Bangkok Trip 5 နတ္မိမယ္တုိ႔ ေပ်ာ္စံရာ (၅)

ို္ဆက္စပ္ ဖတ္႐ႈရန္။
Bangkok Trip 1 ထြက္ေတာ္မူ နန္းက ခြာတယ္။
Bangkok Trip 2 နတ္မိမယ္တုိ႔ ေပ်ာ္စံရာ (၂)
Bangkok Trip 3 နတ္မိမယ္တုိ႔ ေပ်ာ္စံရာ (၃)
Bangkok Trip 4 နတ္မိမယ္တုိ႔ ေပ်ာ္စံရာ (၄)

ျပာလြင္ေနၿပီး တိမ္ျဖဴေတြ ေရာယွက္ေနတ့ဲ ေကာင္းကင္ႀကီးကို ေနာက္ခံထားၿပီး ေကာင္းကင္ကို ထိုးေဖါက္လုမတတ္ ထီးထီးတည္း ရပ္တည္ေနတ့ဲ ေက်ာက္တုိင္ႀကီးကို ၾကည့္လိုက္ပါ။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ ဂုဏ္ယူ ၀င့္ၾကြားခ်င္စိတ္မ်ား တစ္ဖြားဖြား ေပါက္မိပါသလား။ ဘာမွ မခံစားရဘူးဆိုရင္္ေတာ့ သင္ တစ္ခုခု မွားေနပါၿပီ။ သင့္ရဲ႕ မိသားစု ဆရာ၀န္န႔ဲ တုိင္ပင္ၾကည့္ပါ။ တုိင္ပင္လို႔မွ ဘာ အေျဖမွ မထြက္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ေအာက္က ပို႔စ္ကို ဆက္ဖတ္ပါ။ (ဘာမွလဲ မဆိုင္ဘူး။)


ဒီေနရာကို အႏုစာ၀ါ့ရီ လို႔ ေခၚပါတယ္။ ထုိင္းအမ်ိဳးသားမ်ားရဲ႕ လြတ္လပ္ေရး ေက်ာက္တုိင္ တည္ရွိရာ ေနရာေပါ့။ အဲဒီမွာ မ.ထသ ဂိတ္ေပါင္းစံု ရွိပါတယ္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ေတာ္ ခန္းမနားက မ.ထ.သ ဂိတ္ကို အတုယူဖြင့္တာလို႔ ကိုယ္လိုရာ ဆြဲေတြးလိုက္ပါတယ္။ (ဟင္းဟင္းဟင္ အယုဒၶယသားေတြဟာ ငါတုိ႔ ျမန္မာေတြရဲ႕ ေနာက္လိုက္ေတြပါကြ...။) ဒီလိုန႔ဲ ဘတ္စ္ကားဂိတ္ေပါင္းစံု စုေ၀းရာ အႏုစာ၀ါ့ရီကို ေရာက္ခ့ဲပါၿပီ။ အႏုစာ၀ါ့ရီ ဆိုတာ တစ္ကယ္ေတာ့ လြတ္လပ္ေရး ေက်ာက္တုိင္ သေဘာမ်ိဳးပါ။ အ၀ိုင္းပတ္ အႀကီးႀကီးပါ။ အလယ္မွာ ေက်ာက္တိုင္ ျမင့္ျမင့္ စိုက္ထူထားပါတယ္။

ေက်ာက္တုိင္ေအာက္ ေလးဘက္ ေလးတန္မွာေတာ့ တုိင္းခ်စ္ ျပည္ခ်စ္ မ်ိဳးခ်စ္ စစ္သားမ်ား၊ ၾကည္း၊ေရ၊ေလ စသည္တုိ႔ရဲ႕ ႐ုပ္တုမ်ားန႔ဲ တန္ဆာဆင္ထားပါတယ္။ ဘယ္စြႏ္က ေရတပ္သား၊ အလယ္က ၾကည္းေျခလ်င္တပ္သား၊ ညာစြန္က ျပည္သူ႔ရဲ။ အန္.. ဒါဆို ေစာနက ေျပာေနတ့ဲ ၾကည္းေရေလမွာ ေလ ေပ်ာက္ေနတယ္။ ေအာ္.. ဒီလိုပါ။ ေလတပ္သားက အဲဒီတုန္းက လြတ္လပ္ေရး ေက်ာက္တိုင္မွာ စုရပ္ထားၿပီး ခ်ိန္းတာကို ေကာင္းကင္ေပၚကေန ေလထီးန႔ဲ ခုန္ခ်ေနဆဲ ျဖစ္လုိ႔ အ႐ုပ္မ်ားထုလုပ္ဆဲ ကာလမွာ ပါ၀င္ႏိုင္ခ့ဲျခင္း မရွိလို႔ မခိုင္လံုတ့ဲ အတင္းရပ္ကြက္က သိုးသုိးသန္႔သန္႔ ၾကားသိရပါတယ္။ (ဟိုဘက္ ေက်ာေပးထားတ့ဲ အရပ္ကို သြားမ႐ိုက္ခ်င္လို႔ ဆင္ေျခမ်ား ေပးေနတာ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ယူဆလိုက ယူဆႏိုင္ေၾကာင္း...။)

အဲဒီ အ၀ိုင္းပတ္ပတ္လည္မွာ သစ္ပင္ေတြကို အ႐ုပ္ေလးေတြပံုးစံ ညွပ္ေပးထားတယ္။ အေပၚစီးက ႐ိုက္တာဆုိေတာ့ သစ္ပင္ပံုေတြက သိပ္ပံု မေပၚဘူး ျဖစ္ေနတယ္။

ဒီေနရာ အႏုစာ၀ါ့ရီမွာေပါ့။ အနီေတြ (သက္ဆင္ေထာက္ခံသူ) ပတၱယားမွာ ဆႏၵျပၿပီး အာဆီယံဆမ္မစ္ မီတင္ ပ်က္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္လို႔ ဘန္ေကာက္ေပၚ တက္လာၾကၿပီး ထပ္ဆႏၵျပၾကရာမွာ တက္စီသမားမ်ားက အားေပးေထာက္ခံတ့ဲ အေနန႔ဲ ဒီေနရာကို ၀င္စီးထားတာ။ ေမာ္ေတာ္ပီကယ္ေတြ ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ပဲ။ တက္စီသမားေတြကပဲ လမ္းေၾကာကို ထိန္းသိမ္းေပးတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလလဲ တိုင္းသူျပည္သားေတြ ဒီမိုကေရစီဆုိၿပီး ဗန္းျပ ဆႏၵျပတာ တုိင္းျပည္နစ္နာတယ္။ အ၀ါေတြ(သက္ဆင္ကို ႐ႈံ႕ခ်သူ)က ထုိအခ်ိန္က ၀န္ႀကီးတက္လုပ္ေနတ့ဲ သက္ဆင္ေယာက္ဖဟာ ႏိုင္ငံေရး ကိစၥ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ကိုင္တြယ္ေနတာေတြသည္ ေနာက္ကြယ္က သက္ဆင္ ပေယာဂ မကင္းလို႔ ဆုိၿပီး အစိုးရ႐ံုးကို ၀ိုင္း ဆႏၵျပၾကတယ္။ အဲဒီမွာ ၀န္ႀကီးက လြယ္လြယ္န႔ဲ အေလွ်ာ့မေပးေတာ့ သု၀ဏၰဘူမိ ေလဆိပ္ကို ၀င္စီးလိုက္တာ ႏိုင္ငံ့ ခရီးသြားလုပ္ငန္း ရပ္တန္႔သြားတယ္။ ေလယာဥ္ေတြ မဆင္းႏုိင္ မတက္ႏိုင္ျဖစ္ၿပီး စီးပြားေရးေတြ ရပ္တန္႔၊ အလည္လာတ့ဲသူေတြ မျပန္ႏိုင္ မလာႏိုင္ ျဖစ္ကုန္တယ္။ အဲဒီကတည္းက ထုိင္းစီးပြားေရး ထုိးက်သြားတာ အခု Recession ျဖစ္တ့ဲ အထိပဲ။ အခု ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ျဖစ္ေနတ့ဲ အဘိဇစ္ကေတာ့ အဲဒီ ေလယာဥ္ကြင္း အပိုင္စီးတ့ဲ ကိစၥမွာ တာ၀န္ရွိတ့ဲသူကို အေရးယူမယ္လို႔ ေျပာေပမယ့္ အေရး မယူေသးေတာ့ အခုတစ္ေခါက္ အနီ၀တ္ေတြက အတင့္ရဲၿပီး ပတၱယားက အာဆီယံ ထိပ္သီး အစည္းအေ၀း က်င္းပတ့ဲ ဟုိတယ္ ကို ခ်ဥ္းနင္း ၀င္ေရာက္ ႏိုင္ခ့ဲတာေပါ့။ အတင့္ရဲပံုကေတာ့ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ စီးလာတ့ဲကားကို ဖ်က္ဆီးပစ္မယ့္အထိ ဆိုး၀ါးခ့ဲတာပါပဲ။ ဒါကေတာ့ အစြန္းေရာက္ရင္ ျဖစ္တတ္တာကို ျပတာပါ။

ကဲကဲ... လမ္းလြဲေနတာ ျပန္တည့္မယ္။ အႏုစာ၀ါ့ရီ ေရာက္ေတာ့ တံတားေပၚကေန ျဖတ္တာ ျမင္ကြင္းေလးလွလို႔ ထပ္တင္လိုက္ပါတယ္။


ေဟာ ဒီပံုေလးက်ေတာ့ သိမ္ႀကီးေစ်း ကုန္းေက်ာ္တံတားကေန ေအာက္ကို ၾကည့္လိုက္ရတ့ဲ ျမင္ကြင္းန႔ဲ ဆင္ျပန္ေရာ။

သူတို႔ဆီမွာ တက္က္စီေတြကလဲ အေရာင္အမ်ိဳးမ်ိဳးန႔ဲ။ ဒီလို ဖန္စီကာလာ ပန္းေရာင္ေလးေတြ ရွိတယ္။ ဗ႐ိုက္ဗိတ္ ကုမၸဏီေတြက အမ်ိဳးမိ်ဳးဆိုေတာ့လဲ ကုိယ္ေထာင္တ့ဲ တက္စီ ကုိယ္ႀကိဳက္တ့ဲ ကာလာ ခ်ယ္ၾကတာေပါ့ေလ။ တက္စီ အားလံုးက မီတာ တက္က္စီေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခါ တက္လုိက္ရင္ ၃၅ ဘတ္ လား မသိဘူး ေပးရတယ္။

ေရွးဘ၀ အထံုပါရမီနည္းသူမုိ႔
ေမြးရာပါ စကၡဳမလင္းရွာတယ္။
ေမာင့္ကံငယ္ ႏံုခ်ာလြန္းတာေၾကာင့္
ေျခလက္အဂါၤ စံုလင္သူမ်ားလိုျဖင့္
၀မ္းေက်ာင္းကာ မေနရတယ္။
ႏွဲမႈတ္လို႔ ေတာင္း...။

အဲလိုပဲ ငိုခ်င္းခ်ၿပီး စာခ်ိဳးရမွာလား မသိပါဘူးဗ်ာ...။
ဘန္ေကာက္ရဲ႕ ပူျပင္းလွတ့ဲ မနက္ ေနေရာင္ျခည္ေအာက္မွာ ေနဒဏ္ကို အန္တုလို႔ ကုိယ္တတ္တ့ဲ ႏွဲမႈတ္ အတတ္ပညာန႔ဲရယ္ ေဖ်ာ္ေျဖၿပီး တစ္၀မ္းတစ္ခါးအတြက္ ႐ုန္းကန္ေနရသူပါ။ ဘ၀တစ္ေကြ႔မွာ ႀကံဳခ့ဲဖူးသူ ရယ္လုိ႔ျဖင့္ မွတ္တမ္းတင္ ဓါတ္ပံုေလး ႐ိုက္ေပးလိုက္ၿပီး သူ႔အႏုပညာကို ေလးစားေသာအားျဖင့္ ေငြစေလးမ်ား ေပးသနားခ့ဲတယ္...။

အဲဒီေနာက္ကို အႏုစာ၀ါ့ရီ တံတားအ၀ိုင္းကေန ေအာက္ကို ဆင္းခ့ဲတယ္။ ကားဂိတ္ဆိုေတာ့ လူေပါင္းစံု ရွိတာပါ့။ သြားရည္စာ၊ မနက္စာမ်ားလဲ ေရာင္းတ့ဲ ဆုိင္ေလးေတြ ရွိတယ္။ ကားေစာင့္ရင္းန႔ဲ ဟုိဟိုဒီဒီ မ်က္စိကစားမိတယ္။


ဒီဆုိင္ေလးက Dunkin' Donuts ဆိုတ့ဲ သိုးေဆာင္းလူမ်ိဳးတုိ႔ရဲ႕ မုန္႔လက္ေကာက္ အေရာင္းဆုိင္ေပ့ါဗ်ာ။ လမ္းသြားလမ္းလာမ်ား မနက္စာ သြားရည္စာ အလြယ္ ၀ယ္လို႔ရတ့ဲ ေနရာေပါ့။

ကားဂိတ္မွာ အာဂႏၱဳ ခရီးသြားမ်ား ခရီးတစ္ေထာက္ ေအးေအးလူလူ အနားယူႏိုင္ဖုိ႔ ခံုတန္းလ်ားေလးေတြ ၿမိဳ႔ျပင္ထြက္ဖုိ႔ ကားစီးပါတယ္။ ကိုယ္ေတာ္တစ္ပါးကေတာ့ အရိပ္ သိပ္မရေပမယ့္ ရတ့ဲ ေနရာမွာ ထုိင္ေနရင္း ခိုမ်ားကို ၾကည့္ေနေလရဲ႕။ (ခိုေတြက ေဘာင္အျပင္ဘက္ ေရာက္ေနတယ္။ ျဖည့္ၾကည့္လိုက္ပါေလ။)

ကားဂိတ္မွာ ကားေစာင့္ေနရင္း ပိုက္ဆံ ျပတ္သြားလို႔ ပုိက္ဆံ ထုတ္ခ်င္သလား။ မပူပါန႔ဲ ဘဏ္ေပါင္းစုံက ေနရာတိုင္းမွာ သူတို႕ရဲ႕ ေအတီအမ္ ပိုက္ဆံ အလိုအေလ်ာက္ ထုတ္စက္ေတြ တပ္ဆင္ထားေပးပါတယ္။ သတိေတာ့ထားေပါ့ဗ်ာ။ မသမာသူေတြက ေအတီအမ္ စက္အတုေတြ လုပ္လာတယ္လို႔ ၾကားမိတယ္။ မသပ္မရပ္န႔ဲ ေအတီအမ္ေတြမွာေတာ့ သြားမထုတ္ေလန႔ဲ။ လူျမင္ကြင္းက ေအတီအမ္ေတြမွာပဲ ထုတ္ပါလုိ႔ ေအတီအမ္ပိုင္းဆိုင္ရာ မႈခင္းကၽြမ္းက်င္သူမ်ားက သံုးသပ္ျပတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီအမ်ိဳးသမီး ဒီမွာ လာထုတ္တာေနမွာ။ ေတာ္တယ္။

ကဲ.. ကားစီးမယ္။ ၾကည့္ရတာ သူတို႔ဆီမွာလဲ ၾကားကား ဆြဲတယ္ ထင္ပါရဲ႕။ Ko Tu Airport ဆုိပါလား။ ဘာႀကီးတုန္း။ ေလဆိပ္နာမည္က ကိုတူး အဲယားပို႔တ့ဲ။ မဟုတ္ေလာက္ဘူး ထင္တယ္။ ေအာ္.. ေလဆိပ္ သြားမယ္တ့ဲ။ ဂိုးတူ အဲယားပို႔ကို အသံထြက္ေရးလိုက္တာ အဲလို ျဖစ္သြားတာကိုး။

ကဲ.. ခုတစ္ေခါက္ ခဏနားမယ္။ ေနာက္မွ ကားစီးတ့ဲ အခန္းလာမယ္ မပုႀကြယ္န႔ဲ ခ႐ုငယ္။
ေတာ္ေသၿပီ။