Bangkok Trip 7 နတ္မိမယ္တုိ႔ ေပ်ာ္စံရာ (၇)

ဆက္္စပ္ဖတ္႐ႈရန္။
Bangkok Trip 1 ထြက္ေတာ္မူ နန္းက ခြာတယ္။
Bangkok Trip 2 နတ္မိမယ္တုိ႔ ေပ်ာ္စံရာ (၂)
Bangkok Trip 3 နတ္မိမယ္တုိ႔ ေပ်ာ္စံရာ (၃)
Bangkok Trip 4 နတ္မိမယ္တုိ႔ ေပ်ာ္စံရာ (၄)
Bangkok Trip 5 နတ္မိမယ္တုိ႔ ေပ်ာ္စံရာ (၅)
Bangkok Trip 6 နတ္မိမယ္တုိ႔ ေပ်ာ္စံရာ (၆)

အခ်ိဳတည္းဖုိ႔ ေဘးဘီ လုိက္ရွာေတာ့ ဒီအသီးအႏွံေတြ ေတြ႔တယ္။ ေစ်း မေသးဘူး။ စလံုးေစ်းနီးနီးပဲ။ ပိုလတ္တယ္ေပါ့ေလ...။ ဘယ္စြန္က သေဘာၤသီး၊ ေနာက္ မာလကာသီး။ အံမယ္ သူက အသီးအႏွံေရာင္းတာ ဆုရတယ္ဆိုလား...။

အဲဒီေနာက္ ခ်ိန္းထားတ့ဲ သယ္ရင္း ေရာက္လာလုိ႔ သူေနတ့ဲ ေနရာကို တုတ္တုတ္ စီးၿပီး သြားတယ္။ ဘန္ေကာက္သာ မီးခိုးေတြ မမ်ားဘူးဆိုရင္ တုတ္တုတ္ ဆိုတ့ဲ အရာက အေတာ္ကို စီးလို႔ ေကာင္းတာ။ ေလေတြက တစ္ျဖဴးျဖဴး တုိက္ေနတာ။ ခက္တာက ပူကလဲ ပူ၊ ကားမီးခိုးေတြ၊ ကာဗြန္မုိေနာ့ဆိုဒ္ေတြက မ်ားန႔ဲ လူေတာင္ ေသခ်င္ေစာ္နံသြားတယ္။

သယ္ရင္းဆီ ေရာက္ေတာ့ သူတုိ႔ဆီက နယ္က ထြက္တ့ဲ ေရႊမန္က်ီးသီးဆိုတာ လာေကၽြးတယ္။ တစ္မ်ိဳးႀကီးပဲ.. စိမ္းရႊေရႊ ခ်ိဳတိုတုိန႔ဲ။ ဗမာျပည္မွာ အဲဒီ မန္က်ည္းသီးကို ဘယ္လိုေခၚလဲဟင္။ ယိုးဒယားလို “မာ့ခမ္မ္ ေထာင္း” ေရႊမန္က်ည္းသီးလို႔ ေခၚတယ္။

ဘယ္ဘက္က ၀က္သားခ်ဥ္၊ သူ႔ေဘးက ထမင္းခ်ဥ္ကို ၀က္အူေခ်ာင္းထဲ အစာသြတ္ထားတ့ဲ ဆိုက္ဆိုလို႔ ေခၚတ့ဲဟာ။

ဒါက်ေတာ့ ရွမ္းစတုိင္ လုပ္ထားတ့ဲ ေခါက္ဆြဲဖတ္လိပ္။ အဆာပလာကေတာ့ ႀကိဳက္ရာေပါ့။ ခုဟာက သတ္သတ္လြတ္။ အဆာေျပေပါ့ေလ...။ ရွမ္းျပည္မွာ ဒါမ်ိဳးေတြ ရတယ္...။ ေခါက္ဆြဲဖတ္ကို လိပ္ထားတာ။ အဆာပလာကေတာ့ ေတာက္ေတာက္စင္းထားတ့ဲ ၀က္သားကို ၾကက္သြန္နီန႔ဲ လွိမ့္ထားတာ။

ကြန္ဒိုေအာက္ထပ္မွာ ဒီလို စက္ေလးေတြ အစီအရီ ေတြ႔ရတယ္။ ဘာစက္လဲ သိလား။ ေသာက္ေရသန္႔ေတြ ေရာင္းတ့ဲ ကုမၸဏီက လာဆင္ထားေပးတာေလ။ ကိုယ့္မွာ လီတာ၂၀ ဗူးရွိရင္ အဲဒီေအာက္နားက သတ္မွတ္ထားတ့ဲ အံခြက္မွာ သြားထည့္လိုက္။ ေငြအေၾကြေလး ထည့္လိုက္ရင္ ေရက ေအာ္တုိ က်လာလိမ့္မယ္။ သတ္မွတ္ထားတ့ဲ အခေၾကးေငြ အတိုင္းေပါ့။ ရန္ကုန္မွာလို႔ ဗူးေပၚ ေျခေထာက္တင္လို႔ ေျခရာထင္တာတုိ႔၊ ဗူးလည္ပင္းမွာ ေရညိွေတြ တက္ေနတာတုိ႔၊ ဖုန္းဆက္ေခၚေနရတာတုိ႔ ကရိကထ မမ်ားေတာ့ဘူးေပါ့။ သက္သာတယ္ေနာ္။

ေဟာဒါက ေနာက္တစ္မ်ိဳး။ အ၀တ္ေလွ်ာ္တ့ဲ စက္။ ေလွ်ာ္ၿပီး၊ ညွစ္ၿပီး၊ ေျခာက္ၿပီး အသင့္ပဲ။ တစ္ခါေလွ်ာ္ ၅ကီလုိ ကို ဘတ္၂၀။ ၁၁ ကီလိုကို ဘတ္ ၄၀ တ့ဲ။ အ၀တ္ေလး လာထည့္။ အေၾကြေစ့ ၁၀ ဘတ္တန္ ၂ ေစ့ထည့္။ ခလုတ္ႏွိပ္။ အခ်ိန္တန္ျပန္လာယူ။ ဟုတ္ေနတာပဲ။ ၂၄ နာရီ ႀကိဳက္တ့ဲ အခ်ိန္ သြားေလွ်ာ္႐ံုပဲ...။ ဘန္ေကာက္နီးယားေတြ ဆိုေတာ့ အလုပ္က ျပန္လာတ့ဲ ညဆို တန္းစီေနတာပဲတ့ဲ။ အ၀တ္လွမ္းစရာ ၀ရန္တာ သိပ္မရွိဘူးတ့ဲ။

အဲဒီကေန အျပန္မွာ အႏုစာ၀ါ့ရီကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေမွာင္စၿပိဳးေနၿပီ။ ကဗ်ာဆရာ တင္မိုးရဲ႕ ဧည့္သည္ကဗ်ာ ကို သတိရမိေသးတယ္။ ဘာတ့ဲ။
ေဆးလိပ္လဲတို
ေနလဲညိဳၿပီ
ငါ့ကို အိမ္ျပန္ပို႔ၾကပါေတာ့

ဆိုလား..။ မခ်ိဳသင္း အမွားလာျပင္လွည့္ပါ။

ခုလဲ ၀င္လုဆဲဆဲ ေနလံုးႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး တစ္ခုခုကို ရြတ္ခ်င္လာတယ္။ ကဲ..လာေလေရာ့...။

ေန၀င္စဖ်ိဳးဖ်
ဆည္းဆာအလွမွာ
ပုဇြန္ဆီေရာင္သန္း
ခ်ဳပ္ညေနရီခ်မ္းရဲ႕
ညီအစ္ကို မသိတစ္သိခ်ိန္မယ္
ြႏြား႐ိုင္းေတြ သြင္းခါ ေမာင္းၾကတယ္
က်ည္းတန္သူ လွတ့ဲပြဲ။

အဲ့လိုပဲ ဒီအခ်ိန္ေတြကို တင္စားေျပာၾကတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ေနမွာ ေက်ာင္းေဆာင္ေတြမွာဆို ဒီအခ်ိန္ အေဆာင္သူေတြ အေဆာင္ေရွ႕ ဟန္ေရးထြက္ျပလို႔ ေကာင္းတ့ဲ အခ်ိန္။ ေဂၚခ်င္တ့ဲ ငနဲသားေတြကလဲ ေရနီေျမာင္းထိပ္က အေၾကာ္ေတြ ၀ယ္ၿပီးေတာ့ စားေတာ္ဆက္တ့ဲ အခ်ိန္ေပါ့ေလ...။ သတိရမိေသးတယ္ မိေပါက္ရယ္...။ နင့္ရဲ႕ ကုလားပဲအိုး ေမွာက္က်တ့ဲ သနပ္ခါး ဘဲက်ားကြက္ ညေနခင္းေတြ...။

ေဘာနပ္စ္

ေအာက္က ပံုက အေမရိကန္က ထုတ္တ့ဲ HumVill ကား အစစ္။ အီရတ္အတြက္ သတ္သတ္ ထုတ္ထားတာကေန ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ဘန္ေကာက္ကို ေရာက္လာတယ္ မသိဘူး။ မသက္ဆိုင္ေပမယ့္ ေဘာနပ္စ္ အေနန႔ဲ ထည့္ေပးလုိက္တယ္ေနာ့။

ပံုေတြန႔ဲ ဆားခ်က္ရတာ သက္သာလိုက္ထွာ...။