Bangkok Trip 6 နတ္မိမယ္တုိ႔ ေပ်ာ္စံရာ (၆)

ဆက္စပ္ဖတ္႐ႈရန္။
Bangkok Trip 1 ထြက္ေတာ္မူ နန္းက ခြာတယ္။
Bangkok Trip 2 နတ္မိမယ္တုိ႔ ေပ်ာ္စံရာ (၂)
Bangkok Trip 3 နတ္မိမယ္တုိ႔ ေပ်ာ္စံရာ (၃)
Bangkok Trip 4 နတ္မိမယ္တုိ႔ ေပ်ာ္စံရာ (၄)
Bangkok Trip 5 နတ္မိမယ္တုိ႔ ေပ်ာ္စံရာ (၅)

ကဲ အႏုစာ၀ါ့ရီကေန ကားစီးၿပီး ထြက္လာတယ္။ ဘယ္တကၠသိုလ္နား ေရာက္တာလဲေတာ့ မသိဘူး။ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေလးေတြ ဘတ္စ္ကားမွာ ကားေစာင့္ေနၾကတာ ေတြ႔ရတယ္။


အဲဒီမွာ ကားက ပ်က္ေနတယ္။ ဘာမဆုိင္ ညာမဆိုင္ ဖုိင္နယ္ တက္စ္တီေနးရွင္းထဲက ဇာတ္၀င္ခန္းကို သတိရမိၿပီး ေက်ာခ်မ္းသြားေသးတယ္။ ေနာက္မွ ၀ီလ္စမစ္က ဟန္ေကာက္ထဲကလို လာကယ္မွာပါ ဆုိၿပီးေတာ့ စိတ္ေအးသြားတယ္။

ဘန္ေကာက္နီးယားမ်ားသည္ ကာလာ ဖန္စီမ်ားလား မသိ..။ အရင္ပို႔စ္က ပန္းေရာင္ တက္စီ ေတြ႔ေတာ့ တက္နီကာလာ ခေရဇီေတြ ဆုိၿပီး ခ်ီးက်ဴးရမလား၊ က့ဲရဲ႕ရမလား ျဖစ္ေနတုန္း.. ျဗဳန္းဆိုခရမ္းေရာင္ တက္စီကိုိ ေတြ႔သဗ်ား။ (စကားမစပ္ ေလဆိပ္က စီးလာတ့ဲ ကားက အစိမ္းမွာအ၀ါကို အလ်ားလိုက္ ပတ္ထားတာ။ သူက မူလလက္ေဟာင္း ေအာ္ရီဂ်င္နယ္ တက္စီ။)


ဒီလိုန႔ဲ သြားရင္းလာရင္း ေငးရင္းေမာရင္းန႔ဲ သြားလိုရာ အရပ္ကို ေရာက္ခ့ဲတယ္။ ၿမိဳ႕ျပင္နားေရာက္ေတာ့ ေတြ႔ပါေလေရာဗ်ာ...။ ဘန္ေကာက္အိုးမ်ားေပါ့။ ေနပူလို႔ ခပ္သုတ္သုတ္ ႐ိုက္လိုက္ရတယ္။

သြားရလာရေတာ့ ပင္ပန္းေနၿပီဗ်ာ။ ဗိုက္က ဆာလာၿပီေလ။ ႐ိုးရာမပ်က္ ေတြ႔တ့ဲ ဆုိင္ကို ၀င္လိုက္ေတာ့ စားစရာေတြ ေရာင္းတ့ဲဲဆုိင္ ျဖစ္ေနတယ္ဗ်။ ငါ့၀မ္းပူဆာ မေနသာ ဆုိေတာ့လဲ မွာလိုက္ရတာေပါ့ဗ်ာ။
“ဖိခရပ္”
“ေကြ႕တ်ိဳေပ့တ္ ေဆာင္ထိ”
“နမ့္တုတ္ေယ့ေယ့”

ဘဲသားေခါက္ဆြဲ။

အဲဒီေနာက္ ဘာထပ္ရမလဲ မ်က္စိ ကစားလိုက္ေတာ့ ေတြ႔ျပန္ပါၿပီ။ “နမ့္တုပ္” တစ္ပြဲေပးပါ။ လာၿပီေရာ့။ “ကိုင္ယန္႔” လဲ ေပးပါ။ မုိက္တယ္ေနာ္။

နမ့္တုပ္

ကိုင္ယန္႔

ေနာက္ေတာ့ ဆိုင္နားမွာ ယမကာလုင္ ႏွစ္ေယာက္က လယ္ထဲက ရလာတယ္ဆိုတ့ဲ ပုရစ္ေၾကာ္လိုလို.. ဘာေကာင္လဲ မသိဘူး။ အဲဒီ အေကာင္ေတြ ေၾကာ္ထားတာ လာေကၽြးတယ္။ ဆိမ့္သက္သက္ေလးဗ်။ ေကာင္းတယ္လို႔ ေျပာေတာ့ ေနာက္တစ္ပန္းကန္န႔ဲ ေမာက္ေမာက္ လာေကၽြးတယ္။

ယိုးဒယား ပုရစ္ေၾကာ္

စားၿပီးေတာ့ ေလေပါၿပီးေနာက္ အသိ ေနာက္တစ္ေယာက္ဆီ ထပ္သြားမယ္ဆုိၿပီး လမ္းထိပ္ကို တက္စီန႔ဲ ထြက္လာတယ္။ အဲဒီေနာက္ အခ်ိန္းအခ်က္ လုပ္ရာ ၿမိဳ႕ျပင္က PanThip Shopping Mall ကို ေရာက္တယ္။ ၿမိဳ႕ထဲက အိုင္တီ ပစၥည္းေတြ ေရာင္းတ့ဲ PanThip Plaza န႔ဲ မမွားေစလိုပါ။ အဲဒီ ဖန္းထစ္ပ္ ပလာဇာ အေၾကာင္းကို ေနာက္မွ ေရးပါမယ္။

အဲဒီမွာ အသိကို ေစာင့္ေနရင္းန႔ဲ လမ္းေဘးကို မ်က္စိကစားၾကည့္လိုက္ေတာ့ အစိုးရက က်ားကန္ေပးတ့ဲ ထုိင္းတယ္လီဖုန္းကုမၸဏီ ရဲ႕ လမ္းေဘး ဖုန္း႐ံုေလးကို ေတြ႔မိတယ္။ ဆက္သြယ္ခ အသက္သာဆံုးလို႔ ဆိုပါတယ္။ ဖုန္းေပၚမွာ ေရးထားတာက မိုဘိုင္းဖုန္းန႔ဲ နယ္အေ၀းေျပာကို အနည္းဆံုး တစ္မိနစ္ ငါးမူး က်သင့္ပါတယ္တ့ဲ။

ဗိုက္က တစ္ဂြီဂြီန႔ဲ ထပ္ဆာလာျပန္ၿပီ။ ဘာေတြမ်ား စားစရာ ရွိဦးမွာပါလိမ့္...။ ဂႏၶာ႐ံုကိုလဲ တစ္ခုခုက လာၿပီး အေႏွာင့္အယွက္ ေပးေနပါလား...။ မွန္းစမ္း...။ အိုး.. ။ ရွလြတ္...။

ဆုိက္အိုဆုိတာ ၾကက္အူမ်ားကို အသားခ်ဥ္မ်ား သြတ္ၿပီး ကင္ထားတ့ဲ ထုိင္းေျမာက္ပိုင္းက အီဆန္ တုိင္းရင္းသားမ်ားရဲ႕ ေဖးဖရိတ္ အစားအစာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရာက္တုိင္း စားျဖစ္တ့ဲ အစာပါ။ ဘယ္ေတာ့စားစား မ႐ိုးႏိုင္ပါဘူးဗ်ာ။ ဆုိက္အိုဆုိတာ ထမင္းကို ၾကာဇံဖတ္ အနည္းငယ္န႔ဲ ေရာနယ္ၿပီး အသားစင္းေကာ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးအခ်ဥ္ေပါက္ေအာင္ နယ္ထားတ့ဲ အစားအစာ တစ္မ်ိဳးပါ။ နာမည္ အလြန္ႀကီးလို႔ ဘန္ေကာက္မွာပါ ေရာင္းခ်ရတ့ဲအထိ လူႀကိဳက္မ်ားပါတယ္။ လြန္ခ့ဲေသာ ဆယ္စုႏွစ္ တစ္ခုေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ကဆုိရင္ ထုိင္းေျမာက္ပိုင္းမွာသာ လူႀကိဳက္မ်ားခ့ဲရာက ခုမွာေတာ့ ထုိင္းႏိုင္ငံ ေနရာအႏွံ႔မွာ လူႀကိဳက္မ်ားလာတ့ဲ စားစရာ တစ္ခုပါ။ ဘန္ေကာက္မွာ ဒိန္းဂ်ားရပ္စ္ ဘန္ေကာက္ လာ႐ိုက္တ့ဲ မင္းသမီးေလးဆိုရင္ ႀကိဳက္လြန္းလို႔ ေန႔တုိင္း စားျဖစ္တ့ဲ အစာ တစ္ခု ျဖစ္တယ္လို႔ မေသခ်ာတ့ဲ ႐ိုက္ကြင္းသတင္းမ်ားက ေျပာခ့ဲပါေသးတယ္။

ဆိုက္အို

စင္ကာပူမွာေတာ့ ယိုးဒယားအစားအေသာက္ေတြ ေရာင္းတ့ဲ ေနရာတစ္ေနရာ ရွိပါတယ္။ ဂိုးဒန္းမိုင္းလို႔ ဆုိလိုက္ရင္ ဒီဘေလာ့ကို လာဖတ္ေလ့ရွိတ့ဲ ပံုမွန္စာဖတ္သူမ်ားန႔ဲ ရင္းႏွီးတ့ဲ ေနရာပါ။ မသိသူမ်ားအတြက္ လမ္းညႊန္ပါရေစ။ လာဗဲန္းဒါး ဘူတာကေန ICA ဘက္ ထြက္လိုက္ပါ။ အဲဒီကေန တိုက္ၾကားက လမ္းေလးကေန တစ္ဆင့္ သြားရပါေသးတယ္။ လမ္းမႀကီး တစ္ခုကို ျဖတ္သြာလိုက္ပါ။ ေနာက္ထပ္ နည္းနည္းေလး ထပ္ေလွ်ာက္လိုက္တာန႔ဲ ယပက္လက္ေတြ က်က္စားရာ ေနရာကို ေရာက္ပါမယ္။ ဂံုးေက်ာ္တံတားေလးကေန ဂိုးဒန္းမုိင္း လုိ႔ေခၚတ့ဲ ေရွာပင္းေမာလ္ကို သြားလို႔ရပါတယ္။ တံတားေပၚကေန ေမာလ္ထဲ မေရာက္ခင္ ေအာက္ဘက္ကို ၾကည့္လိုက္ရင္ ဘူမိနတ္ လို႔ ေခၚရမယ့္ ေက်ာက္ထိ ဆိုတာ ကို ကိုးကြယ္တ့ဲ နတ္ကြန္းကို ေတြ႔ရပါမယ္။ ေမာလ္ထဲကို ေလွ်ာက္သြားလိုက္ပါ။ ပထမထပ္ကို ေရာက္ပါမယ္။ ကက္ဆက္ေတြ၊ အေခြေတြ ေရာင္းတ့ဲ ဆုိင္ကို ေက်ာ္လိုက္ပါ။ ညာဘက္မွာ ေအာက္ထပ္ျဖစ္တ့ဲ ေျမညီထပ္ကို ဆင္းတ့ဲ ေလွကားကို ေတြ႔ပါလိမ့္မယ္။ ဆင္းလိုက္ပါ။ တည့္တည့္ ဆက္ေလွ်ာက္ပါ။ Din Dean Lea Lurk ဆိုတ့ဲ ဆုိင္ေလး ေတြ႔ပါလိမ့္မယ္။ ဟုတ္က့ဲ အဲဒီဆိုင္မွာ ထုိင္းစာေတြ မွာစားလို႔ရပါတယ္။ ျမန္မာလို ေျပာတတ္တ့ဲ ကိုကို မမ မ်ားလဲ ရွိပါတယ္။ မမွာတတ္ရင္ သူတုိ႔ကို မွာလို႔ ရပါတယ္။ ဒီေန႔ေတာ့ ဒီေလာက္န႔ဲ ေက်နပ္ပါခင္ဗ်ာ။

ဗ်ာ...။
ဆုိက္အိုလား...။ ေအာ္ အဲဒီဆုိင္က မမေတြ ေမးၾကည့္ပါလား။
မရဘူးတ့ဲ...။ ဟိဟိ

ခက္ဆစ္။

“ေကြ႕တ်ိဳေပ့တ္” = ဘဲသား ေခါက္ဆြဲ။
“ေဆာင္ထိ” = ႏွစ္ပန္းကန္။
“နမ့္တုတ္” = အသားသုပ္။
“ေယ့ေယ့” = မ်ားမ်ား။