဲတယ္။
ဘုရားေက်ာင္းမွာေတာ့ လူေတြ စည္ကားေနလို႔။

ၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ တစ္ေနရာမွာေတာ့ မိသားစု တစ္ခု ရွိေနခ့ဲတယ္။
ညဦးပိုင္းကမွ ႐ုပ္ရွင္သြားၾကည့္ၿပီး ျပန္လာၾကတာ။
ခုနကေတာ့ ကယ္႐ိုဆင္းကင္း လာဆိုတ့ဲ အဖြဲ႕ကေတာ့ ခရစ္ေတာ္ရဲ႕ ဂုဏ္ပုဒ္ေတြကို ခ်ီးမြမ္းၿပီး ျပန္သြားၾကေလရဲ႕။
ၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ ထံုးစံက ဘာသာမေရြး မိမိ အိမ္ေရွ႕မွာ ဘယ္ဘာသာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔ ထံုးစံအတိုင္း ဘာသာေရးန႔ဲ ပတ္သက္တာ လာဆင္ႏြဲရင္လဲ ခြင့္ျပဳတတ္ၾကတယ္။
ခုနက လာဆိုသြားတ့ဲ အဖြဲ႔ကိုလဲ မိသားစု အႀကီးအကဲက အလွဴေငြ ထည့္၀င္လိုက္ေသးတယ္။
အဲဒီေနာက္ ခ်မ္းေအးတ့ဲ ဒီဇင္ဘာ အေအးဒဏ္ကို ခုခံဖို႔ မီးဖုိငယ္ေလး တစ္ခုအနားမွာ ၀ိုင္းဖြဲ႔ရင္း ၾကည့္ျဖစ္ခ့ဲတ့ဲ ႐ုပ္ရွင္ကား အေၾကာင္းကို စားၿမံဳ႕ျပန္ေနၾကတယ္။ ေခါပုတ္ေတြ မီးကင္စားရင္းေပါ့။
အေဝးမွာေတာ့ သီခ်င္းသံေတြက ေလအသ့ဲမွာ ပ်႕ံလႊင့္ေနေလရဲ႕။

ဒီအခ်ိန္မွာ အိမ္ေထာင္ဦးစီးရဲ႕ ဇနီးကေတာ့ ခံုေပၚမွာ သက္ေတာင့္သက္သာ ထုိင္ေနေလရဲ႕။ ေရႊႀကဳတ္ေတာ္ကို ႏႈတ္ငုံထားေတာ့ အမ်ားတကာလို ေအာက္မွာ ထိုင္လို႔က မျဖစ္ဘူးကိုး...။ မီးဖိုဝုိင္းထဲ မပါခ့ဲေပမယ့္ သူတုိ႔တစ္ေတြ ေျပာတ့ဲ စကားဝိုင္းကို ရယ္လိုက္ ေမာလိုက္ေပါ့။
႐ုတ္တရက္ဆိုသလို ကမၼဇေလက လႈပ္ရွားလာတယ္။ ေမြးရက္က လိုေသးေတာ့ ပံုမွန္ပဲလို႔ သူမ ထင္ေနခ့ဲတယ္။
ေနာက္ေတာ့ အႀကိမ္ေရေတြ စိပ္စိပ္လာတ့ဲ ခဏမွာ...။

အိမ္ေထာင္ဦးစီးက ေအာက္လင္းမီးကို ကပ်ာကရာထြန္း။
ညီမ မ်ားက ေရေႏြးတည္။
တစ္ျခားရပ္ကြက္ လက္မွတ္ရ ၀မ္းဆြဲဆရာမကို ေျပးေခၚသူေခၚန႔ဲ တစ္နာရီအတြင္းေလာက္မွာ အားလံုး အသင့္ျဖစ္ေနခ့ဲၾကတယ္။

ေလအေဝွ႕မွာ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းက ခရစ္ေတာ္ ေမြးဖြားတာကို ႀကိဳဆိုတ့ဲ ေခါင္းေလာင္းသံ ၾကားလိုက္ရတယ္။
အိမ္ထဲက မီးေနခန္းမွာ အ့ဲကနဲ ကေလး ငိုသံ သ့ဲသ့ဲ ၾကားလိုက္ရတယ္...။

ဒီလိုန႔ဲ ေလာကႀကီးထဲကို (အဲဒီတုန္းက) ျဖဴစင္တ့ဲ ကေလးေလး တစ္ေယာက္ ေရာက္ခ့ဲတယ္။

ဘာလိုလိုန႔ဲ ရာသီစက္၀န္းေတြေတာင္ တစ္ပတ္ျပန္လည္သြားတယ္။
အသက္တစ္ႏွစ္ႀကီးသြားျပန္ၿပီေပါ့။
ေက်းဇူးပါ အိမ့ဲ။

(ဒီပို႔စ္တက္ေနခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အင္တာနက္န႔ဲ အလွမ္းကြာတ့ဲ ေနရာကို ေရာက္ေကာင္း ေရာက္ေနပါလိမ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ေမြးေန႔မွာ အမွတ္တရ တစ္ခုခုေတာ့ ေရးထားခ့ဲခ်င္လို႔ ႀကိဳၿပီးေတာ့ ေရးထားခ့ဲတယ္။ ေမြးေန႔မွာ ေအာ္တိုတက္ႏိုင္ေအာင္ Schedule ေရးထားတ့ဲ ပို႔စ္ပါ။ တစ္ျခား အမွတ္တရ ေရးထားျဖစ္ေပမယ့္ မတင္ျဖစ္လိုက္ဘူး။)

@=@= Happy Birthday To Me =@=@